سروش امینی توماجی: تئو بوکر ؛ او برای فوتبال لبنان یک اسطوره است. کسی که توانسته در کمتر از دو سال برگترین پیروزی های تاریخ ملی این کشور را بدست آورده است. پیروزی برابر تیم هایی چون کره جنوبی و ایران. آنها که در شروع کارشان 6 تا ، 6 تا می خوردند حالا هم کره را بردند ، هم ایران ، هم کویت ، تایلند و امارات. آنها حالا جایی هستند که تا به حال نبودند. تئو بوکر در این گفت و گو برای مان از فوتبال لبنان می گوید و از کارلوس کروش می خواهد باخت بیروت را به گردن بهانه هایی چون زمین نامناسب نیاندازد.
*یکی از بحث های مهم این روزها زمین نامناسب بیروت است. کارلوس کروش به شدت از آن زمین گله داشت.
ببینید کاملا مشخص است که کروش این حرف ها را از روی احساسات مطرح کرده. چمن ورزشگاه بیروت نسبت به خیلی از ورزشگاه های ایران شرایط به مراتب بهتری دارد. به نظر من این چیزها بهانه است. کروش مربی بسیار بزرگی است و برای من جای تعجب دارد که چرا تا این حد بحث را پایین می آورد. هر مربی می تواند بازنده باشد اما چرا او اینقدر بهانه می آورد و همه چیز را مقصر می داند.
*اما به نظر می رسد کیفیت چمن استادیوم صیدا بهتر از استادیوم بیروت بهتر باشد...
نه، این طور نیست. شاید بهتر به نظر می رسد. ببینید در تمام لبنان تنها دو استادیوم وجود دارد که چمن آن قابل استفاده است که یکی از آنها ورزشگاه بیروت است. واقعیت این است که در اویل فصل چمن بیروت وضعیت خوبی دارد اما اکثر باشگاه های لبنانی بازی های خود را در آنجا برگزار می کنند و همین باعث می شود که رفته رفته چمن کیفیت خودش را از دست بدهد که این خیلی طبیعی است. این نقطه ضعف فوتبال لبنان است و کاری هم با آن نمی توان کرد.
*به هر حال در آن دیدار لبنان میزبان بود و این انتخاب شما بود که در بازی در چه استادیومی برگزار شود...
ببنید با توجه به شرایط ما تنها یک انتخاب داشتیم و آن هم بازی درورزشگاه بیروت بود.شاید اگر بخواهیم در یک بازی دوستانه به مصاف ایران برویم ورزشگاه صیدا را کنیم اما زمین اصلی ما استادیوم بیروت است.
*شما پیش از این به ایران آمده بودید؟
بله اگر اشتباه نکنم در سال 1991 یا 1992 در جام باشگاه های آسیا با تیمم مقابل پرسپولیس بازی کردم که در بازی رفت در تهران بازی را 2 بر 1 واگذار کردیم اما در بازی برگشت با یک گل پیروز شدیم.
*فکر کنم از آن زمان تا حالا همه چیز تغییر کرده...
اگر بخواهم واقعیت را بگویم من اطلاعات زیادی راجع به شرایط فعلی ایران و فوتبال آن ندارم اما از لحاظ ظاهری که پیشرفت زیادی کرده، به هر حال شما در کشورتان همه چیز دارید، دریا، کوه، آفتاب، برف، نفت، گاز و... همچنین مردم باهوشی که اینجا زندگی می کنند. دیگر چه چیزی می خواهید؟ ایران یکی از ثروتمندترین سرزمین های دنیا است.
*در بازی برگشت مقابل ایران کار دشواری دارید .همانطور که می دانید ایرانی ها بسیار علاقه مندند تا انتقام شکست در مقدماتی جام جهانی را از تیم شما بگیرند...
