علویان سوریه اقلیت 12 درصدی ازجمعیت 24 میلیونی سوریه را تشکیل می دهند که از سال 1970 عملا قدرت را در اختیار دارند.علویان سوریه اقلیت 12 درصدی ازجمعیت 24 میلیونی سوریه را تشکیل می دهند که از سال 1970 عملا قدرت را در اختیار دارند. در سال 1930 زمانی که سوریه در اشغال استعمارگران فرانسه بود این کشور پیشنهاد تاسیس یک دولت مستقل علوی در سواحل سوریه را به شیخ صالح العلی رهبر وقت علویان داد.
رهبر علویان این پیشنهاد را قاطعانه رد کرد وبه فرانسویان اعلام کرد که تحت هیچ شرایطی حاضر به تجزیه سوریه نیست. این طایفه همواره به دلیل عشق وعلاقه به اهل البیت علیهم السلام مورد ظلم وستم سلفی های سوریه قرار داشتند.این وضعیت تا سال 1970 یعنی زمانی که حافظ اسد رئیس جمهوری سوریه علیه نورالدین الاتاسی رئیس جمهوری سنی مذهب این کشور کودتا کرد، ادامه داشت.
پس از کودتای حافظ اسد که از خاندان ریشه دار علوی مذهب سوریه بود، این طایفه به سازماندهی اوضاع خود پرداخت. اغلب پست های کلیدی بویژه وزارت اطلاع رسانی، نیروهای مسلح و دستگاه های امنیتی در اختیار علوی ها قرار گرفت. از همان زمان شورایی تحت عنوان شورای علویان در سوریه شکل گرفت که این شورا نقطه نظرات مشورتی خود را در همه زمینه های سیاسی، امنیتی، اجتماعی، بین المللی و فرهنگی بدون هیچگونه پرده پوشی در اختیار رئیس جمهوری قرار می دهد.
تعداد اعضاء این شورا 110 نفر است که به طور ثابت در کمیته های تخصصی و بر مبنای تخصص شغلی خود تقسیم بندی شده اند. عمده اعضاء این شورای 110 نفره از وزرا، فرماندهان بلند پایه ارتش ونیرهای امنیتی ، سفرای بازنشسته و اساتید دانشگاه تشکیل می شوند. عدد 110 نیز در تعریف شیعیان جایگاه خاصی دارد زیرا بر اساس حروف ابجد نام مقدس مولای متقیان " علی " علیه السلام عدد 110 را تشکیل می دهد. بنابراین، عدد 110 نشانه گرایش علویان به این طایفه است و چون علویان شیوه های باطنی و پنهان کاری را در سیاست های خود دنبال می کنند لذا شورای عالی علویان به نام شورای 110 معروف است. در صورت فوت یکی از اعضاء شورا که عمدتا از بازنشستگان لشکری و کشوری هستند فرد دیگری سریعا جایگزین وی می شود.
نام اعضاء شورا وهویت آنان هیچگاه فاش نمی شود وهر یک از اعضاء نام مستعاری دارند و تصمیمات نیزمعمولا بصورتی کاملا سری اتخاذ می شود.زمانی که شورا احساس کند که یکی از شخصیت های علوی به آرمان واهداف سیاسی این طایفه خیانت می کند کمیته قضائی شورا ،شخص خیانتکار را محاکمه و وی را مجبور به خود کشی می کند.
ترور اخیر سپهبد علی حبیب وزیر دفاع وخودکشی سر لشکر غازی کنعان وزیرکشور اسبق سوریه در این چارچوب قرار دارد. با این که موضوع قتل یا مرگ وزیر دفاع بر کنار شده سوریه همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد اما اگر این ترور صحت داشته باشد فرضیه احتمال کودتای سپهبد علی حبیب تقویت می شود. رسانه های خارجی ابتدا خبر ترور وزیر دفاع را منتشر کردند اما سپهبد حبیب پس از 3 روز سکوت مدعی شده که زنده است ودر بیمارستان بستری است ! گفته می شود سپهبد علی حبیب قصد داشته تا برای نجات علوی ها وهمسوئی با قیام مردم سوریه، علیه بشار اسد کودتا کند.
