حسین عیدی‌زاده: ادوارد مونک (ادوارد مانش) در روستایی در نروژ به دنیا آمد. پدرش افسر ارتش بود. یک خواهر بزرگتر و سه خواهر و برادر کوچکتر داشت. در پنج سالگی مادرش بر اثر ابتلا به سل درگذشت و در 14 سالگی خواهر بزرگتر محبوبش را به خاطر همین بیماری از دست داد.
بعد از مرگ مادر، بزرگ کردن بچه‌ها بر عهده پدر افتاد. او مدام به بچه‌ها می‌گفت اگر گناه کنند به جهنم می‌روند و هیچ بخششی هم در کار نخواهد بود. این حرف ترس و وحشت زیادی را در دل بچه‌های خانواده انداخته بود.
پدر ادوارد او را با ادبیات و تاریخ آشنا کرد. او عادت داشت برای سرگرم کردن فرزندانش داستان‌های اشباح ادگار آلن پو را برای آنها بخواند.
یکی از خواهرها در همان سنین پایین به بیماری روانی مبتلا شد. ادوارد مونک خود نیز مریض بود. از این پنج خواهر و برادر تنها یکی از برادرها ازدواج کرد که او هم مدت کوتاهی بعد از ازدواج درگذشت .
مونک در خاطراتش نوشته است: «بیماری و جنون و مرگ فرشتگانی‌اند که گهواره من را احاطه کرده بودند و هنوز هم با من هستند.»
در 16 سالگی برای تحصیل مهندسی به کالج فنی رفت، اما یک سال بعد آنجا را ترک کرده و تصمیم گرفت نقاش شود. در 18 سالگی وارد مدرسه سلطنتی هنر و طراحی شد. این درحالی بود که پدر ادوارد نقاشی را «کاری غیرمقدس» می‌دانست.
مونک در سال‌های اولیه نقاشی مکاتب گوناگونی چون ناتورالیسم و امپرسیونیسم را امتحان کرد و برخی از آثار اولیه او یادآور تابلوهای مانه هستند. این آثار مورد انتقاد قرار گرفتند و مدتی بعد نیز مونک متوجه شد امپرسیونیسم اجازه نمی‌دهد او مقصود خود را تمام و کمال بیان (اکسپرس) کند، او به بررسی رفتار و احساس‌های خود پرداخت و تصمیم گرفت «زندگی خود» را تصویر کند.
«کودک بیمار»
تابلوی «کودک بیمار» (1886) اولین تابلو غیرامپرسیونیستی او بود. او به پاریس سفر کرد و در جریان نمایشگاهی با آثار متفاوت پل گوگن و ونسان ونگوگ آشنا شد که تاثیری عمیق بر او گذاشتند. درواقع مونک مرز میان هنر امپرسیونیستی و هنر اکسپرسیونیستی آلمان اوایل قرن بیستم بود. عبارت اکسپرسیونیسم در سال 1910 برای اولین بار به کار برده شد و صاحب‌نظران آثار مونک را از اولین نمونه‌های این مکتب می‌دانند.
تابلو «جیغ» (1893) معروف‌ترین اثر مونک و یکی از معروف‌ترین آثار هنری دنیاست. این اثر بیانگر اضطراب انسان مدرن است. او درمورد کشیدن این اثر نوشته است: «به همراه دو دوست قدم می‌زدم که خورشید غروب کرد و آسمان ناگهان به رنگ خون درآمد... دوستانم به قدم زدن ادامه دادند اما من از آنها عقب ماندم و از ترس به خود می‌لرزیدم. و بعد جیغ بلند و بی‌پایان طبیعت را شنیدم.»
«جیغ»
نقاشی‌های مونک، هرچند آشکارا به نمایش واقعیت می‌پردازند، از رنگ‌های اغراق‌آمیز برای تجلی دادن جهانی درونی‌تر استفاده می‌کنند. مونک سبک چرخشی و رنگ‌های تند را از ون‌گوک وام گرفت تا به آثارش قدرت و شور ببخشد.
حرکت‌های گردابی قلم‌موی او، پژواک‌های بصری در اطراف شخصیت‌های تابلوهایش ایجاد می‌کند. این شیوه به او کمک می‌کند تا آثاری مانند «جیغ» را آکنده از احساس وحشت کند و انرژی ویرانگری را به نمایش بگذارد که نمی‌توان مهارش کرد.
مجموعه نقاشی معروف مونک «کتیبه زندگی» نام دارد که در آن موضوعاتی چون عشق، ترس، مرگ، مالیخولیا و اضطراب را نقاشی کرده است.
58241
نظر شما