این برای تیم ملی ایران خطرناک است. ایرانی ها نباید به این بازی به شکل یک انتقام نگاه کنند به این دلیل که اگر فقط برای تلافی دیدار قبلی پا به میدان بگذارند بدون شک تمرکز خود را از دست خواهند داد. ایرانی ها نیازی به انتقام ندارند چرا که شما یک کشور بی نظیر و یک فوتبال با کیفیت دارید، بنابراین اگر تنها روی قدرت خود تمرکز کنید مشکلی برای شکست دادن تیمی مثل لبنان نخواهید داشت. اگر بخواهم صادقانه باشم، می گویم لبنان چه تیمی است؟ اگر بخواهیم به فوتبالی نگاه کنیم، لبنان قابل مقایسه با ایران نیست. ما لیگ برتر با 18 تیم فعال نداریم. اگر به فدراسیون فوتبال یا کمیته ملی المپیک لبنان بیایید میبینید که چیز خاصی در آنجا وجود ندارد، حتی ساختمان آنها هم اجاره ای است. لبنان حتی یک استادیوم مستقل هم برای تیم ملی خود ندارد. با تمام احترامی که برای باشگاه های لبنانی قائلم اما آنها هیچ تاثیری در روند پیشرفت فوتبال این کشور ندارند. نه بازیکن سازی می کنند، نه مربی هایی در سطح بالا استخدام می کنند.
*یعنی فوتبال برای لبنانی ها اهمیتی ندارد؟
چرا برای آنها مهم است اما اگر به سی سال گذشته نگاه کنیم متوجه می شویم که مردم لبنان تنها روی مسائل سیاسی و امنیتی تمرکز داشته اند. من 10 سال پیش برای اولین بار به لبنان رفتم و هدایت تیم ملی آنها را در شرایط مشابه حال حاضر برعهده گرفتم اما آن زمان فوتبال این کشور درگیر رسوایی های زیادی بود، باشگاه ها سعی می کردند با پول نتایج بازی ها را بخرند و مسائلی این چنینی بسیارعادی شده بود که در نهایت فیفا فوتبال لبنان را تعلیق کرد و من هم مجبور به ترک تیم ملی این کشور شدم. حالا بعد از 10 سال به این کشور بازگشتم به این خاطر که همسر من لبنانی است، زمانی که اولین زن من فوت کرد من به لبنان آمدم و در اینجا ازدواج کردم. همسر من دکتر دندانپزشک است و در بیروت مطب دارد. من به اندازه کافی پول دارم که کار نکنم و تا آخر عمرم در خانه بمانم اما فدراسیون فوتبال لبنان از من درخواست کرد که تا پایان بازی های مقدماتی جام جهانی به آنها کمک کنم. اما منظور آنها این بازی ها نبود، منظور آنها همان مقدماتی دور ابتدایی بود. همان زمانی که با کره جنوبی، امارات و کویت همگروه بودیم. این بدین معنی است که امید در فوتبال لبنان مرده است. چند هفته قبل از آغاز آن رقابت ها ما دو بازی دوستانه را تدارک دیدیم که در هر دو دیدار با 6 گل مغلوب شدیم، 6 بر صفر. هیچ زمان یادم نمی رود که در بازی دوستانه ما مقابل امارات، یک پنالتی به سود حریف اعلام شد که بازیکن امارات به شکلی تحقیرآمیز آن را با پشت پا وارد دروازه کرد. این واقعیت فوتبال لبنان است. زمانی که فوتبال این کشور با سیستم و فلسفه من شروع به کار کرد ما امیدمان را به دست آوردیم. به این خاطر است که من از تفاوت فوتبال لبنان با ایران که کشوری با فدراسیون و لیگی قدرتمند است صحبت می کنم. من در فوتبال لبنان تنها هستم، کاملا تنها. همه کسانی که اطراف من هستند درباره هیچ چیز نظری ندارند. به تازگی توانسته ام دستیار هلندی قدیمی ام را به همراه یک مربی دروازه بان آلمانی به اینجا بیاورم و حالا با شاگردانی که در اختیار دارم می توانم کره، ایران، امارات و... را شکست دهم. اگر شما به فکر انتقام مقابل لبنان هستید اشتباه بزرگی را مرتکب شده اید. ما هیچ بدی در حق شما نکردیم. ایران تنها در یک بازی شکست خورد چرا که در دیدار تمرکز کافی نداشت، این اشتباه شماست، نه ما! اگر قرار است کسی سرزنش شود و یا از کسی انتقام گرفته شود شما باید سراغ فدراسیون، مربی یا بازیکنان خودتان بروید.
*مشکل اینجاست که شما در بازی رفت حدود 15 دقیقه در آن دیدار وقت کشی کردید...
