بالطبع در چنین شرایطی و در نبود زیرساخت‌های صنعتی، تنها راه جایگزین برای حرکت به سمت توسعه اشتغال، بخش خدمات و یا کشاورزی خواهد بود. اما این در حالی است که متاسفانه در این زمینه نیز شاهد تبعیض نسبی در توزیع امکانات هستیم. به طور مثال با نگاهی به آمارهای موجود از مقایسه اراضی و بارندگی در محدوده حوضه دریاچه ارومیه متوجه می شویم که از کل مساحت اراضی کشاورزی و باغات استان کردستان در حوضه دریاچه ارومیه که تقریباً بالغ بر یک میلیون و ۲۴۰ هزار هکتار می شود، تنها ۱۲۲ هزار هکتار آبی است.
این در حالی است که این آمار برای استان آذربایجان شرقی برابر با ۳۵۰ هزار هکتار(از مجموع ۸۵۵ هزار هکتار زیر کشت استان در حوضه)، برای آذربایجان غربی برابر با ۳۶۰ هزار هکتار ( از مجموع ۷۷۲ هزار هکتار زیر کشت استان در حوضه) و در نهایت برای کرمانشاه برابر با ۲۱۱ هزار هکتار(از مجموع ۸۰۲ هزار هکتار سطح زیر کشت استان در حوضه)است. به عبارت دیگر یعنی نسبت اراضی آبی به کل اراضی کشاورزی استان ها بدین قرار است، برای استان آذربایجان شرقی برابر با ۴۱ درصد، برای استان آذربایجان غربی برابر با ۴۷ درصد، برای استان کرمانشاه برابر با ۲۶ درصد و برای استان کردستان برابر با ۱۰ درصد است که قابل تأمل به نظر می رسد.
جالب اینکه وقتی این آمارها را با متوسط بارش سالیانه برای این استان ها مقایسه می‌کنیم، شاهدیم که سهم هر استان از میزان بارش ها به ترتیب برابر با ۳۱۱، ۴۳۱، ۴۷۹ و ۵۰۲ میلی متر است. نگاهی به این آمارها هر خواننده ای را متقاعد خواهد کرد که می‌بایست سهم زمین های آبی به کل زمین های کشاورزی استانها کاملاً برعکس می بود و ما شاهد نسبت بالاتری در استان کردستان می بودیم. چرا که چنین تخصیصی می توانست هم تا حد زیادی از بار فقر، کم توانی و البته فشار بیکاری بالای استان بکاهد و هم این که بستر ساز امنیت بیشتر در منطقه شود. مسلماً بازنگری در نظام تخصیص و یا اختصاص سهمی در پروژه موسوم به گرمسیری، که اخیراً توسط رییس جمهور افتتاح شد، به استان کردستان در این زمینه می تواند راهگشا باشد.
* دکترای ارتباطات
46
نظر شما