رابطه تأخیر سی ساله در اتمام دو پروژه ملی و بی ارزشی علم در ایران

رئیس کتابخانه مجلس شورای اسلامی در مطلب خود نوشته است: چه رابطه ای میان ساختن مصلای تهران با نگارش دایره المعارف بزرگ اسلامی وجود دارد در حالی که هر دو تقریبا همزاد هستند؟ بنده باور ندارم که در کشور عزیز ما علم آن ارزشی که شایسته آن و ملت ماست، داشته باشد. خواهید گفت: چرا چنین ادعایی می کنید، در حالی که هر روز آمارهای شگفتی از پیشرفت های علمی ما در دنیا، تولید علم و نگارش مقالات علمی پژوهشی و امثال اینها داده می‌شود.
استاد دانشگاه تهران می افزاید: بنده این مطالب را تکذیب نمی‌کنم، اما باید تأکید کنم که حس خودم را هم به آسانی نمی‌توانم تکذیب کنم. وقتی حس بنده و مهم تر چشمم می بیند که دو طرح بزرگ ملی، یکی علمی و دیگری عملی در این کشور از حدود سی سال پیش آغاز شده و هیچ کدام تا به امروز به اتمام نرسیده است، جز آنچه گذشت چه می تواند بگوید؟
نویسنده در بخش دیگری از مطلب خود نوشته است: باید اعتراف کرد که حیات علم در دانشگاه های ما محسوس نیست. آنچه محسوس است نوعی تجربه آموزی علمی برای یافتن کار در دانشگاه های ما رایج است آن هم در حدی که اوضاع را بچرخاند و هم شغل ایجاد کند هم نیاز موجود را که مهم ترین آن استفاده از تولیدات غربی است به ما بیاموزد.
جعفریان در پایان یادداشت خود آورده است: پیداست که مقصر این دولت و آن دولت نیست، تقصیر در هزار جاست که یکی از آنها دولت و سیاست های آموزشی و تحصیلی آنها است. تقصیر در سنت های حاکم بر نظام آموزشی، نظام کتابخانه ای، روشهای پژوهش، وجود صدها مانع در برابر علم خواهی، تعصبات کور، خودخواهی ها، وقت کشی ها، و از جمله در برخی از علوم تحدید حدود و مسائل دیگر است که از آنها هم درک درستی نداریم و برای رفع و رجوع آنها چاره اندیشی نمی کنیم.
برای خواندن متن کامل این یادداشت، لطفا اینجا را کلیک کنید.