روز پنجشنبه گذشته در گزارشی شرح مناقشاتی را خواندید که میان حسام نواب‌صفوی بازیگر سینما و سیدکمال طباطبایی، تهیهکننده فیلم توفیق اجباری درگرفت. حسام نواب‌صفوی ابتدا نامه‌ای را به خبرگزاری فارس (حالا چرا فارس؟!) فرستاد و سپس همان نسخه را با تغییراتی برای مدیرمسئول روزنامه خبر ارسال کرد. با توجه به آشنایی ایشان با علم حقوق ارسال جوابیه اولیه به یک خبرگزاری عجیب به نظر می‌رسد و این شائبه را تقویت می‌کند که ایشان به دامن زدن به ماجرا علاقه‌مندند. متن جوابیه ایشان را در حالی می‌خوانیدکه با اجازه آقای نواب صفوی آن را به چاپ می‌رسانیم.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
ان الدین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الدین امنو الهم عذاب الیم فی الدنیا و آلاخره و الله یعلم و انتم لاتعلمون
(به درستی که آنان که دوست دارند که بیان شود نسبت زشت کاری در آنان که ایمان آورده‌اند مر ایشان راست عذابی پر درد در دنیا و آخرت و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید! )
مدیرمسئول محترم روزنامه خبر
متأسفانه در شماره 113 روزنامه خبر مورخ 22 مرداد سلسله گزارش، مصاحبه‌ها و یادداشت‌هایی کاملاً کذب تحت عنوان «زندان عاقبت شوخی با نواب صفوی» علیه اینجانب منتشر شده است.
بنا بر قانون مطبوعات خواهشمندم نسبت به درج تکذیبیه اینجانب در همان صفحات (صفحه اول و دهم) در همان ابعاد و تیتر اقدام مقتضی صورت گیرد.
آقای مدیرمسئول
من شما را به عنوان روزنامه‌نگاری در کسوت مدیرمسئول می‌دانم و از این جهت برایتان احترام قائلم اما در حیرتم و برایم سؤال است که چگونه با وجدان خود کنار می‌آیید که یک خبرنگار تازه‌کار یکطرفه با آبرو و حیثیت افراد در صفحات آن روزنامه و در چنین ابعادی بازی کرده و به افترا و نشر اکاذیب بپردازد. آیا این امر در راستای افزایش تعداد بازدیدکننده‌های روزنامه و سایت خبر آنلاین است؟ آیا شما خودتان از مجازات کیفری سناریوسازی که علیه اینجانب به راه انداخته‌اید آگاه هستید؟
آقای مدیرمسئول
خواندن مطالب مندرج در روزنامه تحت سرپرستی شما هر خواننده منصفی را به سؤال وا‌می‌دارد.
ساده‌ترین اصل در تهیه هر گزارشی شنیدن حرف‌ها و صحبت‌های طرفین دعواست. چگونه است که در این گزارش یکطرفه به قاضی رفته شده و همه یادداشت‌ها، گفته‌ها و مطالب منتشر شده علیه اینجانب است؟ آیا بنده اینقدر از دسترس خارج هستم که دبیر سرویس شما از یک تماس ساده دریغ کرده و در راستای اهداف تهیهکننده، پرونده ایشان را به سمت و سوی هدایت شده‌ای برده است؟
واقعاً متأسفم که نویسنده مطالب آنقدر حرفه‌ای نیست که حداقل در‌آخر مطاب بنویسند «تا آخرین دقایق بسته شدن صفحات موفق به پیدا کردن و تماس با حسام نواب صفوی نشدیم» که در آن صورت لااقل باز ذره‌ای تردید داشتم و به این سناریوسازی و کینه‌توزی شخصی شک نمی‌کردم.
