احمدینژاد همچون بسیاری از سیاست مداران داخلی و خارجی، گرفتار نقاط ضعفی است که هریک میتواند پاشنه آشیلی برای تداوم حضور او در عرصه سیاست ایران و جهان باشد:
1. محمود احمدینژاد بهعلت بالارفتن سریع از پلههای قدرت، فاقد تجربه و پختگی لازم در عرصه تعاملات سیاسی است. این ناپختگی هرچند در طی حضور چند ساله او بر مسند ریاستجمهوری تا حدی رفع شده است اما تاکنون هزینههای سیاسی زیادی را برای جامعه ایرانی، رهبری و خود او در پی داشته؛ هزینههایی که به علت پافشاری بر برخی مواضع نادرست هنوز نیز ادامه دارد.
2. موفقیت احمدینژاد در پیش برد اهداف سیاسی در طی سالهای گذشته، او را دچار نوعی غرور سیاسی کرده است
3. اصرار و تأکید نامعقول و بیش از اندازه بر تبعیت و همراهی وزرا با شخص رییسجمهوری، کابینه احمدینژاد را با نوعی بیثباتی در مدیریت و به تبع آن، بیثباتی در تصمیمات و اقدامات مواجه کرده
4. گردش تدریجی احمدینژاد به گروه خاصی از هواداران و همراهان باعث شده است تا وی بهتدریج گرفتار حلقه کوچک و بستهای از قدرت شده و خود به نقطه ضعف خطرناکی مبتلا شود که پیشتر رقبای سیاسی خود را به آن متهم میکرد.
محمود احمدینژاد در کنار بسیاری از هواداران گذشته و حالاش، در آستانه هفتمین سال ریاستجمهوری خود، این روزها به خوبی شاهد تبعات ناشی از این نقاط ضعف است؛ تبعاتی که بسیاری از یاران سابق او را از گردش پراکنده ساخته و تردیدهای جدی در بخش قابلتوجهی از هوادارن پروپاقرص او بهوجود آورده است.
17302
نظر شما