قرارداد یا اسارتنامه؟

اتحادیه تهیه‌کنندگان، پیش‌نویس متن سه قرارداد پیشنهادی‌اش را منتشر کرد. یکی از این سه متن، با حذف عنوان فیلمنامه‌نویس، به خرید فیلمنامه اختصاص دارد که ما آن را اسارتنامه می‌خوانیم. این‌که به‌طور قطع همه نویسندگان سینما و کانون فیلمنامه‌نویسان تحت هیچ شرایطی تن به چنین خفت و ذلتی نخواهند داد به کنار، اما پرداختن به انگیزه‌های نگارش چنین قراردادی و آسیب‌شناسی آن یک ضرورت غیرقابل انکارست. خطاب من در این یاداشت، تدوین‌کنندگان متن اسارتنامه است...

در مقدمه نوشته‌اید همدلی اهالی سینما، گذر از این دوران را تحمل پذیر می‌کند اما بلافاصله ادامه می‌دهید که تصمیمات سنجیده و منطقی تهیه‌کنندگان، راه عبور از این گردنه پر خطر است!.مگر ننوشته‌اید همدلی،.. این‌که فقط تهیه‌کنندگان برای بقیه صنوف تصمیم بگیرند همدلی نام دارد؟...احتمالا مقصود از همدلی، همگرایی همان چند تن تهیه‌کننده سنتی و قدیمی سینما با یکدیگر است!!

نوشته‌اید که گروهی از تهیه‌کنندگان با عقد قراردادهای نجومی، به سینمای نحیف لطمه زده‌اند.خوب این به صنوف دیگر چه مربوط است. همان چند تن نجومی‌پرداز را صدا کنید و در اطاقی دربسته با همان درایت خاص خود، سنجیده و منطقی موضوع را حل کنید. زورتان به آن‌ها نمی‌رسد؟! پس چگونه می‌خواهید برای همه سینما و صنوف سینمایی تصمیم‌سازی کنید.  
 
پرسش اینجاست که فیلمنامه‌نویسان کجای داستان زیاده خواهی قرار دارند و چه نقشی در این افزایش بی‌رویه ایفا کرده‌اند. شما و همکاران‌تان، آیا یک ریال اضافه تاکنون به این گروه پرداخته‌اید؟؟ یک نمونه از افزایش بی رویه دستمزدهای نجومی در میان نویسندگان سراغ دارید؟؟ می‌شود به صراحت اعلا م کنید هزینه خرید فیلمنامه و دستمزد نویسندگان در طول این پنجاه سال، نزدیک به نیم قرن، چند درصد از کل هزینه تولید است؟!! می‌شود به‌عنوان نمونه لیست هزینه‌های پرداختی یک فیلم تولید شده را منتشر کنید تا برای همگان مشخص شود که چه میزان ارزش مالی برای فیلمنامه قائلید و چه مقدار تاکنون هزینه کرده‌اید؟!!!

اجازه می‌دهید ما رقم کل دریافتی پنج ساله نویسندگان را منتشر کنیم؟؟

اجازه می‌دهید به‌عنوان مثال برآورد مالی یک پروژه و میزان دستمزد تهیه‌کننده اجرایی و دستمزد پیش‌بینی شده برای نویسنده را منتشر کنیم...

اجازه می‌دهید لیست پرداختی رئیس اتحادیه برای حضور یک بازیگر جوان به اضافه رقم دستمزد تهیه‌کنندگی ایشان را منتشر کنیم و بعد سهم نویسنده از همان پروژه را..؟!!.

شما که سال‌هاست با سرمایه خود فیلم نمی‌سازید. هزینه تهیه و تولید مگر توسط کارگردان فیلم اولی با فروش ملک و اموالش و سپرده نقدی نزد بعضی از تهیه‌کنندگان تامین نمی‌شود؟؟

مگر در مواجه با کارگردانان جوان با تکیه به رانت و داشتن کارت صنفی، خود را صاحب امتیاز ویژه معرفی نمی‌کنید؟!! به جز کارت صنفی و به مدد قوانین بازدارنده که حق  فعالیت از دیگران سلب می‌شود، حرف دیگری برای گفتن دارید؟؟؟

تهیه و تولید فیلم‌های سطحی و ارزان و به‌شدت سهل‌پسند، تخصص می‌خواهد؟!!

تهیه کننده در سینمای جهان تعریف استانداردی دارد. کدامیک از تنظیم‌کنندگان این اسارتنامه با آن استاندارد هم‌خوانی دارند؟!

کدام عرصه را برای تجربه‌های نو و بدیع فراهم ساختید، به عنوان بخش خصوصی چه زیرساخت‌هایی برای تولید و ارتقا کیفیت آثار سینمایی طراحی و اعمال کرده‌اید؟!!

در دهه ۶۰ با وام فارابی فیلم کم‌هزینه ساختید و در چند نوبت با فروش انواع رانت‌ها از آن بهره‌مند شدید. چه گلی به سر این سینما زده‌اید که این مقدار طلب‌کار و زیاده‌خواه و انحصارطلب نشان می‌دهید؟!

به جای کار تهیه و تولید خلاقانه و ایجاد رونق و نشاط در بازار کار، نیمی از وقت و انرژی‌تان را صرف مانع‌تراشی برای فعالیت دیگران و حتی حذف رقیبان صرف می‌کنید...

انتشار قراردادهای پیشنهادی اتحادیه، یک سند دسته اول از تلقی بدوی و عقب‌مانده از مناسبات بازار کار است. سند و گواهی است بر عدم آشنایی با مبانی حقوقی، اقتصادی، فرهنگی دنیای نو. سند و گواهی است بر تلقی ارباب رعیتی از مناسبات حرفه‌ای.

اتحادیه با رندی، قصد سلب حقوق فیلمنامه‌نویسان و محدود کردن حوزه اختیار آنان را دارد. نفع و بهره‌مندی دایمی و پیوسته را حق خود می‌داند و با پرداخت  دستمزد حداقلی، ادعای مالکیت ابدی و نامحدود را دارد.

در پرداختن به حقوق خود قائل به نظام بازار آزاد است و در نگارش حقوق نویسندگان به مناسبات دوران برده‌داری و آپارتاید  استناد می‌کند...

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1479484

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 0 =