اگر تیم قدرتمند مثل ایران توانایی این را ندارد که در طول 90 دقیقه دروازه لبنان را باز کند، ما باید از خودمان بپرسیم که آیا ما به این اندازه قدرتمند هستیم؟ اگر جواب مثبت است پس مستحق پیروزی بودیم و یا اگر شما به این اندازه ضعیف هستید پس مستحق شکست بودید. اما این واقعا جوانمردانه نیست که بعد از باخت بگویید بازیکنان حریف تقلب کرده اند. بازیکنان سعی کردند بهترین نمایش خود را ارائه کنند و این نوعی تاکتیک است. اگر واقعا هم چنین چیزی واقعیت داشته باشد، کروش باید به عنوان یک مربی با تجربه این چیزها را قبل از بازی به شاگردانش بگوید، نه بعد از آن. خوب نیست که بعد از بازی شکست را به گردن تمارض بازیکنان یا نامساعد بودن زمین بیندازی. ما به این خاطر ناراحت نیستیم چرا که هیچ کس در لبنان از این مسئله احساس گناه نمی کند. ما سعی کردیم بهترین بازی خود را اردائه دهیم تا شانس پیروزی خود را بالا ببریم. ما ایران را با خوش شانسی بردیم؟ فرض کنیم که حق با شماست اما به من توضیح دهید که چگونه کره، عراق، کویت و امارات را شکست دادیم. اگر ما به این اندازه خوش شانس هستیم باید فوتبال را کنار بگذاریم و سراغ لاتاری برویم. کارلوس کروش به عنوان یک مربی حرفه ای باید شکست را قبول کند. با این جور صحبت ها فقط باعث خنده دیگران می شود.
*یعنی هیچ ترسی از بازی مقدماتی جام جهانی در ورزشگاه آزادی ندارید؟ به هر حال تیم های بزرگ آسیایی هم برای بازی در این استادیوم دچار دردسر می شوند. حضور 100 هزار نفر.
ما هیچ مشکلی با این مسئله نداریم چرا که بازیکنان من هم از مهدکودک نیامده اند! دروازه بان ما در لیگ حرفه ای سوئد بازی می کند، دو مدافع مرکزی ما در لیگ امارات و یکی از بازیکنان خط میانی ما هم در نروژ توپ می زند. بنابراین ما هیچ مشکلی چنین بازی هایی نداریم.
*نتیجه دیدار شما مقابل ازبکستان و بعد از آن هم مقابل کره جنوبی اهمیت زیادی برای خودتان و البته تیم ملی ایران دارد.
همانطور که قبلا گفتم ما تنها یک هدف داریم و آن هم گرفتن نتیجه است. برای رسیدن به این هدف باید بجنگیم. حمایت هایی که از فوتبال ملی در ایران می شود در لبنان وجود ندارد. کار کردن برای هر مربی در اینجا آسان است چرا که همه شرایط مهیاست. بازیکنان خوب، هواداران خوب و خیلی از چیز های دیگر. مطمئنا مربی شما آدم کوچکی نیست و همه جیز را به خوبی می فهمد و به همین دلیل است که او در حال حاضر بسیار نگران شده.
*پس شما می گویید اگر مسائل فوتبالی را هم کنار بگذاریم کار کردن در فوتبال ایران آسان تر از لبنان است؟
صد درصد، مردم لبنان هم مثل ایرانی ها انتظارات زیادی از تیم ملی شان دارند. ببنید از زمانی که ما کار خود را آغاز کردیم دیگر شکست برای هیچ کس قابل قبول نیست. حالا همه می خواهند که لبنان به جام جهانی برود و شاید پس از آن همه انتظار رسیدن به فینال را از ما داشته باشند! این طبیعت هواداران فوتبال در تمام جهان است.
*در این برهه زمانی ایران و لبنان باید به یکدیگر کمک کنند چرا که نتایج شما در ادامه کار تاثیر بسزایی در روند صعود ما به جام جهانی دارد...
ببنید ما سعی می کنیم قبل از هر بازی خود را مرز آمادگی برسانیم و پس از آن در هر بازی بهترین عملکرد خود را ارائه دهیم، بنابراین این مسئله به صورت خودکار مزایایی را برای هر دو تیم ایجاد می کند. این را بدانید که ما هیچ زمان دست از کار نمی کشیم.
*کمی از فضای فوتبال فاصله بگیریم، شما پیش از این گفته بودید که اسرائیل نه تنها خطر بزرگی برای کشور لبنان به شمار می رود بلکه تمام جهان را تهدید می کند...
