نه مثل رائول بود که در رئال و تیم ملی عزیزترین خوانده شود و نه بسان فرناندو تورس در آتلتیکو، پسر دوست داشتنی بشمار رفت. با این وصف رائول چهل و چهار گل ملی اش را در صد و دو بازی زد و تورس سی و هشت گل ملی اش را در صد و ده دیدار. در حالی که او طی نود و هفت بازی، پنجاه و نه بار دروازه ها را فتح کرد تا بهترین گلزن تاریخ اسپانیا شود.
با شکستگی پای راستش در کودکی به بازی با پای چپ پرداخت که از او بازیکن دو پایی ساخت. آن چه در بارسا چند منظوره اش کرد و به مسی آزادی فراوانی برای تاخت و تاز داد. پیروزی تاریخی پنج صفر سال دو هزار و ده برابر رئال بدون ترکیب جادویی شان رقم نمی خورد. همین طور برد سه یک در فینال لیگ قهرمانان برابر یونایتد. چنان که گلش به یوناتید را لذت بخش ترین گل همه زندگی اش خواند.
بهترین سال هایش را در مستایا سپری کرد، ولی هر جا رفت مرد تمام کننده باقی ماند. بسیار آرام و در عین حال بسیار نیشدار با بیش از چهارصد گل و ردیف کردن همه مدال ها، قهرمانی جام جهانی، قهرمانی یورو، فتح لیگ قهرمانان، تسخیر لالیگا.
حالا در سی و هفت سالگی خبر از وداع داده، از رفتن، با ده ها ده ها پرده خاطره های شیرین.
* منتشر شده در صفحه اینستاگرام نویسنده . ۲۴ آبان ۱۳۹۸
43 43
نظر شما