۰ نفر
۱۶ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۱:۵۸
برای «CNN‌زدگی» چه کردیم؟!

ایسنا نوشت: معاون امور استان‌های سازمان صداوسیما در یادداشتی به مسئله‌ای به نام «CNNزدگی» پرداخته و سوالاتی را در زمینه دیپلماسی رسانه‌ای مطرح کرده است.

علی دارابی با پرداختن به مسئله دیپلماسی رسانه‌ای و تاثیر راهکارهای سلبی در این زمینه، این پرسش‌ها را مطرح کرده است: 

«با گسترش شبکه‌های اجتماعی CNNزدگی بیشتر و عمیق‌تر با مختصات جدید بر ذهن جوانان ما تاثیر می‌گذارد، برنامه‌ریزان چقدر برای حل این مسئله فکر کرده‌اند؟ آیا مسئولان تصمیم‌گیر، خودشان در این شبکه‌ها حضور فعالانه دارند؟ به جز موارد سلبی (که آن هم به دفعات با شکست مواجه شده از جمع‌آوری دستگاه‌های ویدئو در سالیان گذشته تا فیلترینگ) آیا برای آموزش سواد رسانه‌ای به خانواده‌ها برنامه‌ی جامعی در نظر گرفته شده است؟»

او در ابتدای این یادداشت با اشاره به راه‌اندازی نخستین شبکه خبری ۲۴ ساعته در دنیا آورده است: «یکم ژوئن ۱۹۸۰ برای نخستین بار در تاریخ جهان اتفاقی افتاد که بسیاری از ناظران رسانه‌ای را به تفکر واداشت زیرا نخستین شبکه خبری ۲۴ ساعته متولد شد و برای مخاطبانش نه در مکانی خاص از جهان بلکه فریاد می‌زد «این سی ان ان است؛ از سراسر دنیا گزارش می‌کند». شبکه CNN توانست ادبیات جدیدی در دل ارتباطات و اندیشه‌های رسانه‌ای خلق کند. ادبیاتی که با جنگ خلیج فارس و گزارش‌های کریستین امان‌پور معنای دیگری به خود گرفت.»

عضو هیات علمی دانشگاه صداوسیما در ادامه به اصطلاح جنگ سی ان ان اشاره و تصریح کرده است: «تحلیل‌گران سیاسی و رسانه‌ای در سراسر جهان معتقد بودند این جنگ در برابر سایر جنگ‌های نزدیک به آن، خسارات جانی و مالی نسبتا کمتری در برداشته اما با پوشش لحظه به لحظه و البته حرفه‌ای که صورت گرفته، به مراتب بر افکار عمومی موثرتر واقع شده است.»

او در بخش دیگری از این یادداشت نظریه «CNNزدگی» یا «تاثیر CNN» را مورد بررسی قرار داده و خاطرنشان کرده است: «این در واقع همان چیزی است که درباره تاثیرات مخرب اخبار مختلف، پی در پی و شبانه روزی بر روح و جان مخاطبان می‌گذارد، بحث می‌کند. در این نظریه که با مطالعه مخاطبان این رسانه نضج یافته است، تاثیرات اخبار ۲۴ ساعته را حتی بر سیاستمداران و برنامه‌ریزان تحلیل می‌کند که می‌تواند دیپلماسی کشورها را تحت تاثیر قرار دهد. چنین مطالعاتی باعث شد که در نسل های بعدی، اندیشمندان به دیپلماسی رسانه‌ای به عنوان یک راهبرد اساسی در سیاست‌های داخلی و خارجی‌شان بپردازند که در کتاب «درآمدی بر جامعه شناسی ارتباطات، فرهنگ و رسانه» به آن پرداخته‌ام.»

علی دارابی در پی این توضیحات چند سوال اساسی را مطرح کرده است و می‌نویسد: «در کشور ما جایگاه دیپلماسی رسانه‌ای یا جنگ روایت‌ها کجاست؟ و آیا سیاستمداران ما به این مقوله از دیدگاه حرفه‌ای نگاه می‌کنند؟ پیوست رسانه‌ای اتفاقاتی مانند تصویب برجام، افزایش قیمت بنزین در سال گذشته، حمله به پایگاه آمریکایی عین الاسد، قضایای کرونا و اخیرا واگذاری‌های شرکت‌های دولتی در بورس با چه منطقی نوشته می‌شود و بهتر آن است که بپرسیم آیا اساساً این رویدادها پیوست رسانه‌ای دارند؟»

۲۴۱۲۴۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1395885

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 9 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 5
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • IR ۱۲:۱۵ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۶
    26 3
    پشت این عنوانهای استاد دانشگاه نمیشه قایم شد. دارابی خودش مدیر سالهای سال صدا و سیما بوده و باید جواب بدهد با سوال پرسیدن که نمی تواند رو به جلو فرار کند. مدتهاست دم خروس صدا و سیما بیرون زده و معلوم است که از هر بهانه و مناسبتی دنبال بودجه برای ریختن در چاه ویل سازمان عریضو طویلشان هستند. مخاطب را بدون شعور فرض نکنید
  • شمس تبریزی IR ۱۶:۵۷ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۶
    10 2
    دارابی جان، این دیپلماسی رسانه ای پیشکش تان. مشکل اصلی اینه که منی که در داخل نشستم با شماها واقعا مشکل دارم و قبول تان ندارم. مایل هم نیستم که سایه شما بر زندگی من سنگینی کند. امثال من هم کم نیستن. اول یه فکری به حال حل اختلافات فی ما بین کن و بعد به دیپلماسی رسانه ای برس. تو هر کاری بخواهی بکنی، من به دلیل اینکه از تو خوشم نمیاد دنبال چوب گذاشتن لای چرخت هستم. میگی چی کار کنم؟ شما اختلاف داخلی را حل نکردی و رفتی سراغ دیپلماسی حل مشکلات خارجی.
    • IR ۲۳:۰۸ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۶
      1 4
      مشکلت چیه ؟ چون بهت پست و مقام ندادن که اختلاس کنی دلخوری ؟ البته قبلا کامنت هات و خودت پاچه خوار بودی ،حتما برات چیزی نماسیده دلخوری مخالف شدی
    • شمس تبریزی IR ۰۰:۴۴ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۷
      0 0
      مشکلم چیه؟ یه داستان برایت تعریف میکنم تا بدانی پاچه خوار نبودم و قضیه چیه. یه اهل دلی بود که وارد مسجدی شد و به امام جماعت اقتدا کرد. وسط نماز ظهر یهو نیتش را به فرادی تغییر داد و نماز را تمام کرد. وقتی نماز جماعت تمام شد، همه نمازگزاران و آن امام جماعت او را زیر چشمی ورانداز کردن و نگاه عاقل اندر سفیه به او کردن. با نگاه هایشان به او میگفتن ای بی ادب، حرمت جماعت و امام جماعت را پاس نداشتی. او هم به امام جماعت نگاه کرد و گفت خودت میگی من چرا نیتم را به فرادی برگرداندم یا من بگم؟ گفت شما بفرمایید. به آن امام جماعت گفت، در رکعت اول، فکر این بودی که فاصله منزل تا مسجد زیاده و نیاز به خریدن الاغی داری. در رکعت دوم هم که به فکر این بودی که وقتی الاغ خریدی، کجا نگهداری اش کنی. دیدم اصلا به یاد خدا نیستی و ادامه اقتدا به تو در نماز باطل است.
  • IR ۰۹:۱۴ - ۱۳۹۹/۰۳/۱۷
    0 0
    اين شبكه هات تماما با دلار نفتي ما تهي دستانكار ميكنند براي سركار گذاشتمونو