فساد در ارکان دولت کنونی عراق خود را به نمایش گذاشته است. از سوی دیگر عنوان کردن دخالت کشورهایی چون ایران در امور داخلی عراق به عنوان کاتالیزور و شدت بخش این جریان، خود را به نمایش می گذارد. آنچه که موجب شده جامعه اعراب طغیان خود را شدت بخشند مبتنی بر نارضایتی از سیستم حکومتی موجود است که در آن دولت حاکم یک دولت فاسد و فاقد کارایی برای جوابگویی به نیازهای امروز و خواسته های فردای جامعه تلقی می شود. این عوامل در نهایت زمینه ساز ایجاد عواملی خواهد شد که ما در آن شاهد شکل گیری نوعی بی اعتمادی و بی اعتباری دولت حاکم خواهیم بود که جریان های سیاسی موجود چه در درون جامعه عراق و چه در منطقه در جهت ایجاد فضای منفی علیه دولت عراق وارد عمل شوند.
از یک سو اعتراض به حق مردم عراق از ناکارآمدی دولت و فساد گسترده موجود و از سوی دیگرعوامل تشدید کننده بیرونی بر میزان نارضایتی ها شدت بخشیده است. همینطور عامل شدت بخش این جریان نه تنها خواهان برکناری عادل عبدالمهدی بلکه خواستار تغییر رژیم حاکم هستند. در نتیجه باید عوامل درونی و برونی ناظر بر تشدید اعتراضات جامعه ملی عراق علیه دولت حاکم را مورد بررسی قرار داد که در بافت متن دانایی ملت ها در برابر قدرت دولت ها شکل می گیرد.باید توجه داشت که جهان هم اکنون در عصر شبکه ای به سر می برد و اسناد و مدارک موجود گوناگون درباره عملکرد دولت ها دیر یا زود در میان مردم پخش و مورد راستی آزمایی های گوناگونی قرار می گیرد که به نوبه خود می تواند تشدید کننده التهابات درونی و نارضایتی های موجود مردم باشد و در همین حال تبادل آزاد اطلاعات موجب می شود دولت ها و حکومت ها به اجبار در این زمینه پاسخگو باشند.
مردم عراق خواستار تغییر رژیم و ایجاد یک فضای جدید با ساختار و کنش گرانی هستند که بتوانند آینده عراق را به سمت و سوی دولت کارآمد حرکت دهند. پرداختن به این موضوع که آیا مردم عراق در رسیدن به این هدف موفق خواهند شد یا خیر زمان خواهد برد. با استعفای عادل عبدالمهدی اینگونه برداشت می شد که مردم به خانه های خود باز می گردند و این استعفا موجب حاکم شدن آرامش بر فضای عراق می شود اما آنچه که هم اکنون دیده می شود این است که مردم در شهرها و میادین مختلف حضور پیدا کرده اند و خواهان تغییر و تحول بیشتری هستند. درخواست برگزاری انتخابات زودرس از جانب برخی جناح های سیاسی نیز مطرح است که در اوضاع نابسامان کنونی و با حمایت مرجعیت شیعه می توان گفت که هم اکنون برگ برنده دست معترضین است و آنها هستند که باید با حضور و حرکت خود در تظاهرات های موجود یا خارج شده از آن آینده این حرکت را مشخص کنند. اما آنچه که اکنون دیده می شود و سیگنالهایی که از کشورهای عربی دریافت می شود این است که مردم دیگر اهداف خود را رها نخواهند کرد تا اینکه بتوانند به خواسته های اصلی خود دست یابند.
310 310
نظر شما