فرار مُخ‌ها

او تازه از المپیاد جهانی ریاضی بازگشته بود. مدالش خوش رنگ بود؛طلا.

می گفت پس از طی دوران تحصیلات کارشناسی حتما به یکی از دانشگاه های معتبر آمریکا خواهد رفت. صراحتا حرفی هم از بازگشت نمی زند.

می گفت در پایان همان مسابقات نمایندگان بهترین دانشگاه های دنیا با آنها مذاکره و گفت و گو کرده و راه و چاه حضور در آن دانشگاه ها را نشانشان داده اند.

معتقد بود برگزاری المپیادهای مختلف علمی در سطح جهان بهانه ای است تا استعدادهای جوانان کشورهای جهان سوم کشف و با شناسایی این استعدادها مقدمات حضور دائمی اشان در کشورهای اروپایی و ایالات متحده فراهم شود.

قصد خودش هم مهاجرت دائمی بود. اصلا انگیزه اش از شرکت در المپیاد جهانی ریاضی تسهیل فرایند حضور در بهترین دانشگاه های اروپا و آمریکا بود.

او دو سه سال بعد رفت. الان استاد ریاضی یکی از دانشگاه های برتر دنیاست. شبیه به او از ایرانمان کم نداریم؛اغلب نفرات برتر کنکور در رشته های ریاضی و تجربی و المپیادهای جهانی به سرعتی باورنکردنی عزم مهاجرت می کنند؛ آنجا فرش قرمز برایشان پهن است.امکانات عالی فراهم است.واقعیتش امروز با خواندن این خبر هم خوشحال شدم و هم ناراحت:« تیم المپیاد ریاضی ایران در شصتمین المپیاد جهانی ریاضی که در انگلستان برگزار شد، موفق به کسب 1 مدال طلا،2 مدال نقره و 3 برنز شد.»

خوشحال از این همه استعداد ناب جوانان ایرانی و ناراحت از این که نابغه هایمان به دلیل کم توجهی  رهسپار دانشگاه های کشورهای دیگر می شوند.

می دانید چند درصد مدال آوران ریاضی سالهای گذشته در ایران مانده اند؟ نزدیک صفر درصد.

***

نکته:فرار «مغز» ها تکراری بود. استفاده از واژه خودمانی تر «مُخ» ها در تیتر مطلب بدین جهت است.

1717