اساسا من یک مربی فوتبال هستم و البته در قلبم خودم را یک بازیکن می دانم. این زندگی من است و شخصا هیچ ارتباطی با مذهب یا گروه سیاسی خاصی ندارم. به همه احترام می گذارم و شخصیت هر کس را باور دارم. ما باید به همه چیز احترام بگذاریم. زندگی در لبنان ناخودآگاه شما را تحت تاثیر اسرائیل قرار می دهد. ما می دانیم که چه چیزی می خواهیم. اسرائیل با لبنان می جنگد به خاطر اینکه آب و خاک آنها را می خواهد. اما در لبنان همه از اسرائیلی ها متنفرند چرا که این تنفر در آن ها ریشه کرده است.
*همانطور که می دانید مردم لبنان در شرایط سختی به سر می برند، وقتی که شما در یک دیدار بزرگ پیروز می شوید چقدر برای آنها ارزشمند است؟
ما به این باور رسیده ایم که خیلی از مسابقه ها نقش سیاسی مهمی را برای مردم لبنان بازی می کند به خاط اینکه فوتبال مردم را متحد می کند. لبنان از گروه های مذهبی مختلفی تشکیل شده و زمانی که تیم ملی بازی دارد این نوع تفاوت ها کاملا از بین می رود. می توانم بگویم لبنان 5 میلیون مربی فوتبال دارد و این مسئله احساس خوبی را به ما می دهد.
*پس به نوعی می توان لبنان را اسپانیا مقایسه کرد، زمانی که تیم ملی اسپانیا بازی دارد، مادریدی ها، کاتالان ها، باسکی ها و... همگی با هم با هم متحد می شوند...
دقیقا، تا همین سال گذشته هم دولت لبنان اجازه این را داشت که در بازی های فوتبال دخالت کند به خاطر اینکه آنها از چنین رخداد هایی وحشت داشتند. با اینکه تا سال گذشته هم نظامیان در بازی های لبنان دخالت می کردند اما امروزه فوتبال به منفعتی برای دولت تبدیل شده. زمانی که ما در آستانه کسب دومین پیروی خود در مسابقات مقدماتی جام جهانی بودیم رئیس جمهور لبنان جلسه خود را نیمه کاره گذاشت و به استادیوم آمد که این برای ما بسیار ارزشمند است.
*پس شما دیگر با این مشکل روبرو نیستید؟
موفقیت تیم ملی همه چیز را تغییر داد.
*فکر می کنید اگر شما به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کنید، چه چیزهایی در لبنان تغییر خواهد کرد؟
چنین موفقیت هایی به کشور لبنان این شانس را می دهد که بها بیشتری به ورزش آن داده شود. اجازه بدهید بگویم کهبهتر است ما به جام جهانی صعود نکنیم و زیرساخت های خود را بنا کنیمتا اینکه به جام جهانی برویم و در همه بازی ها شکست بخوریم. ما احمق یا کور نیستیم و می دانیم که این جور حهش ها همچون صعود به جام جهانی آمادگی و پیشینه قوی ای می خواهد.
*می خواهیم در مورد فوتبال آلمان از شما بپرسیم، بایرن مونیخ یکی از موفق ترین مربیان تاریخ به نام پپ گواردیولا را جذب کرد. فکر می کنید این مربی با شیوه خاص خودش در فوتبال منظم آلمان موفق شود؟
در آلمان سه چیز است که اهمیت زیادی دارد. اول از همه نظم است، دوم نظم است و و سوم هم نظم است. این باور که فوتبال آلمان یک فوتبال خشک و ماشینی است تا 5، 6 سال حقیقت داشت اما اگر شما به بازی هایی مثل دورتموند و رئال نگاه کنید متوجه می شوید که فوتبال آلمان با حفظ نظم خودش به چه سطحی رسیده است. سالهای سال فوتبال جهان تحت سلطه برزیل بود اما حالا در رنکینگ جهانی حتی در 10 برتر هم دیده نمی شود. چرا؟ برزیل همچنان استعدادهای خوبی دارد اما مدیریتی پشت آنها نیست. پیش از در آلمان جنبه فیزیکی فوتبال اهمیت زیادی داشت اما حالا این تغییر کرده و می توانیم نتیجه آن را ببینیم. همه از اسپانیا به عنوان قوی ترین تیم حال حاضر جهان یاد می کنند اما آنها تنها مدیون بارسلونا هستند. اگر این نسل تمام شود بارسا و اسپانیا دیگر تیمی غیر قابل مهار نخواهند بود. به نظر من ترکیب بایرن مونیخ و گواردیولا بسیار جذاب خواهد بود.