آقای مدیرمسئول
آیا در قانونی که شما به استناد آن ملزم به پاسخگویی هستید مطالب نوشته شده علیه اینجانب معنایی جز سناریوسازی جهت تخریب شخصیت، نشر اکاذیب و ایراد افترا دارد؟
آقای مدیرمسئول
آیا شما هر گزارش خلاف واقع و اثبات نشده را اینچنین با آب و تاب بزرگ‌نمایی کرده و خود در مقام قاضی به دادرسی و صدور رأی اقدام می‌نمایید؟
چرا خبرنگار روزنامه‌تان بر مبنای تصورات ذهنی خویش با افراد مختلف تماس گرفته و سعی در القای منظور خویش از زبان آنان دارد؟
چرا در پرسش از یک قاضی (آقای جواد طوسی بزرگوار که استاد بنده می‌باشند) ایشان را گمراه نموده و با طرح اینکه وزارت ارشاد به عنوان نهاد رسمی آن صحنه را تأیید کرده قصد دارید به تیتری برسیدکه: «از این خبرها هم نیست».
آیا همه اینها معنایی جز سناریوسازی دارد؟
آیا شما یقین قلبی دارید که شکایت اینجانب از آن آقای تهیهکننده تلکهگیری (اخاذی) است؟ سؤال من از شما این است که رأی بزه تلکهگیری در مورد اینجانب (اخاذی) که روزنامه شما آن را عنوان نموده، در کدام دادگاه بدوی صادر شده و در کدام شعبه دادگاه تجدیدنظر قطعیت یافته که روزنامه‌تان اینچنین جسورانه و بی‌محابا اقدام به ایراد افترا می‌نماید؟
آیا نامه‌های وزیر ارشاد، مدیرکل اداره نظارت و ارزشیابی، شورای داوری خانه سینما، انجمن بازیگران خانه سینما، روند رسیدگی پرونده در دستگاه قضایی همه و همه به قصد تلکهگیری (نقل به مضمون) بوده است؟
آیا شکواییه نماینده دادستانی موجود در پرونده هم در راستای تلکهگیری از آقای طباطبایی است؟
آقای مدیرمسئول
بگذارید برای باز شدن ذهن جنابعالی و خبرنگار تحت امرتان شرح ماوقع کنم. اصل شکایت اینجانب از آقای طباطبایی در خصوص توزیع پلان توقیف شده وزارت ارشاد مبتنی بر شکایت بنده است.
همانطور که می‌دانید در سال 1386 فیلمی در سینماهای تهران به کارگردانی آقای لطیفی به نمایش در‌آمد که متأسفانه در آن فیلم توهینی به بنده بدون اطلاع اینجانب گنجانده شده بود که بلافاصله موجبات شکایات انجمن بازیگران سینمای ایران و اینجانب به هیأت داوری خانه سینما را در پی داشت که در تاریخ 22/8/86 با دستور و رأی مستقیم هیأت داوری خانه سینما دستور حذف آن پلان صادر گردید که با پیگیری اداره کل ارزشیابی و نظارت با دستور به تهیهکننده آقای کمال طباطبایی نامبرده را موظف به عوض کردن تمام کپی‌های فیلم و حذف آن از تمامی سینمای تهران و شهرستان کرد.
علیرغم گوشزد پدرم و خیلی از دوستان بنده از شکایت قضایی از سازندگان فیلم خودداری کردم و فقط در شکایتی به اتحادیه تهیه‌کنندگان خواستار احضار آقای کمال طباطبایی و اخذ توضیح از وی شدم. در جلسه‌ای که تشکیل شد نامبرده در حضور آقایان عبدالله علیخانی، محمد بانکی و سیدغلامرضا موسوی عنوان کرد که «آقای گلزار به ما گفته که درخصوص ادای این دیالوگ از شما اجازه گرفته است» که من در آنجا از ایشان و دیگر اعضای اتحادیه سؤال کردم چطور ممکن است فردی در جامعه‌مان اجازه چنین توهینی داده و خود موجب ریشخند همگان بشود؟ چطور ممکن است پدرم که سال‌ها قاضی دادگستری بوده به فرزندش اجازه هتک حرمت به کنیه خود را بدهد؟ در آن جلسه درون صنفی با پادرمیانی تهیه‌کنندگان به احترام صنف تهیه‌کنندگان سینمای ایران از شکایت خود صرف‌نظر کردم و قضیه اندک اندک فراموش شد بی‌آنکه بخواهم از این ماجرا سوءاستفاده تبلیغاتی نمایم.