از نظر علی حبیب در صورت پیروزی قیام مردم وسر نگونی بشار اسد، سلفی ها به قتل عام علویان خواهند پرداخت ولذا راه حل معقول این است تا علوی ها برای نجات خود، بشار اسد را قربانی کنند.
به نظر می رسد وزیر دفاع سابق سوریه قصد داشت فرمول مصر را در کشور خود اجرا کند و شورای حکومت انتقالی با شرکت نظامیان علوی وسایرطوایف موجود در سوریه تشکیل دهد و در یک فرایند زمانی یک نظام دموکراتیک در سوریه تشکیل دهد.اما از آنجائی که سپهبد علی حبیب بدون مشورت با شورای 110 قصد کودتا داشت لذا کمتر از 12 ساعت پس از بر کناری به قتل رسید. بشار اسد رئیس جمهوری سوریه نیز سپهبد داوود راجحه یک نظامی مسیحی را که قبلا رئیس ستاد ارتش سوریه بود به عنوان وزیر دفاع منصوب کرد.
علامت بارز علویان شمشیر ذوالفقار است که معمولا بصورت یک آرم کوچک در شیشه عقب اتومبیل های علویان نصب می شود. اغلب اعضای سازمان های امنیتی سوریه از جوانان علوی تشکیل می شوند که از قدرت فوق العاده ای برخوردارند. علوی ها با دروزی ها ومسیحیان پیوند نزدیکی دارند و پست های کلیدی معمولا پس از اعضاء طایفه علویان به درزیها و مسیحیان واگذار می شود.
این امر صرفا برای به حاشیه راندن سلفی ها و سنی ها صورت می گیرد زیرا هر3 طایفه یعنی علویان، دروزی ها و مسیحیان روابط خوبی با سلفی های سوریه ندارند. به همین دلیل نوعی کینه پنهانی میان سلفی ها وعلوی ها وجود دارد وهر گونه تغییری در ساختار قدرت سوریه به تقابل خونین میان این دو طایفه منجر خواهد شد.
هر چند علویان کمتر به ارزش های دینی پایبند هستند اما خود را زیر مجموعه مذهب تشیع می دانند و حرمت خاصی برای اهل البیت علیهم السلام قائل هستند. تا قبل از به قدرت رسیدن علویان طبق یک عرف موجود معمولا استاندار دمشق از مسلمانان سنی مذهب انتخاب می شد.
به همین دلیل تا سال 1970 منطقه زینبیه که در حومه دمشق قرار دارد جزء محروم ترین مناطق دمشق به شمار می رفت زیرااستانداران سنی مذهب خدماتی به منطقه زینبیه ارائه نمی دادند. پس از کودتای حافظ اسد حومه دمشق از مرکز شهردمشق جدا شد و استاندار این منطقه از علویان انتخاب شد که این قانون نانوشته همچنان اجرا می شود. پیشرفت منطقه زینبیه در واقع مرهون تدبیر مرحوم حافظ اسد بود که استانداران حومه دمشق را از میان علویان انتخاب می کرد.
اعضاء طایفه علویان هیچگونه ابائی از ازدواج با مسیحیان ندارند و به همین دلیل نوعی قرابت سببی میان مسیحیان وعلویان در طول 40 سال گذشته بوجود آمده است. اکنون سوریه شرایط کاملا دشواری را پشت سر می گذارد و سلفی ها حاضرند حتی در مقابل واگذاری نیمی از کشور سوریه به آمریکا واسرائیل، قدرت را در دست بگیرند.
با این که احتمال کمی وجود دارد که سلفی ها و اخوان المسلمین در آینده سیاسی سوریه نقش مهمی ایفا کنند اما در صورت سرنگونی نظام بشار اسد انتقام سختی از علویان خواهند گرفت.ترکیه که اکنون نقش پر رنگی در رخدادهای سوریه ایفا می کند از این بیم دارد که در صورت سر نگونی دولت سوریه و شروع کشتار علویان توسط سلفی ها، این وضعیت شرایط دشواری برای علویان ترکیه بوجود خواهد آورد.مسلما در صورت بروز جنگ طایفه ای در سوریه علویان ترکیه نیز آرام نخواهند نشست و این امر بر اوضاع امنیتی ترکیه تاثیر منفی خواهد گذاشت.
نظر شما