*یکی از بحث های مهم این روزها زمین نامناسب بیروت است. کارلوس کروش به شدت از آن زمین گله داشت.
ببینید کاملا مشخص است که کروش این حرف ها را از روی احساسات مطرح کرده. چمن ورزشگاه بیروت نسبت به خیلی از ورزشگاه های ایران شرایط به مراتب بهتری دارد. به نظر من این چیزها بهانه است. کروش مربی بسیار بزرگی است و برای من جای تعجب دارد که چرا تا این حد بحث را پایین می آورد. هر مربی می تواند بازنده باشد اما چرا او اینقدر بهانه می آورد و همه چیز را مقصر می داند.
*اما به نظر می رسد کیفیت چمن استادیوم صیدا بهتر از استادیوم بیروت بهتر باشد...
نه، این طور نیست. شاید بهتر به نظر می رسد. ببینید در تمام لبنان تنها دو استادیوم وجود دارد که چمن آن قابل استفاده است که یکی از آنها ورزشگاه بیروت است. واقعیت این است که در اویل فصل چمن بیروت وضعیت خوبی دارد اما اکثر باشگاه های لبنانی بازی های خود را در آنجا برگزار می کنند و همین باعث می شود که رفته رفته چمن کیفیت خودش را از دست بدهد که این خیلی طبیعی است. این نقطه ضعف فوتبال لبنان است و کاری هم با آن نمی توان کرد.
*به هر حال در آن دیدار لبنان میزبان بود و این انتخاب شما بود که در بازی در چه استادیومی برگزار شود...
ببنید با توجه به شرایط ما تنها یک انتخاب داشتیم و آن هم بازی درورزشگاه بیروت بود.شاید اگر بخواهیم در یک بازی دوستانه به مصاف ایران برویم ورزشگاه صیدا را کنیم اما زمین اصلی ما استادیوم بیروت است.
*شما پیش از این به ایران آمده بودید؟
بله اگر اشتباه نکنم در سال 1991 یا 1992 در جام باشگاه های آسیا با تیمم مقابل پرسپولیس بازی کردم که در بازی رفت در تهران بازی را 2 بر 1 واگذار کردیم اما در بازی برگشت با یک گل پیروز شدیم.
*فکر کنم از آن زمان تا حالا همه چیز تغییر کرده...
اگر بخواهم واقعیت را بگویم من اطلاعات زیادی راجع به شرایط فعلی ایران و فوتبال آن ندارم اما از لحاظ ظاهری که پیشرفت زیادی کرده، به هر حال شما در کشورتان همه چیز دارید، دریا، کوه، آفتاب، برف، نفت، گاز و... همچنین مردم باهوشی که اینجا زندگی می کنند. دیگر چه چیزی می خواهید؟ ایران یکی از ثروتمندترین سرزمین های دنیا است.
*در بازی برگشت مقابل ایران کار دشواری دارید .همانطور که می دانید ایرانی ها بسیار علاقه مندند تا انتقام شکست در مقدماتی جام جهانی را از تیم شما بگیرند...
این برای تیم ملی ایران خطرناک است. ایرانی ها نباید به این بازی به شکل یک انتقام نگاه کنند به این دلیل که اگر فقط برای تلافی دیدار قبلی پا به میدان بگذارند بدون شک تمرکز خود را از دست خواهند داد. ایرانی ها نیازی به انتقام ندارند چرا که شما یک کشور بی نظیر و یک فوتبال با کیفیت دارید، بنابراین اگر تنها روی قدرت خود تمرکز کنید مشکلی برای شکست دادن تیمی مثل لبنان نخواهید داشت. اگر بخواهم صادقانه باشم، می گویم لبنان چه تیمی است؟ اگر بخواهیم به فوتبالی نگاه کنیم، لبنان قابل مقایسه با ایران نیست. ما لیگ برتر با 18 تیم فعال نداریم. اگر به فدراسیون فوتبال یا کمیته ملی المپیک لبنان بیایید میبینید که چیز خاصی در آنجا وجود ندارد، حتی ساختمان آنها هم اجاره ای است. لبنان حتی یک استادیوم مستقل هم برای تیم ملی خود ندارد. با تمام احترامی که برای باشگاه های لبنانی قائلم اما آنها هیچ تاثیری در روند پیشرفت فوتبال این کشور ندارند. نه بازیکن سازی می کنند، نه مربی هایی در سطح بالا استخدام می کنند.