متأسفانه پس از گذشت چند ماه متوجه شدم آقای کمال طباطبایی با علم و آگاهی بدین نکته که اینجانب و شورای داوری خانه سینما و انجمن بازیگران نسبت به این مورد اعلام نارضایتی کرده بودیم و با علم کامل به اینکه این پلان توسط وزارت ارشاد توقیف شده بود مجدداً نسخه اصلی فیلم مذکور دارای آن پلان توقیفی را تحویل شرکت توزیع‌کننده نمود و این نسخه برخلاف قوانین ارشاد در مقدار وسیع توزیع شد که همین امر سوءنیت تهیهکننده را نسبت به اینجانب مشخص ساخت که بلافاصله با اقدام بنده و شکایت به شورای داوری خانه سینما و وزارت ارشاد اسلامی و دستور صریح وزیر ارشاد دستور توقیف و جمع‌آوری نسخ فیلم داده شد.
پس از گذشت چند ماه باز هم هیچ‌گونه عذرخواهی‌ای از جانب تهیهکننده صورت نگرفت که اینجانب تصمیم به تنظیم شکایت قضایی گرفتم. سیر پرونده و دادرسی و دادگاه را برای احترام به قوانین در وقت مقتضی توضیح خواهم داد.
اینجانب در تمامی مراحل دادرسی از رسانه‌ای شدن پرونده به خاطر خانواده سینما پرهیز کردم تا اینکه در روزنامه‌تان مورخ پنجشنبه 22 مرداد 88 شماره 113 تهیهکننده و روزنامه‌تان به علنی شدن مراحل دادرسی پرداخت و متأسفانه به ایراد افترا و نشر اکاذیب جدیدی نسبت به اینجانب اقدام! نموده‌اید که علیرغم میل باطنی به دفاع از خود عرض می‌نمایم پس از جلب ایشان توسط ضابطین دادگستری کارکنان دفتر نامبرده (دستیار، مدیر تولید) به بنده پیشنهاد پول جهت اخذ رضایت نمودند. بنده هم مکرراً عنوان کردم آبروی انسان‌ها خریدنی نیست و بنده هیچ‌گاه مالی را به نفع خود در مقابل آبرو و هتک حرمت به کنیه‌ام تصاحب نخواهم کرد. در آنجا گفتم یک بار با اعتماد و با حسن نیت ایشان را بخشیدم نتیجه‌اش را دیدم. ایشان تا به امروز حتی یک پیام عذرخواهی نداده است، دریغ از یک تلفن!
از این‌رو تأکید کردم عدالت باید اجرا شود تا بابی برای تمسخر به افراد و هتک حرمت باز نشود ولی متأسفانه روزنامه خبر بی‌آنکه تماسی با من داشته باشد، اکاذیب جدیدی را هم از قول خود و هم از قول تهیهکننده و ایادی‌شان عنوان نموده که بنده صراحتاً همه را تکذیب می‌کنم.
اولاً سخنان و گفته‌های مدیر تولید و اعضای دفتر آقای کمال طباطبایی و شریک وی در پخش فیلم با توجه به ذی‌نفع بودن این افراد در محکومیت آقای طباطبایی شهادت مؤثری از نظر قانون نخواهد بود.
ثانیاً اگر به فرض محال سخنان این دوستان را مفروض بدانیم، شاکی می‌تواند مجازات متهم را از دادگاه خواستار شود و هم می‌تواند در قبال وجهی یا عذرخواهی و یا هر توافقی رضایت دهد. استفاده از کلمه تلکه کردن (اخاذی) عبارتی تعریف‌شده در قانون است و هیچ‌گاه در جلب رضایت شاکی به کار برده نمی‌شود و ایراد این کلمه عنوانی مجرمانه است و از مصادیق افتراست.
