آن چه در۴۰سال اخیر در وزارت نفت دیده میشود گسترش تشکیلات و ایجاد شرکتهای مختلف به موازات تحریم ها وناکامی هایی درزمینه فروش نفت و فراورده ها در حد قابلیتهای کشور و افزایش بی رویه نیروی انسانی آن هم با تنوع استخدام و تفاوت چشمگیر حقوق ودستمزد بین انواع استخدام ها است.
بیشترین افزایش نیرو را شاید بتوان در دوران آقای احمدی نژاد دید که تحت عناوین مختلف افراد برای کاهش بیکاری در سطح جامعه در دستگاهها و شرکتهای وابسته نفت نیرو به کارگرفته شده اند.
نگاهی به آمار نیروی انسانی درپالایشگاه نفت آبادان ومقایسه ان با ۴۳سال قبل موضوع عدم بهره وری و تفاوت کارکردها را به خوبی عیان خواهدکرد.
در دوران پس از انقلاب بیشترین سابقه وزارت را آقای زنگنه دارد مردی که به حق می توان گفت در عرصه های بین المللی چهره ای موجه و در انجام و پیشبرد پروژه ها فردی موفق است و در عین حال در اداره داخلی وزارتخانه با نوعی ضعف مواجه است. گویا فرصت رسیدن به تشکیلات داخلی را نداشته و طبعا مناقصات و فروش و بهره وری نیروی انسانی و.....در حدی نازل مورد نظارت قرار می گیرد.
بعضا قائم مقام هایی با توان و اختیارتصمیم گیری اندک و در حد ماشین امضا انتخاب شده اند و درعین حال افرادی در دفتر وزیر بدون سابقه قبلی دروزارت نفت قدرتی فراتر از معاونین وزیر داشته اند.
(می دانم که طرح این مباحث برای بسیاری از دست اندرکاران وزارت نفت خوشایند نیست ولی باید علامتی باشد برای وزیر آینده.).
اما در زمان وزرای سابق که با شعار برخورد با مافیای نفت وارد وزارتخانه شدند اوضاع به نحو دیگری پیش رفته است. گویا هیچکدام از وزرا در محافل بین المللی توان و قابلیتی چون زنگنه را نداشتند و در زمانی که درآمد نفتی مناسب بود پروژه های نفتی معطل ماندند به نحوی که حدود۳۰پروژه را به شرط تامین فاینانس به نهادهایی سپردند که گویا حتی یکی از آنها هم به نتیجه نرسیده است و در زمان وزیر فعلی خلع ید شده اند البته پیمانکار را مقصر نمی دانم بلکه به نظر می رسد رییس جمهور تن دوران به نحوی سر نهاد پیمانکاری را گرم و به کار بی نتیجه مشغول کرده بود.
از طرف دیگر استخدام نیروی زیاد با تنوع پرداختی و به کارگیری مدیرانی که انصافا گروهی از آنان ضعف شدید داشتند تلاش کردند تا داخل مجموعه رابه سامان برسانند و البته راهی که رفتند درست نبود و به نتیجه نرسید.
تلاش کردند فرایند فروش نفت را به صورت خزنده از شرکت ملی نفت به معاونت روابط بین الملل نفت منتقل کنند که البته موفقیت هم حاصل نشد. و.....موارد بسیاری وجود دارد که در این مقال نمی گنجد.
آنچه مسلم است زنگنه وزیر نخواهدشد. این امربرای ایران در زمینه بین المللی خسران است و افراد مطرح به عنوان جایگزین هیچکدام توان دست آوردن موقعیت او را ندارند. اما این امر مانع ازان نیست که دولت بعدی ازکسی به عنوان وزیر استفاده کند که بتوانددرمحافل بین المللی جایگاه مناسبی برای خود پیدا کندوازسوی دیگر تشکیلات داخلی راقبل از به هم ریختگی بیشتر و از دست رفتن کنترل کامل نظم و نسقی بدهد و با فساد معاملاتی و مناقصاتی و قراردادهای داخلی و خارجی مبارزه ای شایسته داشته باشد. انصافا انضباط مال باید از اولویت خاص و ویژه ای برخوردار شود و نظم و انضباط نیروی انسانی و بالابردن بهره وری در این وزارتخانه باید از اهداف مهم وزیر باشد. و کوتاه سخن این که وزارت نفت جای متخصصین است نه شعبه از یک دانشگاه غیرتخصصی یا فلان نهاد نظامی یا غیرنظامی.
نظر شما