به گزارش خبرانلاین، در دوره قاجار غالبا کارکرد رستوران‌ها را قهوه خانه ها برعهده داشتند که در مناطق پرترددی چون بازار به راه می افتادند و اغلب نیز محل تجمع مردانی بودند که برای ناها، از این مراکز غذا گرفته یا در این مراکز غذای خود را صرف می کردند. چلوکباب، مهمترین غذایی بود که در این دسته از رستوران‌ها طبخ می‌شد. چای و قلیان و تخم مرغ و ... نیز جزء لاینفک این دسته از مراکز محسوب می شد.
بررسی ها نشان می دهد وضعیت اقتصادی ایران در این دوره تفاوتی ماهوی با وضعیت کنونی داشت، امروز اگر گوشت به یکی از گران ترین مواد غذایی در بازار ایران تبدیل شده است، آن روزها این برنج بود که از موقعیت خاصی میان شهروندان برخوردار بود به طوری که قیمت یک سیخ کباب از قیمت یک بشققاب برنج بسیار کمتر بود.
دلیل گرانی برنج، کشت ان در استان هایی محدود و نبود شرایط برای انتقال ان به تمامی شهرها، حتی پایتخت بود از این رو در مراسم ها و روزهای خاصی مردم ایران، برنج مصرف می کردند.
غذای اغلب مردم در این دوره ها انواع آش ها، اشکنه، املت و کوکو و ... بود و چلوکباب غذایی اعیانی محسوب می شد.
نگاهی به قیمت غذاهای رستورانی تبریزی در۱۲۷۰ سال پیش نشان می دهد قیمت غذاها، رستوران رفتن و غذا خوردن بیرون از خانه را در انحصار بازاریان و کسانی که موقعیت مالی مناسبی داشتند، بود.
تصویر زیر نشان دهنده قیمت انواع غذاهایی است که در رستوران مذکور عرضه می شد.
لازم به توضیح است دینار کمترین واحد پولی ایران در زمان قاجار بوده است. در این دوره زمانی واحدهای رایج پول دینار، شاهی، عباسی و قران بود. هر قران ۱۰۰۰ دینار، هر عباسی ۲۰۰ دینار و هر شاهی با ۵۰ دینار برابری می کرد. صد دینار نیز در زبان محاوره صنار خوانده می شد.
۲۲۳۲۲۳
نظر شما