*یعنی فوتبال برای لبنانی ها اهمیتی ندارد؟
چرا برای آنها مهم است اما اگر به سی سال گذشته نگاه کنیم متوجه می شویم که مردم لبنان تنها روی مسائل سیاسی و امنیتی تمرکز داشته اند. من 10 سال پیش برای اولین بار به لبنان رفتم و هدایت تیم ملی آنها را در شرایط مشابه حال حاضر برعهده گرفتم اما آن زمان فوتبال این کشور درگیر رسوایی های زیادی بود، باشگاه ها سعی می کردند با پول نتایج بازی ها را بخرند و مسائلی این چنینی بسیارعادی شده بود که در نهایت فیفا فوتبال لبنان را تعلیق کرد و من هم مجبور به ترک تیم ملی این کشور شدم. حالا بعد از 10 سال به این کشور بازگشتم به این خاطر که همسر من لبنانی است، زمانی که اولین زن من فوت کرد من به لبنان آمدم و در اینجا ازدواج کردم. همسر من دکتر دندانپزشک است و در بیروت مطب دارد. من به اندازه کافی پول دارم که کار نکنم و تا آخر عمرم در خانه بمانم اما فدراسیون فوتبال لبنان از من درخواست کرد که تا پایان بازی های مقدماتی جام جهانی به آنها کمک کنم. اما منظور آنها این بازی ها نبود، منظور آنها همان مقدماتی دور ابتدایی بود. همان زمانی که با کره جنوبی، امارات و کویت همگروه بودیم. این بدین معنی است که امید در فوتبال لبنان مرده است. چند هفته قبل از آغاز آن رقابت ها ما دو بازی دوستانه را تدارک دیدیم که در هر دو دیدار با 6 گل مغلوب شدیم، 6 بر صفر. هیچ زمان یادم نمی رود که در بازی دوستانه ما مقابل امارات، یک پنالتی به سود حریف اعلام شد که بازیکن امارات به شکلی تحقیرآمیز آن را با پشت پا وارد دروازه کرد. این واقعیت فوتبال لبنان است. زمانی که فوتبال این کشور با سیستم و فلسفه من شروع به کار کرد ما امیدمان را به دست آوردیم. به این خاطر است که من از تفاوت فوتبال لبنان با ایران که کشوری با فدراسیون و لیگی قدرتمند است صحبت می کنم. من در فوتبال لبنان تنها هستم، کاملا تنها. همه کسانی که اطراف من هستند درباره هیچ چیز نظری ندارند. به تازگی توانسته ام دستیار هلندی قدیمی ام را به همراه یک مربی دروازه بان آلمانی به اینجا بیاورم و حالا با شاگردانی که در اختیار دارم می توانم کره، ایران، امارات و... را شکست دهم. اگر شما به فکر انتقام مقابل لبنان هستید اشتباه بزرگی را مرتکب شده اید. ما هیچ بدی در حق شما نکردیم. ایران تنها در یک بازی شکست خورد چرا که در دیدار تمرکز کافی نداشت، این اشتباه شماست، نه ما! اگر قرار است کسی سرزنش شود و یا از کسی انتقام گرفته شود شما باید سراغ فدراسیون، مربی یا بازیکنان خودتان بروید.
*مشکل اینجاست که شما در بازی رفت حدود 15 دقیقه در آن دیدار وقت کشی کردید...
