هنوز مدت زمان زیادی از معرفی دو وزیر کابینه توسط آقای احمدینژاد نگذشته بود که ایشان در اقدامی شگفت، نامه معرفی دو وزیر را پس گرفتند و معرفی وزرای باقیمانده را به آینده موکول کردند. این اقدام از سوی آقای احمدینژاد رفتاری شتابزده محسوب میشود که البته سابقه زیادی دارد. به ترتیبی که در عرف و سلیقه مدیریتی ایشان این اقدامات چندان عجیب و دور از انتظار نیست. این اقدامات همواره مورد انتقاد قرار گرفته و حتی مقام معظم رهبری نیز در دیدار خود با کابینه توصیههای ده گانهای کردند که در میان آنها به در نظر گرفتن عقلانیت، پرهیز از شتابزدگی و نظرخواهی از مراجع تأکید شده است. البته بعد از چنین رهنمودهایی بود که آقای احمدینژاد نامه معرفی وزرای خود را پس گرفت که این نظریه را تقویت کرد که شاید ایشان میخواهد به توصیههای مقام معظم رهبری عمل نماید.
علت شتاب زدگی در رفتار آقای احمدینژاد تصمیمگیری فردی است به ترتیبی که ایشان به وزرا اجازه نمیدهند که اظهارنظری بکنند و شاهد این ادعا در نامه معرفی فاطمه آلیا و ذبیحی مشهود است زیرا ایشان تصریح کرده برنامه آلیا همان برنامه وزیر پیشنهادی قبل بوده و فرقی با آن برنامه ندارد یعنی برنامه وزرا، برنامهای نیست که توسط آنها تدوین شده بلکه برنامهای بوده که توسط رئیسجمهور نگاشته شده است. آقای احمدینژاد در معرفی وزیران با شتابزدگی رفتار کرد و حتی با هدف کسب محبوبیت در میان نیمی از جامعه (یعنی زنان) به معرفی وزیر زن اقدام کرد که البته مورد انتقاد مراجع تقلید قرار گرفت اما وی عقبنشینی نکرد تا اگر مجلس به آنان رأی داد از آن بهرهبرداری سیاسی کند در صورتی که نتوانستند از مجلس رأی اعتماد بگیرند از این مسئله نیز به سود خود استفاده کند و مجلس را عامل رأی ندادن به وزرای زن معرفی نماید.
تصمیمات آقای احمدینژاد همواره به خاطر شتابزدگی موجب شده که هر تصمیمی از سوی وی تنشزا باشد و رهبری، مراجع و افراد متدین تاوان عملکرد اشتباه ایشان را بپردازند به عبارت بهتر ایشان به جای اینکه یار شاطر باشند بارخاطر شدند.
اداره امور کشور علمی است که بر مشورت و بهرهگیری از تجارب استوار شده است. از همینرو آقای احمدینژاد برای تعامل با مجلس باید محتاطانهتر عمل میکرد و ضمن مشورت با گروههای مرجع و کمیسیونهای مجلس، فردی را به عنوان وزیر معرفی مینمود که بتواند از مجلس رأی اعتماد بگیرد. نه اینکه با «رأی ناپلئونی» وارد دولت شوند.
رفتارهای شتابزده و هیجانی به ساختار مدیریتی کشور آسیب وارد میکند و روحیه قانون گریزی را گسترش میدهد در حالی که باید قانونگرایی در کشور حاکم شود بنابراین برای جلوگیری از گسترش این مسئله باید جلوی هر گونه قانونگریزی را گرفت تا بیش از این بینظمی در کشور حاکم نشود.
نماینده مجلس هفتم
نظر شما