آقای ایرج طهماسب ! نقدتان جواب نداد

رقابتی ناعادلانه که بینندگان نیز از مشکلات سخت افزاری و مشکلات مالی در چند سال گذشته بی خبر از آن نبوده و نیستند.

چند روز گذشته بینندگان که منتظر برنامه های شاد و با محتوای مناسبتی عید سعید غدیر از سازمان صداو سیما بودند ، مواجه شدند با مجریانی که برنامه های کودک را بیش از هر برنامه ای نگاه کرده و از آنها الهام گرفته اند.

در سه برنامه مناسبتی روز پنج شنبه و جمعه مجریان برنامه که عاملی برای شاد بودن در برنامه خود نمی دیدند برای تهیج تماشاگران و حاضرین در برنامه های خود از جمله معروف "دست و جیغ و هورا " به عنوان جمله پایانی خود در پلاتوهای برنامه استفاده می کردند.

مجریانی که شاید هر کدام با گذشت سه دهه از عمرپربرکت خود همچنان کودک درونشان را با مهمانان برنامه برنامه همراه کرده اند تا شاید بتوانند برنامه خود را با نشاط تر از سایر برنامه ها معرفی نمایند.

برنامه هایی که تنها خوانندگان و گپ های دوستانه با چهره های آشنا شده است محتوای آن، برنامه هایی که تنها تیم تهیه آن با  چند ساعت تعقل می توانستند نگاه تازه ای  را برای عیدی رقم بزند که برای ایران و ایرانی بزرگ و با  اهمیت است. اهمیتی نه از سر جنگ با دیگر ادیان که نگاهی به بزرگی نام امام علی علیه السلام .

البته تا زمانی که دغدغه برنامه سازان سازمان صداو سیما تهیه اسپانسر برای برنامه های خود است و نگرانی مدیران گروه های این سازمان چگونگی عقد قرارداد نباید توقع دیگری را برای تهیه برنامه هایی با محتوای مناسب داشت.

بدون شک زمانی که ایرج طهماسب دخترک عروسکی را در برنامه خود معرفی می کند نگاه منتقدانه دارد. نگاهی که در برنامه های خود بارها به آن اشاره کرد که چرا مجری های برنامه های کودک از این جمله معروف (دست و جیغ و هورا) استفاده می کنند.حال چشمان ایرج طهماسب روشن که این جمله نه تنها با نگاه منتقدانه وی از برنامه های کودک حذف نشده که به سنین بالاتر حتی برنامه های مناسبتی ما نیز رسیده است.

البته از مجری برنامه ای که در زمستان چند سال گذشته برای نشاط در برنامه شیرجه در برف می زند شنیدن جملات این چنین دور از ذهن نیست . زمانی که برنامه به دور از اهداف مشخص و تنها برای تهیه برنامه چند دقیقه ای به روی آنتن می رود مخاطبان برنامه - که اگر کمتر از گذشته شود هم حق دارند- نباید به دنبال محتوایی مناسب باشند.

محتوایی که در بازه زمانی یکسال گذشته از اکثر برنامه های رادیو و تلویزیون رخت بر بسته و تنها به چند برنامه مناسبتی که امسال نیز توانستند صداو سیما را نجات دهند بسنده کرده است.

نکته آخر اینکه امید است نگاه روزهای پایانی مدیریت ریاست محترم سازمان صداو سیما به برنامه ها عاملی نباشد تا هر روز بد تر از روز قبل شاهد جملات و کلماتی باشیم که زیبنده ایران و ایرانی نبوده و رسانه ملی را عاملی شود که مخاطبان خود را از دست بدهد. انشاله.