فاطمه محمدی‌نژاد: امکان ندارد سرعت پرتوهای نوری را که از طریق شبکه جهانی فیبر نوری منتقل می‌شود، به بیش از 200 هزار کیلومتر بر ثانیه افزایش داد؛ اما مارک فوستر از دانشگاه کرنل ایتاکا در نیویورک معتقد است با استفاده از آن‌چه او و همکارش الکساندر گائتا، «تلسکوپ زمان» به همراه «عدسی‌های زمان» می‌نامند، اطلاعات بیشتری در هر سیگنال نوری منتقل شود.
فوستر می‌گوید:« یک عدسی زمان درست مانند عدسی نوری است. یک عدسی نوری می‌تواند شعاع نور را در محیط بسیار کوچک تری بشکند و یک عدسی زمان، بخشی از یک پرتو نور را به یک بخش کوچکتر زمان تقسیم می‌کند».
به گزارش نیوساینتیست، گروه کرنل عدسی‌های زمان خود را با استفاده از یک رسانای امواج سیلیکونی ساختند که می‌تواند نور را منتقل کند. یک جریان حامل اطلاعات که از یک سری قطعات لیزری کوچک درست شده، صفر و یک‌های دیجیتالی را در یک فیبر نوری و درون یک رسانا امواج منتقل می‌کند و به محض ورود، با یک جریان لیزری دیگر از یک لیزر فروسرخ ترکیب می‌شود. جریان فروسرخ، اتم‌های هدایت کننده را می‌لرزاند که آن نیز به نوبه خود فرکانس جریان حامل اطلاعات را پیش از خروج از هدایت‌کننده و ورود به فیبر نوری، تغییر می‌دهد.
فوستر می‌گوید:« ابتدای جریان حامل اطلاعات به فرکانس پایین تغییر یافته و فرکانس انتهای آن در هدایت کننده سیلیکونی افزایش پیدا کرده است». به دلیل این‌که سرعت نور درون دستگاه به فرکانس آن بستگی دارد، سرعت جلوی جریان کاهش می‌یابد؛ در حالی‌که سرعت قسمت عقبی آن بالا می‌رود. در این زمان در قسمت کانونی عدسی بخش انتهای جریان با جلوی آن برخورد می‌کند و تصویری زودگذر تولید می‌کند.
داده‌های بزرگ شده
گروه کرنل یک جریان نوری حامل 24 بیت داده را به این صورت فشرده کردند. آنها از یک عدسی دیگر برای بازگرداندن داده‌های فشرده شده به جریان نوری 24 بیتی مانند ابتدای کار استفاده کردند. عدسی دوم از عدسی نخست قوی‌تر بود، بنابراین جریان 24 بیتی دوم 1.27 برابر جریان ورودی شدت داشت و طول جریان از 2.5 نانوثانیه به 92 پیکوثانیه کاهش پیدا کرده بود، درحالی‌که هیچ اطلاعاتی از دست نرفته بود. این دو عدسی با یکدیگر درست مانند دو عدسی در تلسکوپ یا میکروسکوپ عمل می‌کنند.
فوستر معتقد است، از وسیله مشابهی می‌توان برای فشرده‌سازی اطلاعات گذری در شبکه‌های نوری استفاده کرد که می‌توانند ارتباطات جهانی را تحت‌الشعاع خود قرار دهند. وی ابراز داشت:« ما قادر خواهیم بود اطلاعات را تا 27 برابر در کانالی با طول موج مشابه منتقل کنیم.»
اما دستگاه‌های نوری نمی‌توانند اطلاعات را از چنین جریانات فشرده نوری بازخوانی کنند و بنابراین، به تلسکوپ دومی نیز نیاز است تا اطلاعات را در انتهای دریافت کننده یک اتصال بازیابی کند. این مسئله تاخیری را در جریان اطلاعات بوجود می‌آورد. فوستر می‌گوید: «اما این تاخیر بسیار کوتاه است: ممکن است یک میلی‌ثانیه طول بکشد تا سیگنال‌ها از دستگاه عبور کنند. حتی در مورد یک مکالمه صوتی هم این تاخیر به‌قدری کوچک است که قابل درک نیست.»
نظر شما