اگر تیم قدرتمند مثل ایران توانایی این را ندارد که در طول 90 دقیقه دروازه لبنان را باز کند، ما باید از خودمان بپرسیم که آیا ما به این اندازه قدرتمند هستیم؟ اگر جواب مثبت است پس مستحق پیروزی بودیم و یا اگر شما به این اندازه ضعیف هستید پس مستحق شکست بودید. اما این واقعا جوانمردانه نیست که بعد از باخت بگویید بازیکنان حریف تقلب کرده اند. بازیکنان سعی کردند بهترین نمایش خود را ارائه کنند و این نوعی تاکتیک است. اگر واقعا هم چنین چیزی واقعیت داشته باشد، کروش باید به عنوان یک مربی با تجربه این چیزها را قبل از بازی به شاگردانش بگوید، نه بعد از آن. خوب نیست که بعد از بازی شکست را به گردن تمارض بازیکنان یا نامساعد بودن زمین بیندازی. ما به این خاطر ناراحت نیستیم چرا که هیچ کس در لبنان از این مسئله احساس گناه نمی کند. ما سعی کردیم بهترین بازی خود را اردائه دهیم تا شانس پیروزی خود را بالا ببریم. ما ایران را با خوش شانسی بردیم؟ فرض کنیم که حق با شماست اما به من توضیح دهید که چگونه کره، عراق، کویت و امارات را شکست دادیم. اگر ما به این اندازه خوش شانس هستیم باید فوتبال را کنار بگذاریم و سراغ لاتاری برویم. کارلوس کروش به عنوان یک مربی حرفه ای باید شکست را قبول کند. با این جور صحبت ها فقط باعث خنده دیگران می شود.
*یعنی هیچ ترسی از بازی مقدماتی جام جهانی در ورزشگاه آزادی ندارید؟ به هر حال تیم های بزرگ آسیایی هم برای بازی در این استادیوم دچار دردسر می شوند. حضور 100 هزار نفر.
ما هیچ مشکلی با این مسئله نداریم چرا که بازیکنان من هم از مهدکودک نیامده اند! دروازه بان ما در لیگ حرفه ای سوئد بازی می کند، دو مدافع مرکزی ما در لیگ امارات و یکی از بازیکنان خط میانی ما هم در نروژ توپ می زند. بنابراین ما هیچ مشکلی چنین بازی هایی نداریم.
*نتیجه دیدار شما مقابل ازبکستان و بعد از آن هم مقابل کره جنوبی اهمیت زیادی برای خودتان و البته تیم ملی ایران دارد.
همانطور که قبلا گفتم ما تنها یک هدف داریم و آن هم گرفتن نتیجه است. برای رسیدن به این هدف باید بجنگیم. حمایت هایی که از فوتبال ملی در ایران می شود در لبنان وجود ندارد. کار کردن برای هر مربی در اینجا آسان است چرا که همه شرایط مهیاست. بازیکنان خوب، هواداران خوب و خیلی از چیز های دیگر. مطمئنا مربی شما آدم کوچکی نیست و همه جیز را به خوبی می فهمد و به همین دلیل است که او در حال حاضر بسیار نگران شده.
*پس شما می گویید اگر مسائل فوتبالی را هم کنار بگذاریم کار کردن در فوتبال ایران آسان تر از لبنان است؟
صد درصد، مردم لبنان هم مثل ایرانی ها انتظارات زیادی از تیم ملی شان دارند. ببنید از زمانی که ما کار خود را آغاز کردیم دیگر شکست برای هیچ کس قابل قبول نیست. حالا همه می خواهند که لبنان به جام جهانی برود و شاید پس از آن همه انتظار رسیدن به فینال را از ما داشته باشند! این طبیعت هواداران فوتبال در تمام جهان است.
*در این برهه زمانی ایران و لبنان باید به یکدیگر کمک کنند چرا که نتایج شما در ادامه کار تاثیر بسزایی در روند صعود ما به جام جهانی دارد...
ببنید ما سعی می کنیم قبل از هر بازی خود را مرز آمادگی برسانیم و پس از آن در هر بازی بهترین عملکرد خود را ارائه دهیم، بنابراین این مسئله به صورت خودکار مزایایی را برای هر دو تیم ایجاد می کند. این را بدانید که ما هیچ زمان دست از کار نمی کشیم.
*کمی از فضای فوتبال فاصله بگیریم، شما پیش از این گفته بودید که اسرائیل نه تنها خطر بزرگی برای کشور لبنان به شمار می رود بلکه تمام جهان را تهدید می کند...
