ذرات نانو با الگوی از پیش تعیین شده
آیا به یاد می‌آورید در کودکی با تا کردن کاغذها از آنها جعبه‌های مکعبی درست می‌کردید؟ اکنون دو دانشمند از این شیوه در مقیاس‌های ریز استفاده کرده‌اند تا بتوانند اولین ریز ذرات را با الگوهای مشخص و از پیش تعیین شده بسازند. این الگوها می‌توانند اساس مدارهای الکترونیکی نانو را تشکیل دهند.
دیوید گارسیاس، مدیر گروه تحقیقاتی در دانشگاه جان‌هاپکینز در بالتیمور مریلند معتقد است: «در مقیاس بزرگ همه چیز می‌تواند در سه بعد مختلف الگوبرداری شود. با این حال ریز ذراتی با الگوهای سه بعدی از پیش تعیین شده در واقع وجود ندارند.»
گارسیاس و همکارانش، با تاباندن یک پرتوی باریک از الکترون‌ها،به قرصی از جنس سیلیکون، شش قالب مکعبی ساختند که هر کدام در ابعاد 500 نانومتر بود.
محققان دو روش برای ساختن الگو بر روی قالب‌ها کشف کرده‌اند. آنها قادرند هم الگو را مستقیما در قالب جا دهند، یا پیش از روکش کردن قرص با نیکل، آن را با مقداری از یک فلز دیگر مثلا طلا ترکیب کنند. با استفاده از این روش گارسیاس و همکارانش جعبه‌هایی تولید کردند که بر روی آنها علامت اختصاری دانشگاه جان‌هاپکینز (JHU) حک شده بود، به علاوه جعبه‌هایی با حروف طلایی J و U. به عبارت دیگر، محققان ریز ذراتی را تولید کرده‌اند که حروفی بر روی آنها حک شده یا با طلا چاپ شده بود.
رقابت ویلچر و اسکوتر
گاهی اوقات کارکرد و ظاهر ابزار با یکدیگر هماهنگ می‌شوند. در این مورد می‌توان مرکز بین‌المللی روبات ژاپن را مثال زد که می‌تواند از لحاظ ظاهری با اسکوترها و ماشین‌های الکتریکی رقابت کند.
وسیله نقلیه جهانی، نام مستعار رودم مدل و با قیمت 5300 تا 7500 دلار، ابزاری جدید برای ثروتمندانی است که دوست دارند در خیابان‌ها جلب توجه کنند. این وسیله نقلیه با حداکثر سرعت 3.5 کیلومتر در ساعت، پس از هر بار شارژ می‌توان حدود 4 ساعت کار می‌کند.
گذشته از الکتریکی بودن این وسیله، راحتی آن نیز جالب توجه است. سرنشینان در یک موقعیت بالاتر می‌نشینند و به‌راحتی بر صندلی تکیه می‌دهند. این مسئله برای بالا رفتن راحت‌تر است. هنگامی که یک ویلچر مورد استفاده قرار می‌گیرد، یک فرد پیر یا از کار افتاده باید هفت مرحله را پشت سر بگذارد: نشستن روی رختخواب، خم شدن به جلو، ترک رختخواب، پشت کردن به ویلچر، نشستن روی صندلی، نشستن بر بالای صندلی و حرکت به عقب. اما در مورد رودم سرنشین باید تنها سه مرحله را پشت سر بگذارد: نشستن روی رختخواب، خم شدن به جلو و ترک رختخواب که وزن سرنشین را کمتر می‌کند.
موسسه بین المللی ودا درصدد است تا با یک شرکت دیگر همکاری کند تا این وسیله‌ها را تا پاییز 2009 به مرحله تولید انبوه برساند.
اوپرا آخرین مرورگر خود را عرضه کرد
شرکت نروژی اوپرا، تولیدکننده مرورگر اینترنتی اوپرا، پس از چند ماه تست نسخه آزمایش اوپرا 10، نسخه نهایی این مرورگر را به بازار عرضه کرد. به گفته این شرکت، اوپرا 10 با سرعت بیشتری می‌تواند صفحات اینترنتی را باز کند و با استفاده از فناوری توربو، می‌تواند سرعت بالا آمدن صفحات را در شرایط سرعت پایین اینترنت، افزایش دهد.
درحال حاضر، اوپار پس از مایکروسافت اینترنت‌اکسپلورر ، موزیلا فایرفاکس، گوگل کروم و سافاری اپل در رده پنجم مرورگرهای اینترنتی قرار دارد؛ اما اقبال دارندگان گوشی همراه به استفاده از نسخه اوپرا موبایل بسیار بیشتر از نسخه رایانه‌های شخصی است. برای دانلود نسخه نهایی اوپرا 10 می‌توانید به پایگاه اینترنتی اوپرا دات کام مراجعه کنید.
خرچنگ‌ها، الگویی برای جهت‌یابی روبات‌ها
خرچنگ‌های خاردار به‌الگویی برای ساخت روبات‌هایی با حس جهت‌یابی خاص تبدیل شده‌اند. این روبات برای پیدا کردن مسیر خود، درست مثل خرچنگ‌ها از نقشه تغییرات مغناطیسی زمین استفاده می‌کند. این روش به روبات‌ها قابلیت هدایت کم‌هزینه‌ای می‌بخشد.
در سال 2003 / 1382، جین‌هاورینن، دانشمند علم رایانه، مطلبی در رابطه با حس خارق‌العاده مسیریابی خرچنگ‌های خاردار جزایر کارائیب خواند. گروهی از دانشگاه چاپل هیل کالیفرنیای شمالی این خرچنگ‌هارا 37 کیلومتر از محوطه جهت‌یابی دور کرده بود، اما هر بار مشاهده کرد که آنها مسیر درست را برای بازگشت به خانه انتخاب می‌کنند. این گروه به این نتیجه رسید که این خرچنگ‌ها احتمالا از مغناطیس زمین برای جهت‌یابی استفاده می‌کنند.
هاورینن در این رابطه گفت:« نخستین بار من از پرنده‌ها، مورچه‌ها و زنبورها الهام گرفتم. اما خرچنگ خاردار خیلی جالب‌ترند».
این یافته‌ها، هاورینن را که در آزمایشگاه سیستم هوشمند دانشگاه اولوی فنلاند کار می‌کند، بر آن داشت تا ببیند آیا قادر است نقشه‌ای مغناطیسی برای روبات‌ها تهیه کند؟ وی بر این عقیده بود که این الگوبرداری از مغناطیس زمین می‌تواند نقشه‌ای مغناطیسی تولید کند.
گروه تصمیم گرفتند از مغناطیس‌سنج برای اندازه‌گیری مقدار مغناطیس موجود در محوطه آزمایشگاه و در یک راهروی 180 متری در یک بیمارستان محلی استفاده کنند. سپس تغییرات محیط را در حافظه یک روبات کوچک چرخ‌دار ذخیره کردند و مغناطیس‌سنج را برای جلوگیری از تداخل با موتور روبات از آن دور کردند. نتیجه این شد که روبات توانست مکان خود را تشخیص دهد و بدون سیستم بینایی مسیر خود را پیدا کند.
نظر شما