دعوتی تاریخی و ندایی جهانی

‎حضرت گفت : چگونه ندا دهم در حالی که من وإسماعیل در این صحرا ، یکًه وتنها بوده وندایم  تا کجا می رود و چه قدر می توانم مردم را خبر کنم؟ خداوند فرمود: تو ندای حجً را از چهار سو ، اعلام دار !  ما صدا وندای تو را به مردم وجهانیان می رسانیم.  حضرت إبراهیم ع  بر بالای مقام یا سنگی که اکنون به مقام إبراهیم ، شهرت دارد ایستاده واز چهار سو ندای ( هلمًوا إلی الحجً ) را سرداد وبا این ندا ، مردم را به حج دعوت کرد.

 در روایت است که خداوند از عالم ملکوت ،  این صدا را به همه جهانیان تا قیامت رسانید و آشکار است که رسانیدن این صدا از عالم ملکوت وباطن بوده واز عالم ظاهر نبوده است ، زیرا صدای ابراهیم(ع) محدوده ای خاص داشته ودر آن هنگام تنها خود وفرزندش ، إسماعیل ع ، صدای این دعوت الهی را شنیدندوانسانی به جز این دو در آن صحرای لم یزرع ، وجود نداشت که ندا وفرمان پروردگار را بشنود!

‎اما خداوند در باطن ،این صدا را به همه رسانیدو این دعوت زمان و تاریخ را در نوردید ، وفرا زمانی وفرا تاریخی گردید. به بیانی دیگر ندای حضرت إبراهیم ع برای همه انسان ها تا قیامت قرار گرفت . در روایت است که ندا وصدای إبراهیم ع در صلب مردان ورحم بانوان خدای جوی تا روز قیامت قرار گرفت ، ولبیک گفتند و حاجیانی که حجً نصیب‌شان می گردد ، همان انسانهایی هستند که به ندای حضرت لبیک گفتند وآشکار است که به تعدادی که حجً مشرًف می گردد ! لبیک گفته است.

 ‎از این رو ملاحظه می نماییم ، با اینکه صدای حضرت ابراهیم(ع) محدود به زمان و مکان خودش بود ،اما خداوند آن دعوت را دعوتی تاریخی کرد ! وجود مقدس امام حسین(ع) نیز در کربلا چنین دعوت کرد: «هل مِن ناصر یَنصُرُنی»، «أَمَا مِنْ مُغِیثٍ یُغِیثُنَا لِوَجْهِ اللهِ» و ... ؛ امام حسین(ع) دعوتی کرد محدود به زمان مشخص (همان روز عاشورا) و مکان مشخص( کربلا)، اما خداوند شبیه دعوت حضرت ابراهیم(ع) این دعوت را به گوش همه انسان ها تا قیامت رسانده است، لذا در زیارت «رجبیه» می خوانیم: «صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ عَدَدَ مَا فِی عِلْمِ اللَّه لَبَّیْکَ دَاعِیَ اللَّهِ»، بنابراین آشکار می گرددکه آن دعوت برای ما هم بشمار می آید ،  با اینکه در آن زمان و مکان نبوده ایم؛ «لبیک یا داعلی الله ان... (اگر من نبودم، بدنم نبود، زبانم نبود، اما با قلب و جانم تو را اجابت کردم).

 رخداد کربلا فراتر از زمان بوده است، داستان کربلا ، حادثه ای بود که خداوند عهدش را از إمام حسین (ع) قبل از دنیا گرفت. در روایات فراوان إشاره گردیده است که پیش از عالم دنیا، عوالمی را پشت سر گذاشته ایم همچنانکه پس از عالم دنیا نیز عوالمی را پیش رو داریم که برخی بزرگان ما ،حدود 12 عالم را مرحله به مرحله ذکر کرده اند، یکی از عوالمی که پشت سر گذاشته ایم ، عالم میثاق یا عالم عهد که به عالم «ذر» هم تعبیر شده است .

‎در آنجا از انسان عهد گرفته شد، از أنبیاء و... همه عهد گرفته شد! از وجود امام حسین(ع) در همان عالم، عهد بلا گرفته شد و حضرت(ع) هم قبول کردند، از این رو وجود مبارک پیامبر(ص)، حضرت امیر(ع)، حضرت زهرا(س)، امام حسن(ع)،همه اشاره به کربلا داشته واز رخداد آگاه بوده اند.  انبیاء نیز از پیش از قبل ،جریان کربلا واز رخدادها آگاه بوده اند!

‎آنان می دانستند و رخدادی نیست که در مقطعی از تاریخ به وجود آمده و جدای از قبل و بعد بوده باشد.بسیاری از یاران وأصحاب أمیر المومنین ع همچون میثم تمًار ، و حبیب بن مظاهر ، ورشید هجری که همه از أصحاب سرً ونزدیکان به معصومین دوران خود بودند، از رخدادها وشهادت ها وچگونگی شهادت خود ، آگاه بودند ولحظه شماری می کردند! داستان آب دادن درخت نخلی که میثم برآن به دار کشیده شد ، از سوی میثم مشهور است. 

 بنابراین ملاحظه می کنیم که دعوت امام حسین(ع) فرازمانی و فرامکانی و برای تمام تاریخ است،  این ظاهر دعوت حضرت(ع) است که می فرماید: «هل مِن ناصر یَنصُرُنی» ظاهرا امام حسین(ع) کمک می خواهد اما در واقع کمک می دهد. در واقع می گوید چه کسی است که از شفاعت من بهره گیرد؟

‎حضرت از روی دلسوزی و مهربانی، وبه ظاهر ندای کمک را چنین عنوان نمودند ! حضرت می خواستند که تا واپسین لحظات زندگی خویش ، به دیگران بهره رسانیده واز فیض عظیم خویش ، حتی یک نفر را بهره مند سازند ! حضرت نیازمند به کسی نبودند! ومی بینیم که در شب عاشورا نیز به یارانش فرمود: «بروید بیعت را از شما برداشتم».

‎امام حسین(ع) نیاز به کسی نداشتند، اگر حتی همه می‌رفتند، خود و خاندانشان می ماندند. امام حسین(ع) نیاز نداشت اما می خواست دستگیری کند، حضرت به دنبال هدایت فرد یا افرادی از گمراهان لشکر دشمن بود. آیا خداوند که در قرآن می فرماید: «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ». آیا خداوند که در قرآن قرض خواسته،  نیازمند به قرض است؟ چرا خداوند با این زبان با مردم سخن می گوید؟ خداوند می‌فرماید: دو برابر به شما می‌دهم. آشکار است که می خواهد به اموال برکت بدهد. خداوند مهربان است و قصد آن دارد که بندگان به سویش بروند.امام (ع) نیز همین گونه است، در واپسین لحظات خویش ، قصد آن دارد کمک کرده و دستگیری کند .

حالا او هزار و چهارصد سال است که بر قلبها حکومت می‌کند. جغرافیای حاکمیت و خلافت او ،کوفه و شام و حجاز برای چند ده سال نیست، بلکه حدود جریان این رود است در امتداد تاریخ! از شریعه‌ای که ما می‌نوشیم! او تشنگی کشید تا ما بنوشیم.

عاشورا، بلندترین و رساترین فریاد انسانیت در تاریخ است که از زبان سالار شهیدان خارج شده وپژواک آن ، تاریخ را در نوردیده است! هنوز پژواک ندای «هل من ناصراً ینصرنی» امام حسین(ع) به گوش می‌رسد!
سلام برحسین، سلام بر علی بن حسین و سلام بر اصحاب حسین.