«یه حبه قند» فیلم خوش‌ساخت و خوش‌فرمی است که توانسته بهره خوبی از سخت‌افزار سینمایی مدنظرش ببرد و با توجه به ساختار خاص فیلم و تعلق خاطرش به فضاسازی به جای شخصیت‌پردازی، موقعیت بکر و جذاب و بدیعی برای مخاطب بیافریند.
علاوه بر این «یه حبه قند» یک فیلم ایرانی است و با سنت‌ها و اصالت‌ها و رسوم و آیین‌های آن ارتباطی تماتیک و پردامنه و گیرا و جذاب پدید آورده که از این نظر مخاطب را کاملا درگیر خود می‌کند.
در عین حال ما با یک فیلم نقادانه روبه‌روییم که سنت‌ها و آدم‌های جامعه سنتی را به نرمی و متانت و آهستگی مورد نقد قرار می‌دهد و از دل این نقادی منصفانه و دردمندانه، پلی به سوی آمال و آلام همین آدم‌ها می‌زند و نهایتا محیطی ملهم از سور و سوز و مرگ و عشق را فراهم می‌آورد و در تدارکی سینمایی به یکی از بهترین و ماندگارترین خاطره‌های ما در تاریخ سینمای ایران بدل می‌شود.
مخاطبان از این فیلم استقبال کرده اند و عموم منتقدین هم به آن اقبال نشان داده‌اند و این همه درحالی رخ می دهد که فیلم میرکریمی کمترین میزان توجه را در میان داوران دو جشنواره مهم فجر و خانه سینما از آن خود کرد. این هم از ویژگی‌های سینمای ماست که همیشه باید منتظر اتفاقات عجیب و غریب در آن بود. از هر جهت و هر حیثی.
نهایتا اینکه فیلم «یه حبه قند» به عنوان اثر اخیر یکی از خوش‌قریحه‌ترین و محبوب‌ترین فیلمسازان نسل سوم سینمای ایران در این فصل از اکران توانسته فضای سینمایی کشور را چه از جهت رسانه‌ای و چه به لحاظ بحث‌های افواهی و نیز از جهت دیده شدن و انتقال تبلیغی، به طور تقریبی و به شکل حداکثری در سیطره خود بگیرد.
58302
نظر شما