اساسا من یک مربی فوتبال هستم و البته در قلبم خودم را یک بازیکن می دانم. این زندگی من است و شخصا هیچ ارتباطی با مذهب یا گروه سیاسی خاصی ندارم. به همه احترام می گذارم و شخصیت هر کس را باور دارم. ما باید به همه چیز احترام بگذاریم. زندگی در لبنان ناخودآگاه شما را تحت تاثیر اسرائیل قرار می دهد. ما می دانیم که چه چیزی می خواهیم. اسرائیل با لبنان می جنگد به خاطر اینکه آب و خاک آنها را می خواهد. اما در لبنان همه از اسرائیلی ها متنفرند چرا که این تنفر در آن ها ریشه کرده است.
*همانطور که می دانید مردم لبنان در شرایط سختی به سر می برند، وقتی که شما در یک دیدار بزرگ پیروز می شوید چقدر برای آنها ارزشمند است؟
ما به این باور رسیده ایم که خیلی از مسابقه ها نقش سیاسی مهمی را برای مردم لبنان بازی می کند به خاط اینکه فوتبال مردم را متحد می کند. لبنان از گروه های مذهبی مختلفی تشکیل شده و زمانی که تیم ملی بازی دارد این نوع تفاوت ها کاملا از بین می رود. می توانم بگویم لبنان 5 میلیون مربی فوتبال دارد و این مسئله احساس خوبی را به ما می دهد.
*پس به نوعی می توان لبنان را اسپانیا مقایسه کرد، زمانی که تیم ملی اسپانیا بازی دارد، مادریدی ها، کاتالان ها، باسکی ها و... همگی با هم با هم متحد می شوند...
دقیقا، تا همین سال گذشته هم دولت لبنان اجازه این را داشت که در بازی های فوتبال دخالت کند به خاطر اینکه آنها از چنین رخداد هایی وحشت داشتند. با اینکه تا سال گذشته هم نظامیان در بازی های لبنان دخالت می کردند اما امروزه فوتبال به منفعتی برای دولت تبدیل شده. زمانی که ما در آستانه کسب دومین پیروی خود در مسابقات مقدماتی جام جهانی بودیم رئیس جمهور لبنان جلسه خود را نیمه کاره گذاشت و به استادیوم آمد که این برای ما بسیار ارزشمند است.
*پس شما دیگر با این مشکل روبرو نیستید؟
موفقیت تیم ملی همه چیز را تغییر داد.
*فکر می کنید اگر شما به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کنید، چه چیزهایی در لبنان تغییر خواهد کرد؟
چنین موفقیت هایی به کشور لبنان این شانس را می دهد که بها بیشتری به ورزش آن داده شود. اجازه بدهید بگویم کهبهتر است ما به جام جهانی صعود نکنیم و زیرساخت های خود را بنا کنیمتا اینکه به جام جهانی برویم و در همه بازی ها شکست بخوریم. ما احمق یا کور نیستیم و می دانیم که این جور حهش ها همچون صعود به جام جهانی آمادگی و پیشینه قوی ای می خواهد.
*می خواهیم در مورد فوتبال آلمان از شما بپرسیم، بایرن مونیخ یکی از موفق ترین مربیان تاریخ به نام پپ گواردیولا را جذب کرد. فکر می کنید این مربی با شیوه خاص خودش در فوتبال منظم آلمان موفق شود؟
در آلمان سه چیز است که اهمیت زیادی دارد. اول از همه نظم است، دوم نظم است و و سوم هم نظم است. این باور که فوتبال آلمان یک فوتبال خشک و ماشینی است تا 5، 6 سال حقیقت داشت اما اگر شما به بازی هایی مثل دورتموند و رئال نگاه کنید متوجه می شوید که فوتبال آلمان با حفظ نظم خودش به چه سطحی رسیده است. سالهای سال فوتبال جهان تحت سلطه برزیل بود اما حالا در رنکینگ جهانی حتی در 10 برتر هم دیده نمی شود. چرا؟ برزیل همچنان استعدادهای خوبی دارد اما مدیریتی پشت آنها نیست. پیش از در آلمان جنبه فیزیکی فوتبال اهمیت زیادی داشت اما حالا این تغییر کرده و می توانیم نتیجه آن را ببینیم. همه از اسپانیا به عنوان قوی ترین تیم حال حاضر جهان یاد می کنند اما آنها تنها مدیون بارسلونا هستند. اگر این نسل تمام شود بارسا و اسپانیا دیگر تیمی غیر قابل مهار نخواهند بود. به نظر من ترکیب بایرن مونیخ و گواردیولا بسیار جذاب خواهد بود.
41252
نظر شما