ثالثاً بنده به دستور قاضی پرونده اقدام قضایی انجام دادم نه به صورت خودسر. دادخواست اینجانب شکایت انجمن بازیگران خانه سینمای به اداره کل ارزشیابی و نظارت سینمای حرفه‌ای، رأی شورای داوری خانه سینما، دستور وزیر ارشاد، امارات و مستندات و شواهد همگی در پرونده موجود است.
وصف کیفری قضیه در رابعاً است:
دفعه اول آقای کمال طباطبایی بنابر اظهارات خودشان از عدم رضایت بنده آگاهی نداشته، دفعه دوم چرا این پلان توقیف شده فیلم را در شبکه ویدئویی سراسر کشور عرضه کرده و با بی‌اعتنایی به توقیف وزارت ارشاد موجبات هتک حرمت و حیثیت مرا فراهم آورده است.
هرچند بنده تک و تنها در شرایطی که پدرم در بستر بیماری است، مقابل جماعتی قرار گرفته‌ام که قصد تخریب شخصیت اینجانب و کنیه‌ام را دارند ولی بنده با استعانت به خداوند یکتا و تکیه بر قوانین علیه تفکری که می‌خواهد تخریب و استفاده بدون اجازه از نام و نام خانوادگی افرادی را بر پرده سینما قانونی جلوه دهد، مبارزه خواهم کرد. معلوم نیست این آقایان دنبال چه چیزی هستند و این آغاز چه ماجرایی است و در آینده نزدیک قرار است نام چه کسانی تخریب شود! نقش رسانه شما در این میان چیست؟
صراحتاً عنوان می‌کنم با هرگونه جملات کذب مقابله خواهم کرد و اقدام قانونی را انجام خواهم داد. درخصوص مطالب خلاف واقع و نشر اکاذیب و ایراد افترا دادخواستی را در اولین فرصت به دادسرای مطبوعات علیه روزنامه خبر تسلیم خواهم کرد.
آقای مدیرمسئول
آیا فکر می‌کنید باز هم قصد من تلکهگیری (اخاذی) است؟
در پایان باز به تفکر آقای کمال طباطبایی یادآور می‌شوم دفاع از شرف و آبرو و حیثیت هیچ‌گاه تلکهگیری (اخاذی) نیست و در قاموس خانواده ما «نواب‌صفوی» که پدرم سال‌ها قاضی دادگستری و هم‌اکنون وکیل پایه یک دادگستری می‌باشد و اینجانب که به تازگی در آزمون وکالت پذیرفته شده‌ام و به‌زودی در این کسوت خدمت خواهم کرد، عقب‌نشینی جایز نیست.
سیدحسام نواب‌صفوی
23 مرداد 1388
چند نکته در حاشیه جوابیه حسام نواب صفوی
محض اطلاع آقای نواب صفوی سایت خبر آنلاین نیازی به افزایش تعداد بازدیدکننده ندارد و اگر افزایشی مشاهده شده بابت بهت و حیرت مخاطبان خبر و خبر آنلاین از کودکانه بودن بعضی برخوردهای تأسف‌آور در حوزه پرطمطراق فرهنگ است و لاغیر.
در تماسی که با آقای داود رشیدی رئیس انجمن بازیگران داشتیم ایشان از اصل ماجرا اظهار بی‌اطلاعی کردند و طبعاً ادعای آقای نواب صفوی که انجمن بازیگران راساً به نفع ایشان دست به شکایت زده کمی عجیب به نظر می‌آید.
