ویرانی های اقتصادی که دیکتاتور کره برجای گذاشت/توقف انتشار آمار اقتصادی

اقتصاد کره شمالی که به طرز عجیبی در لاک خود فرو رفته، طی 20 سال اخیر با مشکلات و معضلات زیادی روبرو بوده است. کره شمالی از معدود اقتصادهای جهان است که از خود آمار رسمی اقتصادی منتشر نمی کند. آخرین آمار منتشر شده در خصوص رشد اقتصادی این کشور نیز توسط همسایۀ دیوار به دیوار این کشور اعلام شده که گفته می شود از خلال مذاکرات با پیونگ یانگ بدست آمده است. در ماه نوامبر سال جاری سئول اعلام کرد که تولید ناخالص داخلی کره شمالی به میزان 0.5% در سال 2010 کاهش یافته است. آمار منتشر شده از سوی سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد( فائو) نیز گویای آنست که از 25 میلیون جمعیت کره شمالی، 6 میلیون نفر از کمبود مواد غذایی در کشورشان رنج می برند.
سیل در این کشور در طول تابستان، بعد از یک زمستان سخت، کشت برنج، ذرت و سیب زمینی، مهمترین منابع تغذیه مردم را با اختلال مواجه کرده است. در ماه سپتامبر نیز دولت اعلام کرد که تنها 200 گرم گندم به طور روزانه به ازای هر فرد اختصاص خواهد داد. سازمان ملل اعلام کرده است در صورتی که حتی کاشت غلات امسال با رشد 8،5% روبرو باشد، باز هم کشور با کمبودی معادل 739 هزار تن غلات روبروست. گزارش سازمان ملل گویای آنست که در حدود 3 میلیون کره ای در سال 2012 به کمک های غذایی نیاز دارند.
گفتنی است کره شمالی بعد از بحران گرسنگی(1995 تا 1999) که یک میلیون قربانی برجای نهاد، تاکنون آسیب ها و خسارات زیادی از بلایای طبیعی متحمل شده است. کشاورزی که منبع اصلی خودکفایی کشور محسوب می شود، در حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد و این در حالی است که تنها 17 درصد از زمین های کره شمالی قابل کشت هستند که در مقایسه با معیار جهانی بسیار اندک است. بخش کشاورزی بعد از جنگ کره طی سالهای 1953 و 1958 به شکل جمعی اداره می شود. گفته می شود که در حدود 3800 مزرعه جمعی وجود دارد که مساحت هر یک از آنها به 500 هکتار می رسد و هر یک جمعیتی معادل 250 تا 300 خانوار را در خود جای داده اند.
البته دولت واگذاری زمین های کشاورزی به بخش خصوصی را آغاز کرده است و به کشاورزان اجازۀ فروش محصولاتشان را داده است. اما با این حال صنعت کشاورزی در کره شمالی بسیار عقب مانده بود که تقریبا مکانیسم کشت و کار در این کشور در هیچ کشوری به چشم نمی خورد.
برنامۀ غذایی جهانی (PAM) در ماه آوریل برای جمع آوری کمک 300 هزار تن از محصولات اساسی( غلات) فراخوانی را آغاز کرده بود که تنها 100 هزار تن آن عملی شد. اتحادیه اروپا نیز پیشتر 10 میلیون یورو برای کمک به این کشور اختصاص داده بود. اما بسیاری از این کمک ها با این نگرانی توأم است که مبادا به دست مردم نرسد. از این رو کشورهایی همچون ژاپن و کره جنوبی نیز در تعاملات خود با رهبران کره شمالی احتیاط زیادی به خرج می دهند.
جالب اینجاست که مرگ رهبر کره شمالی دقیقا در همان روزی اتفاق افتاد که مقامات این کشور اعلام کرده بودند که برنامۀ غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق در می آورد. مسئله ای که با استقبال آمریکایی ها روبرو شد. ایل در زمان حیات خود نیز از احداث خط لولۀ 1700 کیلومتری گاز خبر داده بود که قرار بود شرق روسیه را به کره جنوبی متصل کند.
گفتنی است کره شمالی دارای منابع غنی معدنی و زیرزمینی است. آهن، منیزیم، فسفات، جیوه، نقره و تیتان از مهمترین فلزات موجود در معادن کره شمالی هستند. فلزهایی همچون روی، سرب نیز به وفور در این کشور وجود دارد. طبق آمار ارائه شده از سوی بانک کره جنوبی، بخش معدنی کره شمالی تقریبا 8،7 درصد تولید ناخالص داخلی کشور را در سال 2004 تشکیل می داد.
برای استخراج این معادن، کره شمالی تنها به چین متوسل می شود. اما در سال 2006 نیز شرکت انگلیسی آنگلو-سینو نیز برای استخراج این معادن اعلام آمادگی کرده بود. به منابع عظیم کره شمالی باید منابع نفتی زیردریا را نیز افزود که هنوز استخراج نشده است. از سال 2002، کره شمالی اصلاحات اقتصادی را شروع کرده است. اما طی 20 سال اخیر کشور از کسر بودجه تجاری رنج می برد و از همه بدتر اینکه به شدت به اولین شریک تجاری اش یعنی چین وابسته است. به طوری که حجم تبادلات دو کشور به 53% می رسد در حالیکه رقم تبادلات با کره جنوبی به 33 درصد می رسد. گفتنی است آغاز غنی سازی اورانیوم از سال 2009 کره شمالی را در لیست کشورهای تحریم شده جامعه جهانی و سازمان ملل قرار داده بود. 31263

فیگارو/ 19 دسامبر 2011
ترجمه: زهرا خدایی