کودکان به ردیف کنار هم ایستاده اند و با نوای سازهای کوبه‌ای و موسیقی زیبایی که لوریس چکناواریان ساخته، می‌خوانند:
پیدا شدم پیدا شدم
پیدای ناپیدا شدم
شیدا شیدا شیدا شدم
شیدا شدم شیدا شدم
من او بدم من او شدم
با او بدم بی او شدم
در عشق او چون او شدم
زین رو چنین بی سو شدم
در عشق او چون او شدم»
یکی عاشقانه عرفانی در وصف یار. شعری بر وزن اشعار جاودانه مولانا. البته شعری از خود استاد شهرام ناظری.
بچه‌ها نه بچه‌های ایران زمین، نه کودکان بلخ، هرات یا حتی قونیه که کودکان یک مدرسه موسیقی در لیون فرانسه هستند.
آنها که به ریتم این اثر ماندگار شهرام ناظری می‌خوانند:«پیدا شدم... پیدا شدم...»
این ویدئوی زیبا را کانال خود استاد در تلگرام منتشر کرده است.
در توضیح این کلیپ نوشته شده :«شیدا شدم در لیون فرانسه !جالب است بدانید که هیچ یک از این دانش آموزان ایرانی نیستند. این ویدیو بخشی از تمرین "دیوید بروله" با کودکان این مدرسه است. دیوید بروله از هنرمندان سازهای کوبه‌ای ایرانی است که نزد مجید خلج و کامبیز گنجه‌ای نواختن دف و تنبک را آموخته است.»
آنها عارفانه های ما را می‌خوانند و حالا ما کابوس‌مان برخورد با معلمانی است که در روز معلم گذاشته اند بگه های شان از ساسی مانکن بخوانند و شادمانه ریتم شیش و هشت بگیرند که سلطانه و جنتلمنه و احیانا عشق منه!
در همه روزهایی که بزرگواران نماینده مجلس نیاز به شنیدن موسیقی حتی فاخرش را با تنگ نظری ممنوع کرده بودند، آنچه قارچ وار و زیرزمینی رویید، همین سونامی جنتلمنه ها بود و آنچه از یادها رفت نوای فاخر موسیقی سنتی بود و اشعار بی همتای حافظ و بابا طاهر و مولانا.
ما چه کاشتیم که جای این اشعار و نوای فاخر امروز طوفان «جنتلمنه» درو میکنیم دوستان نماینده؟
256 256
نظر شما