اگر آقای نواب صفوی Miss ed Callهای تلفن همراه خود را در بین ساعات 30/18 تا 30/19 روز چهارشنبه گذشته بازدید کنند قطعاً تماس خبرنگار ما با خود را تأیید خواهند کرد و صدای ایشان را روی پیغام‌گیر تلفن‌شان خواهند شنید. همچنین در فاصله ساعت 16 تا 18 روز جمعه(دیروز).
اطلاعاتی که از سوی خبرنگار ما به آقای طوسی داده شده، طبعاً نباید مورد نیاز آقای طوسی باشد چرا که اگر بنا به ادعای آقای نواب صفوی حکم شورای داوری خانه سینما به نفع ایشان صادر شده باشد طبعاً آقای طوسی که مشاور حقوقی خانه سینما بوده و هستند، نمی‌توانند از ماوقع بی‌اطلاع باشند. ضمن آنکه گمراه کردن آقای طوسی از سوی خبرنگار ما هم دیگر از آن حرف‌هاست که به قول آقای نواب صفوی سناریوسازی است و قابل پیگرد قانونی.
غرض روزنامه خبر از چاپ گزارش مورد بحث، کمک به پالایش فضای سینما از برخوردهای غیراخلاقی و تأسف‌بار است. برخوردهایی که گاه ریشه در کم ظرفیتی افراد دارد و گاه منبعث از فضاسازی برخی برای مطرح شدن کاذب در فضای سینماست. ما معتقدیم اشتباهات کوچک در فضای سینما را نباید به بحران تبدیل کرد و نباید آرامش سینمای نحیف ایران را با حرکات حساب ناشده سلب کرد. روزنامه خبر، خصومتی با هیچ کس از جمله آقای نواب‌صفوی ندارد که بخواهد شخصیت ایشان را تخریب کند. مشکل با عملکرد افراد و ظرفیت آنهاست. سینما در ضعیف‌ترین شرایط خود توسط اهالی‌اش درگیر بحران می‌شود و این در بهترین شرایط، حتی اگر به لحاظ قانونی حق با آقای نواب‌صفوی باشد تنها معنای وقت‌نشناسی و بی‌انصافی می‌دهد که امیدواریم این کلمات دیگر مصداق افترا و عنوانی مجرمانه نباشد.! روزنامه خبر خود را موظف به اطلاع‌رسانی صحیح می‌داند و چاپ جوابیه مطول آقای نواب صفوی هم از همین روست.
اصل ماجرا که توسط بازیگران حاضر در صحنه - صحنه‌ای که آقای گلزار از آقای نواب صفوی اجازه شفاهی گرفته‌اند - گواهی شده غیرقابل انکار است. گرچه در روز جمعه برخی عوامل و بازیگران دیگر این فیلم که نخواستند نامشان ذکر شود بر شهادت بقیه، صحه گذاشتند. روزنامه خبر تلاش کرده است همواره مطالب مستند و مستدل را منعکس کند، در این باره نیز چنین کرده‌ایم. عجیب است که آقای نواب‌صفوی گواهی چندین تن از همکارانشان را کذب می‌خوانند و بدیهی است که گزارش «خبر» نیز براساس همین اظهارات تنظیم شده است. آیا اینکه این همه سینماگر، روی یک مسئله با اتفاق نظر گواهی دهند، ادعاهای آقای نواب‌صفوی را عجیب‌تر جلوه نمی‌دهد؟ ضمن آنکه آقای نواب‌صفوی در جایگاه قاضی نشسته‌‌اند و گواهی سایرین را از نظر قانون غیر مؤثر می‌دانند، چرا؟
ربط آیه شریفه آغازین جوابیه آقای نواب‌صفوی را با ماجرا و انعکاس آن درنیافتیم.
تأکید آقای نواب صفوی بر وکیل بودن پدرشان را به فال نیک می‌گیریم و قبول شدن خودشان در آزمون وکالت را به ایشان تبریک می‌گوییم. امیدواریم آشنایی ایشان با قانون در آینده کمکی باشد به حال سینما، نه آنکه دشواری‌های بسیار سینما را بیشتر کند.
نظر شما