حقیقتا شنیدن اخبار اغتشاشات و ترورها و نا امنی ها برای هریک از ما ناراحت کننده است. از آنهایی که کار را به اینجا رساند که تعدادی از شهروندان ما را کشتند و زخمی کردند و اموال عمومی و مردم آتش زدند و تخریب کردند می پرسم. جواب این همه خسارات جانی و مالی را که باید بدهد؟ جواب این همه خسارت اقتصادی و خسارت سیاسی و تحمیل لشگرکشی های سیاسی و تحریم های جدید بر ملت بزرگ ایران را چه کسی یا چه کسانی باید بدهد. حقیقتا پاسخی برای سئوال پیدا نکردم که هدف و یا اهداف شما از این اغتشاشات چه بود و چیست ؟ هدف و یا اهداف مردم از اعتراض مشخص است . مردم زندگی خوب و مناسب و مطمئن و آرام می خواهنداما تا این لحظه در فضای رسانه ای مشخص نیست که خواسته دقیق برپاکنندگان این آشوب و اغتشاشات چیست؟
البته به نظر میرسد هدف اصلی دشمن ایجاد نارضایتی و بی اعتمادی و نا امید سازی برای تولید نفرت و کینه در بین بخش هایی از مردم ایران برای شکستن پایه های وحدت و انسجام و ایجاد بدبینی و تفرقه است که در مسیر خدمت به مردم و همچنین توسعه یافتگی و پیشرفت خلل ایجاد شود تا این خدمات و منافع به مردم نرسد و مردم در سختی باشند و مشخصا این برنامه توسط عوامل نفوذی و منافقان داخلی و دشمنان خارجی طراحی و در مدت زمان مشخصی اجرا شد. اما بجز اینکه خواسته مشخصی از سوی اغتشاشگران اعلام نشده پیام راهبردی و امیدوارکننده ای هم از سوی ایشان منتشر نشد. به عبارتی اغتشاشگران نه هدف دارند و نه خواسته و پیام و حتی شعار هم ندارند؟
معترضین (نه اغتشاشگران) اعلام کردند که شعار و هدف شان «زن – زندگی – آزادی» است. اگر حقیقتا مد نظر معترضین همین شعار «زن – زندگی – آزادی» است .این سه واژه از اصول و اهداف انقلاب است. تکریم شان و جایگاه زن – زندگی خوب برای همه – آزادی در زیرسایه قانون برای همه » هر سه از اهداف و برنامه های انقلاب بوده و است و به نظر من تک تک کلمات شعار «زن – زندگی – آزادی» سالهای سال است که به اشکالی و روش هایی متناسب با فرهنگ ملی و دینی ما ایرانیان و قانون اساسی در کشورمان اجرا می شود و البته ممکن است در اجرا با نواقص و یا اعمال سلیقه ها و یا افراط و تفریط مواجه باشد. در این شعار «زن – زندگی – آزادی » از زن و تکریم زن با فرهنگ و خلق و خوی ایرانی صحبت می شود. واقعا شما که یکی از بخش های شعار مطالبه تان زن است از زن و شان و جایگاه و هویت زن ایرانی و کرامت زن ایرانی و زن مسلمان چه میدانید؟ آیا منظورتان از زن همان انسان والا مقامی است که رکن اصلی نهاد خانواده است و در جایگاه مادر و معلم و مربی انسان و مدیر خانواده و شکل دهنده اقتصاد خانوار و مدیر و شخصیت اثرگذار در هویت و روح جامعه و یکی از اجزای اصلی فرآیند توسعه یافتگی و پیشرفت کشور و شکل دهند و مروج اخلاق در جامعه و .......... قراردارد است یا اینکه منظورتان از زن چیز دیگری است؟ اگر منظورتان همین است که ما با شما مشکلی نداریم و حرف مان هم یکی است و دم شما هم گرم که مثل ما فکر می کنید.
