عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در آغاز مطلبش نوشته است:
«نباید دانش در حصار دانشگاه ها بماند، بلکه باید به میان مردم برده شود. این کار می تواند به ترویج علم کمک کند، مردم را علاقه مند سازد، رابطه دانش را با زندگی روزمره مردم تقویت کند و در نهایت به پیشرفت علم و تمدن کمک کند.»
وی در ادامه با طرح این سوال که «از چه راه هایی برای توده ای کردن علم بهره بگیریم؟»، در پاسخ نوشته است:
• «ایجاد قطب بندی های علمی در دانشگاه های کشور یکی از اساسی ترین کارهایی است که باید به آن پرداخت...
• ایجاد دانشگاه هایی که صرفا مسأله آنها پژوهش باشد، نه آموزش دانشجویان برای تأمین بازار کار...
• اما یک نکته که در اینجا باید تأکید کنم، بحث همگانی کردن علم با استفاده از رسانه‌هاست. در حال حاضر در بخشی از زمینه های علمی که مورد نیاز مردم است، مثلا پزشکی و به خصوص روی برخی از بیماریها، تلاش هایی صورت می گیرد، اما حقیقت آن است که در این زمینه، یعنی همگانی کردن علم و توده ای کردن آن، باید یک برنامه جدی وجود داشته باشد...
• توده ای کردن علم، تنها در محدوده علوم ریاضی و فنی نیست، بلکه حتی علوم انسانی نیز نیازمند این وضعیت هستند...
• یکی از راه های توده ای کردن علم این است که دانشمندان و متخصصان هر رشته، بخشی از دانایی هایی خود را به صورت یادداشت های علمی در دسترس عموم قرار دهند. اگر نکته خوبی در جایی دیدند آن را در سایت های عمومی، وبلاگها، فیس بوک و دیگر رسانه ها منعکس سازند. قرار نیست آنها هرچه را کشف می کنند، یا مطالعه می کنند، فقط برای خود نگه دارند. اکنون که ابزارهایی در حد مفت در اختیار آن هاست، بهتر است دانش تخصصی خود را در سطحی عمومی تر برای مردم بیان کنند...
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما