مجید جویا: یک شهاب‌سنگ نادر که کوتاه مدتی پس از آغاز شکل گیری منظومه شمسی تشکیل شده بود، به تازگی در یک کلکسیون زمین شناختی خصوصی کشف شده است، یعنی 140 سال بعد از اینکه به زمین افتاد. این سنگ آسمانی که عمری تقریبا 4.6 میلیارد ساله دارد، در اوایل این هفته طور رسمی به به مرکز تنوع زیستی نچرالیس در لیدن هلند تحویل داده شده است.
به گزارش نیوساینتیست، در یک دستنویس مربوط به بیش از یک قرن پیش چنین نوشته شده که، در 27 اکتبر 1873 نورهای درخشان و صداهای خش خش همراه با افتادن این شهاب‌سنگ در دهکده دیپنوین هلند دیده شده است. دو نفری که شاهد این ماجرا بودند سنگ کوچک گرمی را پیدا کرده و آن را به مدیر مدرسه محلی تحویل دادند. این سنگ تا سال 2009/1388 در مدرسه نگه داشته شد و در سال 2009 به یک کلکسیونر داده شد. پس از آن بود که یک منجم آماتور آلمانی به نام هنک نیوونهیوس وقتی در سال گذشته داشت مجموعه را بررسی می‌کرد، این سنگ فضایی با پهنای 5 سانتی‌متر را «کشف» کرد.
زمین شناسی به نام لئو کریگسمن در مرکز تنوع زیستی نچرالیس می‌گوید: «بسیار عجیب است که چنین سنگی برای این مدت طولانی از نظر ستاره‌شناسان و زمین‌شناسان پنهان مانده باشد».
این سنگ را دیپنوین نام نهاده‌اند و تا آنجا که در اسناد مشخص است، تنها چهار شهاب‌سنگ دیگر در کشور هلند سقوط کرده‌اند. این یافته وقتی قابل توجه‌تر میشود که بدانیم این شهاب‌سنگ از نوع بسیار کمیابی از سنگ‌های آسمانی به نام کوندریت غنی از کربن یا CM است؛ مشابه همان شهاب‌سنگی که سال گذشته در کالیفرنیا سقوط کرد.
زمین‌شناسی به نام مارکو لنگبروک از دانشگاه غیر دولتی آمستردام، (جایی که سنگ دیپنوین را اولین بار آنجا آزمایش کردند) می‌گوید: «CM ها کمتر از یک درصد از شهاب‌سنگ‌های شناخته شده را شامل می‌شوند».
کندریت‌های کربنی نوع CM، حاوی حداکثر 2 درصد کربن هستند، که معمولا به حالت الماس‌های میکروسکوپی یافت میشود. آنها همچنین مواد الی مانند آمینو اسید‌ها هستند که به باور برخی از پژوهشگران، مواد سازنده اولیه حیات را در روزهای اولیه سیاره ما، به زمین آورده بودند.
شهاب‌سنگ شناسی به نام پیتر براون از دانشگاه آنتاریوی غربی در کانادا می‌گوید: «این خبرها بسیار جالب هستند، سقوط یک شهاب‌سنگ CM مورد بسیار نادری است. اگر این شهاب‌سنگ به خوبی نگهداری شده بود و به مواد زمینی آلوده نمی‌شد، میتوانست بسیار جالب باشد».
اما شهاب‌سنگ شناس دیگری به نام میکاییل زولونسکی از مرکز فضایی جانسون ناسا در هوستون تگزاس محتاطانه‌تر برخورد کرده و می‌گوید: «در هر حال این سنگ کاملا آلوده می‌شد، در نتیجه تنها نتایج حاصل از آمینو اسیدهای غیر زمینی، قابل باور هستند».
نمونه‌های بسیار کوچکی از این شهاب‌سنگ متخلخل و شکننده در آزمایشگاه‌های کالیفرنیا، نیومیکزیکو و سوییس در حال بررسی هستند. لانگبروک می‌گوید: «ما امیدواریم که نتایج تحلیل خود را سال آینده منتشر کنیم».
53271
نظر شما