امروز جایگاه و شان زن ایرانی به معنای واقعی انسان و همتای مرد در جامعه ما از هر لحاظی در جایگاه والاترین و شایسته ترین زنان عالم هستند .نگاهی گذرا به آمارها بیندازیم . سطح سواد و کمالات و امتیازات زن مسلمان ایرانی آنقدر بالا رفته که او را به جایگاه های علمی و معرفتی والایی در جهان رسانده که دیگر زنان عالم حسرت آنرا می برند. حقیقتا با نگاه به این آمارها به نسبت سایر زنان جهان باید به زن ایرانی و هویت زن ایرانی افتخار کرد. و خلاصه اینکه زن در فرهنگ ایران زمین ناموس و مادر وطن است . زن زندگی میکند و زندگی می آفریند و زندگی می بخشد
اما در مورد موضوع « زندگی » هم خیلی خلاصه بگویم: آیا منظور از زندگی به معتی ساختار و تمهیدات زندگی از شروع تا پایان عمر است که شامل سلامت و بهداشت و امنیت عمومی و امنیت احتماعی و امنیت اقتصادی و فرهنگ و ادب و هنر و آموزش و پرورش و ورزش و کسب و کار و تشکیل خانواده و فرزند آوری و تربیت فرزندان و تامین آینده برای خود و فرزندان و سفر و دیدار و معاشرت با خانواده و دوست و آشنا می شود .اگر منظور این زندگی است با همه بالا و پایین و خوشی ها و سختی هایش در ایران در جریان است اما مطلوب نظر انقلاب و خیلی از ایرانیان نیست. در حال حاضر و براساس شاخصه های توسعه انسانی « زندگی طولانی و سالم + دسترسی به دانش و معرفت + سطح زندگی مناسب به لحاظ اشتغال و بیکاری » ایران ما در رتبه ۷۶ از ۱۹۱ کشور جهان قرار دارد و ما در جمع کشورهای رتبه و سطح بالا قرار داریم. حتی از چین بالاتر هستیم. اما جایگاه رتبه ۷۶ جهانی برای ما و برای اهداف والای ما رتبه پایینی است و ما براساس نقشه راه توسعه یافتگی و پیشرفت که به سند چشم انداز ایران در افق ۱۴۰۴ مطرح می باشد باید کشور اول منطقه و در سطح بالاتری قرار بگیریم. انتظارات ما برای زندگی خوب و مناسب برای شهروندان ایران زمین خیلی بیشتر از این عدد ۷۶ در شاخصه سنجش توسعه انسانی است .
انتظارات ما این است که در سرزمین ایران ما با تنوع امکانات و بسیار ثروتمند که مستند به گزارشات معتبر حدود ۹% امکانات جهان در ایران ما قرار دارد و با حدود بیش از ۳۰ میلیون نفر جمعیت واجد شرایط کار و حدود ۱۵ میلیون نفر تحصیلکرده دانشگاه دیده هستند زندگی باید در بهترین شرایط و بهتر از دیگران در جریان باشد اما چون نمیتوانیم و یا نمی شود و یا نمی گذارند از این همه نعمات و موهبت های خداوند و از توانمندی های این همه انسان های شریف به خوبی و بجا و مناسب استفاده کنیم، لذا زندگی آن چیزی که دنبالش هستیم نیست و باید برای ارتقا و بهبود کمی و کیفی سطح زندگی کاری کرد. میدانیم که براساس قانون اساسی حاکمیت (سه قوای مجریه ، مقننه ، قضاییه) در جمهوری اسلامی ایران ملزم و متعهد به ایجاد فضای منطقی و سالم و سلامت و قابل رقابت و امن و مطمئن برای زندگی و ادامه زندگی و تشکیل خانواده و تحصیل و کسب و کار است و تاکنون هم کشور در این مسیر قرار داشته . اما با بودن تمام این همه خدمات، زندگی آن جوری که بخواهیم و تصورش را میکنیم و انتظارش را داریم در جریان نیست ؟
سالهاست که ما مشکل داریم و این مشکلات یکی دوتا و چندتا مشکل نیست بلکه خیلی زیاد هستند. بخشی از مشکلات ما داخلی است و بخش دیگرش هم خارجی است. تصورم این است که چهار دلیل درمورد ایجاد مشکلات وجود دارد.
دلیل اول : کم توجهی به انسان و نداشتن تجربه موثر در تحلیل و کسب تجربه و پیداکردن ریزه کاری ها از علوم انسانی برای ایجاد و تداوم زندگی انسانی در این دوره و زمان و عصر داده ها و دیجیتال و آینده پژوهی با توجه به اینکه علم لحظه ای در حال پیشرفت است .
دلیل دوم : ناتوانی دولت امروز و دولت قبل و دولت های قبل تر در مقابل نبود شفافیت و سوء استفاده از شرایط تحمیل جنگ اقتصادی دشمنان بر ملت بزرگ ایران و تحریم های بسیار سخت که توسط نفوذیان و منافقان داخلی و خناسان و سایر عوامل خارجی در لباس بظاهر دوستان بر ما تحمیل شده و می شود و ریشه اصلی آن بی تقوایی و بی انصافی خودی هاست.
دلیل سوم : تعارض منافع سودجویان و فرصت طلبان زالو صفت است که حاصلش شده و می شود ناکارآمدی ها و نارسایی ها و نارضایتی های حاصل از فساد و تبعیض و رانت و بدتدبیری و فامیل سالاری و حاکمیت تعارض منافع بر اصل خدمتگذاری صادقانه به مردم و ایجاد زنجیره هایی شبیه به امثال اینها در داخل است که توسط دشمنان داخلی اعم از نفوذیان و منافقان داخلی و خناسان و سایر عوامل خارجی در لباس بظاهر دوستان بر ملت تحمیل گردید.
دلیل چهارم : فشارهای خارجی برای تحمیل و تسلیم به خواسته های دشمنان ما است که از سال ۱۳۵۸ با ایجاد درگیری های داخلی و در ادامه در سال ۱۳۵۹ با تحمیل جنگ نظامی و در دهه ۷۰ با تحمیل جنگ اقتصادی و از ابتدای دهه ۹۰ با تحمیل تحریم ها کمر به نابودی و ذلیل شدن و استضعاف ملت بزرگ ایران بستند و تا امروز هم این جنگ اقتصادی و تحریم ها با انواع فشارهای سیاسی و اقتصادی ادامه دارد و اثرات این جنگ اقتصادی در داخل و خارج از کشور حتما بر معیشت مردم وجود دارد و در سفره های مردم می بینیم.
حاصل و یا برآیند این چهار دلیل در اقتصاد زندگی و خانوار ایرانی اثر میگذارند. در این شرایط شهروندان ایران مجبور هستند برای تشکیل و تداوم زندگی بین ۳۰ تا ۵۰ درصد نسبت به سایر کشورهای جهان گران تر تهیه کنند . ددر این شرایط شهروندان مجبور می شوند برای مدیریت زندگی صرفه جویی کنند و از تعدادی و یا بسیاری از نیازهای خود صرف نظر کنند و به سفره های کوچک تر و خریدهای محدودتر و در مجموع به یک زندگی حداقلی قناعت کنند. ئحکومت هم می تواند با دادن یارانه ها اقتصاد خانوار را تا حدودی حمایت و زیان های وارده را تحمل و جبران نماید اما در مجموع زندگی آن طور که می خواهیم نشده. نقش اقتصاد برای داشتن زندگی نسبتا مناسب و نسبتا خوب که براساس تلاش و رقابت های سالم ایجاد می شود چیست ؟ با اینکه ثروتمندیم و نیروی کار توانمند باسواد داریم و قدرت اقتصادی نسبتا خوب حدود ۱۲۰۰۰ همت ( همت یعنی هزار میلیارد تومان) هم داریم و نقدینگی هم به مقدار ۵۰۰۰ همت در سطح اقتصاد روز کشور داریم ئ.اما بدلیل جوسازی ها و نبود برنامه و نقشه های راه و نبود قدرت در اجرای قوانین و نبود مجریان حرفه ای و نبود اعتماد به اقتصاد، پول بصورت هدفمند برای تولید و اشتغال و در نتیجه افزایش قدرت پول ملی و افزایش قدرت اقتصاد خانوار هدایت نمی شود. ئ.حتی وقتی پول هم وارد چرخه بازار کسب و کار و تولید می شود ( منظورم تسهیلات مصوب در بودجه سالانه که امسال حدود ۱۰۰ است ) این پول عادلانه و مدبرانه و مسئولانه و قانونمند و هذفمند توزیع نمی شود و حتی برای هدف اشتغالزایی و استقلال اقتصاد خانواده و زندگی بخشیدن مصرف نمی شود. در نهایت پول و ابزار کار در خدمت اقتصاد ملی و اقتصاد شهروندان باشد
در اینجا می شود به این جمع بندی رسید که با اینکه فشار مضاعف بالای سر ما شهروندان هست اما راه حل برای کم و برطرف مشکلات برای رسیدن و داشتن زندگی نسبتا خوب و منطقی وجود دارد و باید متحد و منسجم فکر کنیم و حل مسئله کنیم . باید همه برای حل مشکلات و مسائل جامعه با نگاه به منافع و مصالح ملی و دست یابی به امنیت پایدار ملی توجه و تمرکز کنیم و اگر لازم بود در رفتارهای مان تغییر بدهیم. مطمئنا مشکلات و مسائل ما برای تقویت اقتصاد خانواده و ایجاد زندگی نسبتا خوب با نگاه به توانمندی ای داخل راه دارد و حل می شود و می دانیم که برای حل مشکلات ما در خارج از کشور خبری جز بدبختی نیست. برای رسیدن به زندگی خوب باید با استفاده و استناد از قانون اساسی و قوانین کشور و مطالبه گری مانع از هزینه تراشی ها به واسطه تحمیل تعارض منافع و عوارض ناشی از آن باشیم .البته در این شرایط مطالبه گری هیچ وقت راهکار برای رسیدن به زندگی نسبتا خوب و سالم و امن ، رفتن به خیابان ها و التهاب و اغتشاش و شکستن شیشه و آتش زدن بانک و قتل و جنایت و اسلحه کشی و قمه کشی و ایجاد ترس و وحشت در فضای جامعه نبوده و نیست و نباید باشد. بلکه باید با فکر و مطالعه و راه حل مشکلات را پیدا کرد و راهکار زندگی را شناخت و به آن جان داد تا زندگی آنطور که میخواهیم بشود.
مطمئنا راهکار اغتشاش نسخه اصلی برای درمان نیست . راهکار اغتشاش نسخه ای خارجی برای انتقام از مقاومت و صلابت و وحدت و انسجام و یک دلی ملت بزرگ ایران است راهکاری خشن و تخریبی برای تولید نفرت و تحمیل هزینه های بیخودی بر زندگی مردم جامعه است و بطور کل هزینه های عمومی زندگی در جامعه را زیاد تر میکند. از شما مخاطبم میخواهم خواهش کنم که بدون اینکه به حاشیه برویم راهکار و برنامه برای داشتن خوب را پیدا و معرفی کنیم. در اینجا می توانم برای راهنمایی علاوه بر استعانت از توصیه خداوند برای اصلاح امور که در آیه می توانم « إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ » آمده پیشنهاد کنم با مراجعه به اسناد شش برنامه توسعه یافتگی کشور و سیاست های نظام و همچنین سند چشم انداز ایران توسعه یافته در افق ۱۴۰۴ شما می توانید یک زندگی بسیار عالی و هذفمند و پایدار را در این اسناد برای ایرانیان پیدا کنید. موضوع بعدی «آزادی» است که در یادداشت دیگری به آن خواهم پرداخت.
۶۵۶۵
نظر شما