در این چند روزه تعطیلی اخیر در جمعی بودم و ناخودآگاه در جریان مباحث آنان قرار گرفتم.محور بحث آنها مهاجرت و پناهندگی و رفتن به هر قیمت افراد و خانواده ها به خارج ازکشور بود.این قضیه گذشت تا چند شب پیش در منزل یکی از دوستان که تلویزیون هوایی داشت!!! (من ندارم) یکی از شبکه ها برنامه ای در باره پناهندگان آواره و بدبخت و بی پناه ایرانی در اندونزی پخش کرد.
سه ماه پیش(قبل از دولت کنونی) مطلبی در باره کشته شدن بیش از 80 نفر از هموطنان عزیزمان در آبهای اندونزی درهمین سایت خبر آنلاین نوشتم و از متولیان امر خصوصا وزارت امور خارجه درخواست کردم به پاس هموطنی و مسئولیت های قانونی و انسانی خود این آوارگان را دریابند.علی رغم کامنت های حمایتی زیادی که زیر مطلب بود و ابراز همدردی یا گلایه هموطنان، متاسفانه قدمی از سوی وزارت امورخارجه برای رسیدگی به این عزیزان آواره بر داشته نشد و این مصیبت و محنت روزگار همچنان با خشونت تمام ادامه دارد. هم از سوی دولتهای اندونزی و مالزی و استرالیا (البته سایر دول در معرض پدیده پناهندگی همینگونه اند)هم از سوی قاچاقچیان وهم شوربختانه از سوی طبیعت بی رحم.
آقایان عزیز و محترم مسئول:
نه تنها من بلکه میلیونها ایرانی و خود این پناهندگان حاضرند قسم بخورند هیچ گونه مشکل سیاسی واجتماعی نداشته و اگر میگویند مسئله ای دارند فقط و فقط برای اخذ پناهندگی اجتماعی است . کما اینکه آن دست افرادی که رفتند و پناهندگی گرفتند پس از چند سال اکنون با خیال راحت به کشور رفت وآمد میکنند.
غر میزنند،نق میزنند، صد اما و اگر دارند ،زندگی شخص شان منطبق با خواست و قواعد رسمی حکومتی نیست - خب نیست، این به خودشان مربوط میشود اما منطقا حقشان است هنگام گرفتاری و مصیبت ،حکومت نه به عنوان حاکم بلامنازع که به نام پدر ملت ودلسوز فرزندان ولو خطاکار با دیده اغماض،محبت، ،رئوفی، گذشت والبته چشم نگران به آنها نگاه بنگرد.
وظیفه حکومت اعمال اقتدار به معنای اعمال سختی وتنگ نظری نیست بلکه وظیفه اصلی و محوری یک دولت و در مقیاس وسیعتر حکومت بذل آشکار اغماض و محبت در میان ملت است .چرا؟ چون" الناس علی دین ملوکهم".مردم اگر محبت و گذشت از حاکمان خود ببینند میان خود نیز همان خواهند کرد.این قاعده ای خدشه ناپذیر است.
اکنون صدها و بلکه هزاران هموطن عزیز ما اعم از زن و مرد و کودک و پیر و جوان صرف نظر از علت و دلیل کارشان دچار خطای رفتاری ،محاسباتی یا ارزیابی غلط شرایط شده اند.اما تصمیم آنها رافع مسئولیت دولت در قبالشان نیست. نگوئیم به ما چه خود مقصرند!این اینگونه پاسخ ها در شان ومنزلت بعضی دولت های فقیر و نگون بخت دور ور ایران است نه ملت و دولت ایران. آیا شان ایرانی اینگونه است؟یا اینگونه شده است؟
به عنوان یک انسان ،هموطن یا هر چه شما بخوانید از سه انسان رئوف القلب آقایان ظریف و حجت الاسلام علوی وزرای محترم امور خارجه و اطلاعات و جناب حجت الاسلام یونسی دستیار محترم ریاست جمهور در امور اقوام و اقلیت ها درخواست میکنم با تشکیل کمیته ای ویژه و با اختیارات کامل اقدامی صورت دهید. اگر با محبت با پناه جویان رفتار شود اکثرشان باز خواهند گشت. به فرض هم نخواهند بر گردند به خودشان مربوط است اما شما حق پدری وآرامش قلبی خود در حق آنان و خانواده یشان ادا کنید و این وضع را اگرنمیتوانید خاتمه حداقل آنرا کنترل و مدیریت کنید .بگذارید همه در خارج از کشوراحساس کنند پدر رئوف دولت و مام مهربان میهن پشتیبان آنهاست. به فریاد و مصائب هموطنان آواره و خانواده های آنان برسید.چشم های گریان را از اشک ها پاک کنید .این به عهده شما 2 بزرگوار است.
اکنون معضل پناهجویان ایرانی آواره در آبهای اندونزی و تحقیر روز افزون آنها در مالزی،اندونزی و استرالیا به موضوع روز دنیا تبدیل شده است. چه کسی به فکر آنهاست؟ به صرف پناه جو بودن دولت نمیتواند از اعمال وظایف قانونی ، وجدانی و اخلاقی خو د سر باز زند. خوشبختانه وزرای محترم امور خارجه و اطلاعات نگاهی باز و گشاده رو دارند و از آنها انتظار میرود با وسعت نظر به موضوع بپردازند. نه فردا بلکه همین امروز.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 322888
نظر شما