نتیجه بازی های اردوغان در سوریه چه می شود؟

پس از این اقدام نظامی همگان در انتظار بروز یک درگیری بزرگ در خاک سوریه بودند و انتظار می رفت با توجه به اقدامات آنکارا و حمایت احتمالی ناتو و همچنین نوع نگاه آمریکا به این حادثه ما شاهد یک درگیری بزرگ در منطقه باشیم.

اما چه شد که این درگیری انجام نشد و بعید به نظر می رسد در آینده نزدیک درخاک سوریه چالشی بزرگ بین ترکیه و روسیه انجام گیرد. برای درک این مهم به چند نکته توجه داریم:

1- روسیه میداندار اصلی تحولات سوریه در سالهای اخیر است و می خواهد هر طور شده دمشق را برای خود با هدف حضور در منطقه حفظ کند.

2- آمریکا درگیر انتخابات است و کمتر وقت می کند به دیگر مسائل از جمله به بحران سوریه فکر کند بویژه اگر این مسئله مربوط به اردوغان باشد.

3- ایران در تحولات سوریه به حفط حاکمیت این کشور فکر می کند و تاکنون نیز تلاش کرده از حواشی بدور بوده و با بازیگران موثر همکاری بهتری داشته باشد.

4- کشورهای اروپایی با توجه به مشکلات خود و نوع نگاهشان به بحران خاورمیانه خیلی تمایل به دخالت در سوریه ندارند بویژه اگر طرف دیگر این معادله اردوغان باشد که آنها علاقمند به کمک دمشق هستند.

5- کشورهای عربی یکسالی است که کمتر به فکر چالش در سوریه هستند و با کنار امدن با حکومت بشار در تلاشند تا گذشته خود را کمی بهبود بخشیده و به روزهای اینده بیشتر فکر می کنند.

در چنین شرایطی این سوال پیش می آید که تحولات احتمالی در سوریه چگونه خواهد بود و با توجه به حضور روسیه و ترکیه در محور کشورهای ضامن آینده روند سیاسی در سوریه چه خواهد شد ،ایا این چالش نظامی به نزاع و درگیری خواهد انجامید یا در سایه روند مذاکرات سیاسی دو طرف به تفاهم خواهند رسید و سایه جنگ سرزمین شام را تهدید نمی کند اینها سوالاتی است که در حال حاضر اذهان خیلی ها را بخود مشغول کرده است.

در پاسخ باید گفت از نگاه روسیه گوشمالی ترکیه بخاطر تداوم و گسترش حضور در سوریه و عمل نکردن به تعهدات سوچی و استانه در کنار تحرکات اخیر نظامی برای حمایت از نیروهای تروریستی در ادلب بعلاوه نداشتن سیاست همراهی با مسکو می تواند توجیه خوبی برای اقدام نظامی روسیه باشد تا آنکارا را ترغیب به همکاری بیشتر با سیاستهای خود کند.

در طرف دیگر ترکیه در تلاش است تا با همراه کردن و یا کمک گرفتن از امریکا و ناتو و در عین حال داشتن ارزوهای بزرگ در سوریه و دخالت نظامی و به اصطلاح سیاست فعال نظامی اینگونه وانمود کند که این کشور دارای توان و قابلیت مهم در ایفای نقش موثر در آینده تحولات سوریه است کاری که در ماههای اخیر اردوغان تلاش مضاعفی برایش خرج کرد ولی خیلی در ان توفیق نداشته است.

آینده چه خواهد شد؟

به نظر می رسد همه متغیرهای مورد نظر اردوغان برای صیادی خوب در این بازی تا کنون نتیجه خوبی نداشته چرا که امریکا و اروپا خیلی پرقدرت به میدان نیامدند، روسیه محکم در برابر زیاده خواهی او ایستاده، ایران نیز با بازی هوشمندانه و طرح ابتکار عمل  سه کشور و حل مسالمت امیز بحران عملا بازی را به نفع خود مدیریت کرده و کشورهای عربی هم بدلایل مختلف واکنش مورد انتظار نداشته اند.

پس در چنین شرایطی با سفر پنج شنبه اردوغان به مسکو و رایزنی احتمالی که همراه با تهدید خواهد بود، رئیس جمهور ترکیه خود را برای روند سیاسی آتی اماده خواهد کرد که در آن چهار کشور حضور دارند اما از شانس بد اردوغان در آن نشست هم بخت یار او نیست چرا که آلمان و فرانسه دل خوشی از او ندارند و اردوغان مجبور به عقب نشینی بیشتر در فرایند سوریه می شود.

در چنین فضایی اردوغان به کمترین امتیاز هم دلخوش خواهد بود چرا که فشار افکار عمومی و احزاب مخالف در کنار تنگناهای سخت اقتصادی و فاصله گرفتن دوستان قدیمی از او و کاهش محبوبیتش در داخل همگی عواملی است که سختی راه اینده را برایش به تصویر خواهد کشید برای همین او ضمن کنار آمدن با مسکو تلاش می کند در روند سیاسی سوریه در آینده سهم مناسبی داشته باشد.