اللهمّ طَهّرني فيهِ من الدَنَسِ والأقْذارِ وصَبّرني فيهِ على كائِناتِ الأقْدارِ ووَفّقْني فيهِ للتّقى وصُحْبةِ الأبْرارِ بِعَوْنِكَ يا قُرّةَ عيْنِ المَساكين
……………
بار الها
در این روز مرا از پلشتی و آلودگی گناه, پاک نما
ومرا بر آنچه بر من مقدر نموده ای صبور نما
و بر پرهیزکاری و هم نشینی با خوبان توفیقم ده
به حق یاریت
ای روشنای چشمان مستمندان
............
قلب مؤمن حرم الهی است.و خانه از برای مهمان پاکیزه
و بدون غبار شایسته است.
گناه و تیرگی است که سرافکندگی از برای میزبان ارمغان دارد.
و چه خوش مهمانی است, قادر حکیم, که حضورش همه
لطف و محبت است.
آیا رواست دلهای آلوده به گناه را مهمانداری؟
پس بروبیم غبار و خاک گناه از قلب که خانه را
از برای صاحبخانه حقیقی بیاراییم.
مهمان نوازی را از او بیاموزیم که رمضان را با تمام
امتیازاتش سفره می گستراند و جانها را به طعام
رستگاری سیر می نماید.
و اگر جان مایه اسلام همان تسلیم است, مسلمان واقعی, صابران بر مولای خویشند.
چه آنکه مولای مهربانمان جز نیکی بر بندگان خویش نخواهد.
نظر شما