بیلبوردهای تبلیغاتی چطور محیط را برای آزار فراهم می‌کنند؟

به گزارش خبرآنلاین، مزدک دانشور به «خبرآنلاین» گفته است: «روند کالایی شدن روابط انسانی و عرصه‌های زندگی- اگرچه فراز و فرودهایی داشته - اما در ایران سی سال گذشته یا آنچه ما به عنوان دوران سطوت نئولیبرالیسم می‌شناسیم، به صورت فزاینده و مخربی خود را تحمیل کرده است. در عرصه‌هایی که شهروندان پیش از آن به رایگان بهره‌مند می‌شدند، روابط پولی و سرد و خشک جایگزین شده است. می‌توان بیماری را به جرم پرداخت نکردن هزینه‌های بیمارستان کنار اتوبان گذاشت یا در بیمارستان جسدی را زندانی کرد! می‌توان به خاطر بی‌پولی هزاران کودک را از تحصیل محروم کرد و تقصیر را به گردن «خانواده‌های بی‌کفایت» آنها انداخت. می‌توان رفت و آمد شهری را هرچه بیشتر پولی کرد و حتی از ممنوعیت‌هایی که به بهانه کنترل آلودگی و ترافیک گذاشته می‌شود، پول درآورد. به نظر می‌رسد عرصه‌هایی که برای تداوم زندگی متوازن شهری بایستی ناکالا باقی بماند، یا بدل به کالا شده یا در حال تبدیل شدن است و اکثریت شهروندان در این روند کالایی شدن بازنده‌های مطلق هستند. حتی آنهایی که از روند کالایی شدن سود مادی می‌برند نیز در فرایندی کلان از آسیب‌های اجتماعی آن ضربه می‌خورند.

این عضو انجمن جامعه‌شناسی در ادامه با اشاره به اینکه نمونه‌های مناقشه برانگیز کالایی شدن همه چیز را می‌توان در شهر رصد کرد، گفته است: «چندی پیش تمامی پنجره‌های اتوبوس‌ها را به بنرهای تبلیغاتی فروختند. یعنی مسافران اتوبوس از دیدن مناظر بیرون محروم شده و در یک قفس زندانی شدند تا شهرداری بتواند از مساحت بیرونی اتوبوس‌ها نیز پول اخذ کند! بیلبوردهای تبلیغی در حاشیه بزرگراه‌ها نیز بخشی از این شهر-فضا فروشی است که آسیب‌های خاص خود را دارد. پل‌های عابر پیاده مطلوب‌ترین نقطه برای نصب این بیلبوردها هستند چون در مرکز خیابان قرار دارند و رانندگان به راحتی متوجه تصاویر و پیام‌های آنها می‌شوند. اما نصب بیلبوردها در پل‌های عابر پیاده آنها را تبدیل به دالان‌های ترس و خطر کرده است. از آنجا که نظارت و دید مستقیم بر آنها وجود ندارد- به خصوص در ساعات شب - زنان با ترس و لرز از این پل‌های عابر عبور می‌کنند. این یکی از ثمرات کالایی شدن همه عرصه‌ها و فضاهای زیست انسانی است. روندی که باغ‌های تهران را می‌خشکاند و آنها را بدل به زمین‌های مطلوب برای ساخت و ساز می‌کند، برچسب بافت فرسوده بر مناطق شهری می‌زند تا تخریب و بازسازی- آن هم در شکل بسازبفروشی و سوداگرانه- را ارزان‌تر و سود بیشتری را نصیب سوداگران کند و فضاهای شهری را به بهانه ترافیک بر روی فرودستان و زحمتکشان می‌بندد و آن را برای ثروتمندان و صاحبان قدرت خلوت‌تر و آرام‌تر می‌کند.»

گزارش کامل را اینجا بخوانید

۴۷۲۳۸