اگر مردم از این نظام جدا شوند، ما چیز دیگری نداریم. ما نه آن روش های اشتباه شرق را قبول داریم و نه اسلحه و بمب های کشتار جمعی غرب را داریم. ما می خواهیم مستقل باشیم ولی در حوادث اخیر، نکات مبهم فراوان است. خوشحال هستیم کشور آرام شد ولی دلایل این که چرا اعتراضات در سالهای 96 تا امسال تکرار شده و چرا مردم مانند سال 60 و رحلت امام همان لحظه در صحنه نبودند و چرا آسیبها و خسارات زیاد است، باید تحلیل شود.
به عنوان یک عضو شورای شهر می توانم بگویم مدیریت شهری باید با مردم گفتگو کند. مدیریت شهری باید در این گونه فشارها که به مردم می آید، در کنار مردم قرار گرفته و منتقل کننده خواست و نظرات مردم باشند. متاسفانه مسیر تلویزیون در این باره مسیر مناسبی نیست. صدا و سیما یک طرفه آمده و انگار نه انگار جوانان و دیگران در این اعتراضات بوده اند و صدمه دیده اند.
مصوبه اخیر شورای شهر تهران در جبران خسارات و تسکین آلام خانواده شهدا، جانباختگان و آسیب دیدگان حوادث اخیر در این مسیر است. نمی توانیم ببینیم وقتی حاشیه شهرها، علیه متن شهر وارد بحث می شوند و اسیب می رسانند، به این سادگی نمی توان گفت اینها به خواسته ترامپ پاسخ دهند. ترامپ بی آبروتر از این است که در میان مردم ما نفوذ داشته باشند.
مسئله مدیریت شهری عدالت شهری است. ما در برنامه سوم، توسعه منابع و ایجاد عدالت بین مناطق را به شهرداری تکلیف کرده ایم. به عنوان نمونه، امسال بودجه های مناطق جنوبی شهر به خوبی رشد کرده و با توجه به محدودیت منابع، تنها مناطق جنوب شهر اجازه دارند پروژه های جدید را کلنگ بزنند و تکمیل پروژه های موجود را تسریع کنند.
امروز اگر می بینید پروژه بزرگراه شهید بروجردی و شهید رستگار نجفی در مناطق 15 و 18 تهران جزء اولویت های مدیریت شهری است، به دلیل اصرار بر توسعه عدالت شهر در تهران است. پیام آن این است که شورای شهر با همه محدودیت منابع به دنبال عدالت شهری است. از طرف دیگر نشست ها، تماسها و جلساتی که با شورایاران جنوب شهر داریم که نشان می دهد به دنبال عدالت شهری هستیم. حتی فعالیتهای فرهنگی مستقیم شهرداری مانند برنامه شادستان و نوروزگاهها در جنوب شهر اجرا می شود.
بپذیریم مدیریت شهری در حاشیه کلانشهرها و به خصوص تهران، باید بیشتر به گرفتاری و مشکلاتی که در برخی محلات است و اثر بحرانهای اقتصادی و مزاحمتهای بین المللی و تحریم هایی که وارد شده است، توجه کند. واقعیت این است که فشارها بیش از همه به جوانها، آینده آنها و اشتغالشان آسیب رسانده است. روزی با منافقین می جنگیدیم، هر کدام که به زمین زده می شدند، می گفتیم پرچمی از صدام و اسراییل را انداختیم ولی اساسا امروز موضوع متفاوت است. معترضان برادران و همشهریان ما هستند. از شهرهای دیگر و روستاهای دیگر به خاطر شرایط اقتصادی به دنبال شغل و درآمد در اطراف کلانشهرها آمده اند. برخی از این هموطنان در بحث سوخت اعتراض دارند و برخی تصمیمات مورد تایید آنها نیست. در تهران بسیاری از آنها از طریق حمل و نقل تاکسی، اسنپ و حتی موتورسیکلت، ارتزاق می کنند. مثلا موتورسواری در تهران به عنوان یک شغل پذیرفته شده است. لذا باید تلاش کنیم در صدد التیام زخم حوادث اخیر باشیم.
بدانیم در اتفاقات اخیر، باید غصه مند باشیم چرا که عده ای آمدند و آتش زدند و فرار کردند ولی متاسفانه جوانهای کم سن، صدمه جانی دیدند. باید تلاش کنیم هر چه سریعتر این زخمها ترمیم شود. ما نگرانیم فرکانس حوادث که 10 سال یک بار بود، نزدیکتر شود. این اتفاقات را باید جدی گرفت و باید جهت التیام زخمها، برنامه های دقیق و مسئولانه داشته باشیم.
*رئیس کمیته اقتصادی شورای شهر تهران
47231
نظر شما