مسئله واضح این است که هر چه کودک توانایی حرکتی بیشتری به دست می‌آورد، امکان فاصله گرفتن او از والدینش بیشتر می‌شود. بنابراین در مواردی که والد در کنار کودک حضور ندارد، نظارتی بر آسیب‌های احتمالی نیز وجود ندارد.
در این شرایط مهم است که کودک بداند برای حفظ خود از هر نوع آسیب چه رفتاری باید داشته باشد و درواقع چه مهارت‌هایی باید بیاموزد. یکی از انواع مهارت‌های ضرری که هر کودکی باید از آن آگاه باشد، مهارت مراقبت از خود در آسیب‌های جنسی است.
در بسیاری از تجاوزها و آزارهای جنسی که کودکان با آن برخورد داشته‌اند، آگاه نبودن کودک از حریم خود و اینکه چه برخوردی با آزارگر داشته باشد، او را طعمه راحتی برای آزارگران قرار داده است.
هرچند کودکان تا حدود سنین نوجوانی نیازمند حمایت و مراقبت بیشتری از جانب والدین خود هستند، با این‌وجود گاهی در موارد غیرمنتظره افرادی که والدین اطمینان کافی نسبت به آن‌ها دارند، از شرایط اعتماد والدین سوءاستفاده کرده و به کودک نزدیک می‌شوند. بنابراین، حتی خود والدین نیز باید نسبت به این امر آگاهی بیشتری کسب کنند و با دقت بیشتری افراد مورد اعتماد خود را انتخاب کنند.
از سوی دیگر، واکنش‌های هیجانی والدین در ارتباط بااندام جنسی کودک، می‌تواند ترس از گزارش تهدیدهای آزارگران را به همراه داشته باشد.
درواقع آنچه والدین نگران آن هستند، ترس از آگاهی خارج از سن کودک در مورد مسائل جنسی است. غافل از اینکه آگاه‌سازی کودک متناسب با سن او می‌تواند او را از آسیب برهاند و یا از آسیب‌های احتمالی بیشتر جلوگیری کند.
به‌طورکلی عدم آگاهی کودک و والدین درزمینه خود مراقبتی و ترس کودک از واکنش والدین به دلیل نبودن رابطه صمیمانه بین کودک و والدین ازجمله مواردی است که می‌تواند زمینه را برای آسیب‌های جنسی در کودکی فراهم کند و این آسیب‌ها را نیز ادامه‌دار کند.
*روانشناس کودک
۲۳۵۲۳۲
نظر شما