او در سخنانش با تاکید بر اینکه شکوفایی اقتصاد منطقه نیاز به امنیت و ثبات در کل منطقه دارد، گفت: جمهوری اسلامی ایران اعتقاد دارد که این سرمایه، برآمده از همکاری کشورهای منطقه باشد و نمی توان آن را از بیرون خریداری کرد زیرا این امر منجر به افزایش پایگاه‌های نظامی در منطقه خواهد شد.
***
قبل از جلسه که با حضور تعداد قابل توجهی از مقامات کشورهای حاشیه اقیانوس هند تشکیل شد و علاوه برنخست وزیر بنگلادش،وزیر خارجه کانادا هم در آن شرکت داشتند،فرصتی دست داد تا در خیابانهای اطراف قدم بزنم.واقعش این است که فقر به طرز وحشتناکی جیغ می کشد. اتوبوسهایی که به نظر می آید عمر50ساله دارد و از همه جایش صدا درمیاید جز بوقش، ماموریت اصلی حمل و نقل شهری را برعهده دارند.تعدادی هم اتوبوس دوطبقه قراضه بقیه این اسکادران را تشکیل می دهد.
علاوه بر اتوبوس ها تعداد زیادی خودرو(شبیه موتور سه چرخه های قدیمی خودمان )در شهر تردد دارند که خودشان به آن CNG می گویند. این اسم برگرفته از سوختی است که آنها مصرف می کنند . پیشتر همین وسیله نقلیه را اسکوتر می نامیده اند.
وسیله نقلیه دیگری هم وجود دارد که نمونه اش در هند هم هست. ریکشا.
در واقع جمعیت از سروکول اتوبوسها بالا می رود. در هوای گرم و شرجی پایتخت بنگلادش،و ترافیک وحشتناک و بوق زدنهای ممتد، فقط روحیه پرتحمل مردم است که زندگی را برایشان میسر می سازد.
پرداختن به موضوع حمل و نقل داکا کامل نمی شود مگر اینکه اشاره کنم که در خیابانها کرور کرور موتورسیکلت هم وجود دارد. من ندیدم از چراغ قرمز عبورکنند، وارد پیاده رو شوند،از همدیگر راه بدزدند، با هم گلاویز شوند... و مهمتر اینکه حتی یکی شان بدون کلاه کاسکت باشد.
***
مردمان ژنده پوش بنگلادش،بزرگترین صادرکننده پوشاک جهانند. به این معنا که مشهورترین برندهای پوشاک جهان ،با استفاده از نیروی کار تقریبا رایگان بنگلادش(تقریبا روزی 10 دلار برای کارگران ساده) در کارخانه های کوچک و بزرگ که گاه 30000 کارگر را در خود جای می دهند،می برند و می دوزند و کالای تولید شده را به شرق و غرب عالم می فروشند.تقریبا به ضرس قاطع می توان گفت حتی یکدست از این لباسها تن پوش 99درصد مردم بنگلادش نمی شود.
این کشور روزگاری کشاورزی پررونقی داشته اما رشد صنعت پوشاک، هم زمینهای مزروعی را به کارخانه تبدیل کرده، و هم کشاورزانی را که از امروز تهیدست تر بوده اند،از پشت گاوآهن به پشت دستگاههای کارخانجات لباس دوزی کشانده.
با این همه مظاهر فاصله طبقاتی خیلی توی چشم می زند. اتوموبیلهای لوکس که 90درصدشان ژاپنی است، فاصله بین رانندگان آنها را با سی ان جی سوارها و رانندگان ریکشا که گاهی دو مسافر قلچماق را حمل می کنند و به زحمت در هوای شرجی رکاب می زنند،نشان می دهد.
***
ناهار هنوز به لقمه سوم و چهارم نرسیده، آهنگ هول باش بلند می شود.چمدان به دست سوار خودرو ون ،روانه فرودگاه می شویم.
مهماندار از سفری 5ساعته می گوید و نیز اختلاف ساعتی باندازه 150دقیقه با تهران.
1717
نظر شما