حسین عیدی‌زاده: این فیلم که به گفته برخی بین سینمای هنری و سینمای متکی به جلوه‌های ویژه آشتی برقرار می‌کند، موفق شده در سایت متاکریتیک از مجموع نظر 49 منتقد، از 100 امتیاز 96 امتیاز بگیرد. آنچه در ادامه می‌خوانید بخشی از نظر منتقدان معروف سینمایی درباره این فیلم است.
تاد مکارتی، منتقد هالیوود ریپورتر که به فیلم چهار ستاره از چهار ستاره داده، «جاذبه» را «واقعی‌ترین و زیباترین فیلمی که داستانش در فضا می‌گذرد» توصیف کرده است و نوشته «جاذبه به شکلی هیجان‌انگیز تصویرگر داستانی درباره تلاش برای بقا است، داستانی که میان‌پرده‌هایش تنش‌های نفسگیر و غافلگیری‌های حیرت‌انگیز هستند.» او در ادامه نوشته: «فیلم آلفونسو کوآرون یک فیلم علمی تخیلی به معنای رایج آن نیست، اولین فیلم این کارگردان پس از هفت سال نه بیگانه‌ای فضایی دارد، نه نبردی میان سفینه‌های فضایی و نه جوامع ضدآرمانشهری؛ فیلم در تنها 90 دقیقه نفسگیر فقط نمایشگر تلاش یک زن و یک مرد برای کنار آمدن با شرایط دشواری است که در آن گرفتار شده‌اند.» مکارتی درباره شکوه بصری فیلم نوشته است: «به این می‌ماند که ماکس افولس را در فضا رها کنی، تداوم بصری فیلم شکوهمند است، بطوری که هم طرفداران رایج این فیلم‌ها و هم تماشاگران سختگیر را متعجب می‌سازد.»
کنت توران، منتقد لس آنجلس تایمز دیگر منتقدی است که به فیلم چهار ستاره داده و نقد خود را چنین شروع کرده: «جاذبه متعلق به دنیایی دیگر است. کلمات از بیان شگفتی بصری این اپرای فضایی قاصر هستند. لمس تاثیر این فیلم فقط با دیدن آن به صورت سه‌بعدی روی پرده سینما ممکن است، برای درک این فیلم باید آن را سه‌بعدی و روی پرده دید.» او با اشاره به بازیگران فیلم نوشته: «هرچند کار بزرگ ساندرا بولاک و جرج کلونی، تنها بازیگران فیلم در به نتیجه رسیدن این فیلم اهمیت بسیاری دارند، اما بخش مهمی از جذابیت «جاذبه» به دلیل حضور آلفونسو کوآرون کارگردان، امانوئل لوبزسکی فیلمبردار و تیم وبر، سرپرست گروه جلوه‌های ویژه است که همکاری انها موجب شده هنگام تماشای فیلم بدون لحظه‌ای تردید حس کنیم خودمان هم در فضا هستیم.»
نقدهای چهار ستاره «جاذبه» کم نیستند؛ پیتر تراورس منتقد رولین استون به شدت از بازی ساندرا بولاک تعریف کرده و نوشته: «ساندرا بولاک، در بهترین بازی عمرش بخش غالب این فیلم غریب را در فضا معلق است، او در جایی تنهاست که هیچکس نمی‌توانم فریادش را بشنود. و چون آلفونسو کوارون، استاد سینمای ناب ما را با ترفند سه‌بعدی کنار او در فضا قرار داده، ما هم همراه با ساندرا بولاک نفس می‌کشیم، مثل او احساس می‌کنیم و مثل او وحشت می‌کنیم و پس از 90 دقیقه ترس، آه کشیدن و تعلیق، وقتی دیگر عینک سه‌بعدی را به چشم نداری، باز هم مثل او نگاه می‌کنیم.» او در ادامه یادداشتش «جاذبه» را یک شاهکار خوانده و گفته: «توصیف یک فیلم شاهکار کاری دشوار است اما «جاذبه» به شما اجازه می‌دهد این کار را انجام دهید. استنلی کوبریک با «2001: یک ادیسه فضایی» موفق شد استانداردی برای کنکاش فیلسوفانه درباره دنیای ناشناخته ارائه دهد. «جاذبه» هم با سادگی گمراه‌کننده نگاهی دارد به مسئله‌ای آشناتر اما به اندازه فیلم کوبریک عمیق: این فیلم کنکاشی است پیرامون پیچیدگی‌های دل انسان.»
ریچارد کورلیس، منتقد باسابقه انترتینمنت ویکلی نیز در یادداشتی که زمان جشنواره فیلم ونیز منتشر شد به استقبال فیلم رفته و به آرزوی آلفونسو کوآرون در کودکی اشاره کرده که دلش می‌خواسته کارگردان و فضانورد شود و با این فیلم هر دو آرزویش برآورده شده است. او «جاذبه» را «حماسه فضایی از ترس مدام و شگفتی بی‌انتها» توصیف کرده است. کورلیس در یادداشت خود به سکانس تعمیر سفینه فضایی در ابتدای فیلم اشاره کرده و نوشته: «این سکانس معرکه 13 دقیقه‌ای در ابتدای «جاذبه» در یک نما نشان داده میشود. این سکانس نشانگر سحر و جادوی کار با دوربین، طراحی بصری، بازیگری است، اما همین تعریف باعث میشود موهبت خدادادی کوآرون در داستان‌گویی را نادیده بگیریم. او سینماگری فضانورد است که با این فیلم ما را به دنیایی دیگر می‌برد.»
58241
نظر شما