خبر کوتاه بود " اعتراض داروسازان مسئول فنی به نرخ دستمزد " که در مازندران جرقه‌اش شکل گرفت و کمابیش در استانهای دیگر نیز نارضایتی هایی ولو غیر منسجم را به همراه داشت.
داروسازان مسئول فنی که در باور عموم دارای مدرک دکتری در یک رشته نان و آب داری هستند اما در درون خود دردمند و مایوس اند. درد آیین نامه های انحصاری برای تاسیس داروخانه که عملا راه داروخانه دار شدن را برای فارق التحصیلان جدید این رشته به رویا تبدیل کرده و برای داروخانه های قدیمی انحصاری بوجود آورده که مطمئن هستند بازده اقتصادی داروخانه آنها تغییر چندانی نمیکند و راه رقابت عادلانه و خدمات دهی بهتر به مردم بسته است.
درد موروثی شدن مجوز داروخانه که آنقدر تلخ و گزنده است گویی فرزندان یک متخصص قلب بعد از فوت پدر بتوانند مطب او را با حفظ شرایطی باز نگه دارند و بنام پدر به درمان و طبابت بپردازند! درد تعیین نرخ دستمزد که متولی اش انجمنی است که اکثریت آن را صاحبان داروخانه و داروسازان موسس ( داروخانه دار ) تشکیل داده و در تضاد منافعی که از آن نیز بی نصیب و بهره نیستند، تصمیماتشان متمایل به صاحبان سرمایه و داروخانه داران است.
انجمن داروسازان به قانون استناد میکند، اما میتواند به این سوالات نیز پاسخ دهد؟!
هر بار که شورای رقابت و دیوان عدالت اداری بر معضل آیین نامه های تاسیس داروخانه دست گذاشتند و آن را در جهت بهبود فضای کسب و کار نارسا و ناعادلانه شمردند، چه نهادی بود که فریاد واویلا سر داد و با لابیگری با وزارت بهداشت توانست استمهال بگیرد تا این آیین نامه ها را مطابق نیازهای جدید بروزرسانی کند اما در آخر فقط با وارد کردن چند تغییر جزیی که آنچنان ضرری نیز برای منافع انحصاری عده‌ای نداشته باشد از دستور کار خارج سازد؟
کدام نهاد و انجمن گفت قانون موروثی بودن مجوز داروخانه استفساریه شورای نگهبان در سال ۶۶ میباشد، اما از آن سال تاکنون کوچکترین قدم و پیشنهادی برای تغییرش برنداشت؟
انجمن داروسازانی که با کم یا حذف حق فنی نسخه ها انچنان به تکاپو می افتد و زیرکانه همچون احزاب سیاسی از دانشجویان و فارق التحصیلان جوان استفاده ابزاری کرده و آنها را برای فشار در برابر این رای گسیل میدارد، چرا وقتی پای حقوق و دستمزد مسئولین فنی فاقد داروخانه میرسد، وجدان و عدالت را نادیده گرفته و زیر پرچم قانون میرود؟! این دوگانگی در تفسیر قانون آیا به منافع مربوط نیست؟
کدام هیئت مدیره انجمن صنفی داعیه فراگیر بودن و یکسان بودن رای اعضای صنف اش را دارد اما در تبصره آیین نامه صنفی اش قید شده ۵۰ درصد هیئت مدیره حتما باید صاحبان داروخانه باشند تا عملا دست برتر در تصمیمات به سمت منافع خاصی تضمین شود؟!
متاسفانه باید گفت رویه انجمن داروسازان کشور و استانها چه آگاهانه و چه غیر آگاهانه باعث شده تضاد و انشقاقی در جامعه داروسازان وارد شود و آرام آرام داروسازان موسس را در مقابل داروسازان مسئول فنی قرار دهد. این شکاف و بدبینی رو به افزایش قطعا در درازمدت سرمایه اجتماعی و اعتماد بین اقشار این صنف را از بین برده و آسیب هایش در سالهای آینده میتواند جامعه داروسازان را بیش از گذشته آسیب پذیر نماید و اضافه شدن فارغ التحصیلان جدید نیز بحرانهای شغلی و اعتراضی را گسترده تر نماید.
روزهای گذشته نارضایتی داروسازان مسئول فنی مازندران و شیراز بود، امروز در گلستان و قطعا این اعتراضات در کل کشور وجود داشته و ورود داروسازان جدید به عرصه آن را افزایش خواهد داد.
ای کاش بزرگان داروسازی پیش از واقعه فکری برای علاج کنند و اگر در باور خود به طرحهایی همچون 'سند چشم انداز شغلی داروسازان' خوش بین هستند، دلسوزانه باید بگویم که فاصله بسیار زیاد تا عملی شدن اینگونه اسناد آنچنان است که بیشتر آن را شبیه طنز میکند. و پاسخ هزاران مسئول فنی معترض در برابر این وعده های نسیه ای که عملی شدنش در ایده آل ترین شرایط نیازمند ده ها سال است، جز این نخواهد بود که بگویند: "آتش بگیر تا که بدانی چه میکشم، احساس سوختن به تماشا نمیشود"
امیدوارم انجمن داروسازان کشور و شعب استانها مخصوصا مناطق شمالی کشور هوشیارانه تر رفتار کنند و با بازنگری در نرخ حقوق اعلام شده باعث کاهش این شکاف و اختلافات شوند و نیاید روزگاری که ما بخواهیم اما دیگر فرصتی نباشد!
* دکتر داروساز و فعال رسانه‌ای
46
نظر شما