در ادامه بخش هایی از این گفت و گو را می خوانید.
♦در هنگام گذراندن دوره عمومی در بیمارستان های ایران دستگاه تنفس مصنوعی بود؛ این دستگاه را به بیمار متصل می کردند اما متاسفانه بیمار احیا نمی شد. پس آن علت این موضوع را جست و جو کردم و متوجه شدم در آمریکا این کار را تنها متخصصان بیهوشی انجام می دهند و می توانند یک بیمار را احیا کنند؛ با انگیزه نجات جان بیماران تخصص بیهوش را انتخاب و در آمریکا شروع به تحصیل کردم.
♦پس از گذران دوره بیهوشی، دوره های فوق تخصصی درد شناسی و مراقبت های ویژه را گذراندم.
♦تا سال 1358 در آمریکا با خانواده زندگی و عضو فرهنگستان آنجا بودم.
♦هنگام پیروزی انقلاب اسلامی؛ رهبر انقلاب در بیانیه ای گفتند که ایرانیان خارج از کشور برای خدمت به میهن می توانند به وطن بازگردند؛ در همان سال بود که با همسر و دو فرزندم به ایران بازگشتم و در جبهه جنگ به مجروحان خدمت رسانی کردم.
♦وقتی امام خمینی(ره) در بستر بیماری بودند با چند تن از پزشکان به عنوان پزشک معالج ایشان بودم.
♦پس از آن در دانشگاه شهید بهشتی تهران تدریس کردم ، سه سال تخصصی بیهوشی ایران در جهان اول شد و شاگردانم در ایران نیز شاگرد ممتاز شدند.
♦توکل به خدا و امیدواری را از خانواده یاد گرفتم و همیشه در زندگی و کارم به این امر تکیه داده ام و موفق شده ام.
♦در این چند سال توانستم سطح آموزش بیهوشی ایران را از سطح آموزش متوسط آمریکا بالا ببرم؛ معیار این کار؛ بیهوشی ایمن یعنی بیهوشی که بیمار زنده بماند، تاکید بر اخلاق ، ایثار و از خود گذشتگی است.
♦متخصصان و پزشکان، باید خود را فدای وطن کنند و نباید هنگام کار کمبود ها را ملاک قرار دهند.
♦پزشکان باید با تمام وجود به بیماران خدمت درست کنند.
نظر شما