شاخه تحقیقاتی ارتش آمریکا به دنبال نانوذراتی است که می توانند برای مقابله با بیماری های واگیردار در میان سربازان، جایگزین آنتی‌بیوتیک‌ها شوند.

محمود حاج‌زمان: «بیاید آنتی‌بیوتیک‌ها را فراموش کنیم و به جای آنها نانوذرات را امتحان کنیم.» این گفته دارپا است؛ شاخه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده که عقیده دارد به جای خرج کردن پول بر روی آنتی‌بیوتیک‌های جدید که تنها تا زمانی کار می‌کنند که باکتری‌ها در مقابل آنها مقاوم شوند، بهتر است به سراغ معالجه ذره‌ای سازش‌پذیر (Adaptable Nanotherapeutics) رفت که به به سادگی می‌تواند با سرایت بیماری‌ها مقابله کند.
به گزارش نیوساینتیست، این سازمان فراخوانی برای طرح‌های تحقیقاتی صادر کرده تا بتواند راه‌هایی بیابد که با استفاده از آر.ان.ای‌های مزاحم کوچک (siRNA) به جنگ باکتری‌ها برود. این ضایعات کدهای ژنتیکی به جستجوی تصویر آینه‌ای خود، مانند باکتری‌ها، درون سلول‌ها می‌گردند و آنها را ساکت می‌کنند. این کار باعث توقف تولید پروتئین و منجر به مرگ سلول می‌شود.
دارپا به دنبال ایده‌هایی برای نانوذرات سازش‌پذیر است که قابل برنامه‌ریزی مجدد باشند، تا بتوان در زمان شیوع بیماری در میان سربازان، آنها را روی siRNA های مخصوص بارگذاری کرد.
همانند سیستم موقعیت‌یاب جهانی (GPS) و اینترنت، این نوآوری نیز ممکن است سرآغازی نظامی داشته باشد؛ اما نهایتا به مدلی برای درمان همگانی تبدیل خواهد شد.

 53275

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 187814

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 9 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۱۶:۵۰ - ۱۳۹۰/۰۹/۱۳
    5 5
    یک دارو از زمانی که به عنوان یک دارو می خواهد مطرح شود حدود چهارده سال باید آزمایشات مختلف را از مرحله آزمایشگاه و بعد حیوانات و بعد در چند نوبت روی انسان ها دواطلب طی کند تا این دارویی شود که دست یک بیمار می رسد بیش از یک میلیارد دلار خرج ساده ترین دارو است تا این مراحل را طی کند و برای داروهای بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی هزینه چندین برابر است اگر در ایران و کشور های مثل هند و ... دارو ارزان در اختیار ما قرار میگیرد چون با مهندسی معکوس فقط محصول تایید شده نهایی را می سازییم و استفاده می کنیم و هیچ کدام از این هزینه ها و زمان ها را صرف نکرده ایم. این دارو ی نانو تکنولوژی اگر همین الان در حد یک طرح وارد فاز اول آزمایشگاه شده باشد 14 سال دیگر قابل استفاده عموم خواهد شد.