باستان شناسان و تاریخ‌شناسانی که به بررسی معابد مصری پرداخته‌اند، متفق‌القول بر این باورند که مصریان بسیار به بقای جسدهای خود اهمیت می‌دادند. آن‌ها دارای مهارت‌های بالایی برای حفاظت از اجساد بودند و پس از کشف شدن معابد هم مومیایی‌های آن‌ها در وضعیت نسبتاً خوبی باقی مانده بود.
این مومیایی که ترکیبی از غلات و گل است، متعلق به خدای مصریان، اوسیریس است
اما برخلاف باورها، وقتی دو مومیایی موجود در موزه حیفا را زیر اشعه ایکس قرار دادند، متوجه شدند که جسد داخل آن متعلق به انسان نیست. در حقیقت یکی از آن‌ها جسد پرنده‌ای شبیه به شاهین بود و دیگری ترکیبی از گل و دانه و غلات بود. این مومیایی به‌گونه‌ای شکل داده شده بود که شبیه خدای مصریان اوسیریس بشود، یعنی خدای جهان زیرزمینی باستانیان. پرنده شاهین نیز می‌تواند بیانگر خدای مصریان، هورس باشد.
پس از آنکه کارشناسان بخاطر کوچک بودن این مومیایی‌ها دچار نگرانی شدند، آن‌ها را به کمپ سلامتی رامبام انتقال دادند تا با استفاده از سی‌تی‌اسکن از محتویان داخل جعبه ها مطمئن شوند. مارسیا جاویت، مدیر این مرکز با یک تیم تحقیقاتی از موزه روی پروژه کارکردند و در زمان انجام اسکن در محل حضور داشتند. او می‌گوید: «ما توانستیم شکل، جثه و استخوان‌های چیزی که شبیه به یک پرنده بود را تشخیص دهیم. اما واقعاً انتظار چنین چیزی را نداشتیم.»
پرنده شاهینی که پای چپ و بیشتر قسمت‌های بدنش از بین رفته است
به گفته رون هیلل: «از نظر مصریان دفن کردن مردگان با یک پرنده کوچک یا گربه چیز عجیبی نبوده است. پرندگان اهمیت ویژه‌ای برای مصریان داشتند و سمبولی فرهنگی محسوب می‌شدند. پرندگان یا حیوانات را داخل معابد قرار می‌دادند تا پس از مرگ کسی باشد که آن‌ها را به دنیای دیگر همراهی کند. اما وجود اجساد پرندگان بدون حضور اسکلت انسان در کنار آن‌ها عجیب است.»
مشخصه دیگری که درباره این پرنده وجود دارد این است که پای سمت راست و گردنش شکسته شده است. جاویت فکر می‌کند که این جراحت پس از مرگ برای او اتفاق افتاده، اما علت و نحوه رخداد آن را نمی‌داند. بخشی از اعضای بدن شاهین یا پرنده‌ای شبیه به آن نیز گم شده است. درکل این اجساد عجیب به نظر می‌رسند.
تابوت یک مومیایی مصری
یکی دیگر از مومیایی‌ها از گل و دانه‌های غلات و به شکل خدای مصریان اوسیریس شکل گرفته است، که در مصر سمبل احترام است. این گِل را شبیه به انسان شکل داده‌اند. مومیایی پرنده تنها ۲۴.۵ سانتیمتر طول دارد، درحالی‌که طول این مومیایی گلی ۴۵.۷۲ سانتیمتر است.
با اینکه دانستن این جزییات واقعاً هیجان آور است اما موزه هنوز اطلاعات دقیقی درباره منشاء پیدایش آن‌ها ندارد. این دو مومیایی ۵۰ سال است که در موزه نگهداری می‌شوند اما باید اطلاعات بیشتری در این باره بدست آورند. این مساله روند بررسی‌های پروژه را تغییر می‌دهد، کارشناسان پزشکی و کارمندان موزه هردو باید در این زمینه باهم همکاری داشته باشند.
جاویت می‌گوید: «ما از نظر آناتونمی و باستان شناسان از نظر قدمت این مومیایی‌ها را بررسی می‌کنند. با این کار به لطف تلاش‌های گروه می‌توانیم علت قرار گرفتن این پرنده و مومیایی گلی داخل تابوت را متوجه شویم و ببینیم که این مومیایی‌ها برای مصریان باستان چه معنا و مفهومی داشته است.»
منبع: لست سکند
۲۱۲۱
نظر شما