کاش کمی پای رفاقت می‌ایستادید آقای علی‌آبادی

یکی آمد فوتبال را تعلیق کرد، دیگری آمد کرسی ما را در AFC گرفت و یکی دیگر هم چند فدراسیون دیگر را به تعلیق کشاند؛ اما هر چه بود هیچ مدیری به اندازه علی‌آبادی برای ورزش ما حاشیه ایجاد نکرد. او به دلیل مشکلاتش با دادکان، فوتبال را به تعلیق کشاند و بعد در لباس رئیس کمیته ملی المپیک به هیچ عنوان تعاملی با دو مدیر بعدی ورزش در دولت قبلی برقرار نکرد. او البته همان فردی است که طرفداران فوتبال (بخصوص پرسپولیسی‌ها) در دهه 60 «کت‌و شلواری» صدایش می‌کردند و یک چیز از او می‌خواستند. علی‌آبادی دیروز حرفهایی زد که برای بعضی از جمله‌ها باید گریست: دایی را احمدی‌نژاد برکنار کرد... من کفاشیان را به فوتبال نیاوردم... عباسی می‌خواهد کار اشتباه و بدون فکر خود را توجیه کند که می‌گوید اطلاعات را برای تعلیق، داخلی‌ها در اختیار نهادهای جهانی قرار می‌دهند... دادکان زودرنج و سعیدلو خشونت آفرین هستند و از صفایی فراهانی خوب نشنیدم... اگر آقای صالحی امیری تشخیص دهد که من می‌توانم کمک ایشان باشم، حتما کمک خواهم کرد... آقای صالحی امیری نگاه استراتژیک دارد و سطحی‌نگر نیست. او سابقه مدیریت کلان دارد....سابقه سی و چند ساله رفاقت من با احمدی‌نژاد شکراب شد....
حرفهایی که علی‌آبادی زد واقعا جای تامل دارد و همه باید از خود بپرسند چگونه این فرد 4 سال در راس هرم ورزش و بیش از 4 سال هم در کمیته ملی المپیک حضور دارد؟ ما باید بپرسیم چگونه صفایی فراهانی آدم خوبی نیست در حالی که به شهادت دوست و دشمن او فوتبال ایران را دگرگون کرد؟ باید بپرسیم چگونه سرمربی تیم ملی با دستور رئیس‌جمهور برکنار شد؟ اگر رئیس سازمان ورزش ما (آن طور که در این مصاحبه ادعا کرده) فرد مستقلی بود، چرا این دستور را پذیرفت و اگر کاری از دست او برنمی‌آمد، چرا به مردم چیزی نگفت؟ آیا جز حب مقام و تلاش برای حفظ میز، دلیل دیگری داشت؟ و حالا چرا این حرفها گفته می‌شود؟ چرا اکنون صالحی امیری، مدیری با مدیریت کلان و نگاه استراتژیک و عمقی‌نگر شده؟ آیا رواست به فردی که سابقه سی و چند سال رفاقتش با یک فرد دیگر را نادیده می‌گیرد، اعتماد کرد؟ صالحی امیری اگر آن طور که علی‌آبادی مدعی شده، مدیری با نگاه استراتژیک باشد، شرط عقل می‌داند که با چنین مدیری کار کند؟ کاش زمانی برای جبران داشتیم و کاش جایگاهی بود که داد ورزش را می‌‍ستاند. آقای علی‌آبادی باید بداند که وزیر بعدی ورزش هرکه باشد (هر وزیری که از مجلس رای بیاورد) با مدیری با این خصوصیات کار نخواهد کرد و او را در این جایگاه قبول نخواهد داشت. کاش محمد علی‌آبادی پای رفاقتش و پای تفکرش می‌ایستاد. اکنون که دوستان سی‌و چند ساله، قدرت سیاسی‌شان را از دست داده‌اند، زمان خوبی برای برائت نیست.