در اینکه امنیت حرف اول را می زند و نیروی انتظامی هر کشور باید محترم و معزز باشد شکی نیست ولی آیا میتوان سوگند خورد که همه افراد نیروی انتظامی معصومند و تخلفی از بعضی از افراد آنها صورت نمیگیرد، و همه آنان بر وفق قانون و اخلاق عمل میکنند؟ خوب چه اشکالی داشت اگر خطایی رخ داده سریعاً اقدام تا حرمت بقیه حفظ شود، یا حتی پیشاپیش نیروی انتظامی اظهار کند اگر خطایی رخ داده باشد ما پیشاپیش عذرخواهی میکنیم. چنین اقدامی نه تنها از حرمت نیروی انتظامی کاسته نمیشد بلکه احترام آنان را درنزد همگان بیشتر میکرد.
مگر نه این است که بیان شد که در رابطه با حفظ عفاف و حجاب دستگاههای فراوانی مسئول اند چرا وزارت کشور و نیروی انتظامی بدون توجه به انجام وظایف دیگر نهادها یکجانبه اقدام میکند.
فوت خانم مهسا امینی درد انگیز بود اما مگر فوت بسیاری از افراد دیگر و به ویژه جوانان عزیز نیروی انتظامی یا سپاه و بسیج عزیز دردآور نیست. خون به ناحق ریخته شده برای همه گران تمام میشود، اما آنچه مهمتر است سوء استفاده از این حادثهها است. اینکه خانم مهسا امینی هیچ ضربه ای ندیده است مسئله ای است که نتیجه آن معلوم میشود. اما آیا هیچ برخورد تندی که موجب آزار روحی او شده باشد هم صورت نگرفته است و اگر گرفته باشد، خود از نظر اخلاقی و ارشادی مشکلی ندارد؟
ممکن است گفته شود بی احترامی به خانم مهسا امینی در قبال این همه آشوب چیزی نیست پاسخ این است که اگر جلوی آن زودتر گرفته میشد شاید موارد بعدی پیش نمیآمد و حجتی بر مخالفان و معترضان نبود یا کمتر بود.
سرچشمه شاید گرفتن به بیل چو پر شد نشاید گذشتن به پیل
ما در امور دیر تصمیم میگیریم. در اینکه دشمن خارجی منتظر فرصت است و از هیچ اقدامی فرو گذار نمیکند شکی نیست اما ما باید ضمن هوشیاری کامل و برخورد متین جلوی هر گونه سوء استفاده را بگیریم و از همه مهمتر بر داوری متن مردم خود اصرار داشته باشیم.
در این بین بسیاری از موقعیتها بد استفاده میکنند و گاهی بدون اینکه بخواهند آتش بیار معرکه میشوند یا تسویه حسابهای شخصی و گروهی میکنند در حالیکه میدانند که نتیجه به سود چه کسی تمام میشود. اینکه همه رسانههای خارجی نهایت بغض خود را به جمهوری اسلامی نشان میدهند و دندانهای خود را تیز کرده تا کشور را به آشوب بکشانند، این اظهار نظرها به سود کیست؟
چه کسی دعوای خانوادگی خود را بر سر محله آورده و به دیگران اجازه دخالت می دهد و کدام کشوری، به استثنای کودتاها، مناقشات داخلی خود را با کمک قدرتهای دیگر سامان داده است؟ اگر نواقصی هست، که هست باید در داخل و با کمک هم آن را حل کنیم. آیا در محیط امن میتوان سخن گفت یا در محیط بغض آلود و آغشته به احساسات داغ.
داستان آن دو زن که بر سر فرزندی مجادله میکردند و برای داوری پیش علی علیه السلام رفتند و هیچکدام کوتاه نمیآمدند را شنیده اید. حضرت به ناچار گفت خوب بچه را دو نیم میکنم تا هر یک سهم خودش را ببرد. آنکه مادر واقعی بود گفت من از حق خود گذشتم و معلوم کرد که دوست واقعی بچه است.
اینک اگر مام وطن را تکه پاره کنند چه کسی جز دشمنان ایران را خوشحال میکند؟ اگر در بین معترضان و نه آشوبگران غیرت وطن دوستی هست و کشور خود را دوست دارند به خوبی میدانند آنچه دشمن را شاد میکند نباید انجام دهند و آنانکه جزو نخبگان اند باید بگویند «اگر اعتراضی داریم خود آن را حل میکنیم و اجازه نمیدهیم دشمن به ما یاری دهد» که خود اول مصیبت است.
دو چیز طیره عقل است لب فروبستن به وقت گفتن و گفت به وقت خاموشی
۶۵۶۵
نظر شما