تصور غلطی است که وقتی از یک جناح و افرادی در آن جناح برنامه، سخنان درست یا حتی عملکرد مناسب به‌دست نمی‌آید، آن جریان را تمام‌شده بدانیم. اگر چنین باشد باید اصولگرایی را نیز در صورت ناکارآمدی اصولگرایان در مناصب خود تمام شده فرض کنیم.
پس اگر انتقاد یا ضعفی در جریان اصلاحات وجود دارد، نه به خود جریان بلکه به عملکرد افراد فعال و کنشگر در این جریان برمی‌گردد که عملکرد آنها به اشتباه به پای جریان اصلاحات نوشته می‌شود.
حال در کنار دولت اصولگرا، حاکمیت یکدست اصولگرایان و باوجود تمام مشکلاتی که در هشت سال اخیر رخ داد، افرادی که خود را مصلح می‌دانند باید پیوسته به فکر یافتن راهی برای اصلاح باشند تا بتوانند برنامه اصلاحاتی ارائه کنند.
از طرف مردم نیز با وجود تمام گلایه‌ها و نارضایتی‌ها حرف درست پذیرفته خواهد شد. اگر هم فردی اصلاح‌طلب است و خود را اصلاح‌طلب می‌داند باید چنین پتانسیلی را در خود ایجاد کند. اصلاحات و افراد اصلاح‌طلب اگر حرفی برای گفتن و راهی برای پیش بردن دارند، باید آنچه که راجع به مملکت مفید است را اعلام کنند تا ارتباطی هم‌افزا حاصل شود. این اعلام کردن نیز باید دائما صورت گیرد و نباید هرگز از آن دست کشید. این کار به معنای انتقاد نیست، بلکه ارائه راه و برنامه است.
در زمان آقای حسن روحانی متاسفانه چنین بود که هیچ‌کس راهی را به او نشان نمی‌داد تا به او بگوید که چه باید کرد، بلکه اصلاح‌طلبان و اصولگرایان تنها انتقاد و حمله می‌کردند و این فایده چندانی ندارد.
23302
نظر شما