سالهاست که ما برای حفظ نام خلیج فارس دهها همایش و اجلاس برگزار می کنیم و صدها مقاله و کتاب می نویسیم. ادعاهای پوچ امارات بر حاکمیت سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی رگ گردن ما را برجسته می کند. ولی از اینکه ذره ذره داریم جزیره هرمز را با کوههای رنگارنگ خود - که از بی نظیرترین جاذبه های طبیعی کشور ما است - می فروشیم، اصلا صدایمان در نمی آید تازه به آن افتخار هم می کنیم.
سال گذشته در همین روزها برای یک سفر علمی به جزیره رفته بودم و شاهد صحنه های دردناکی بودم که در این تصاویر نشان داده شده اند. معدن خاک سرخ جزیره - آنطور که مردم محلی می گفتند- خاک با ارزشی دارد که به خارج صادر می شود.
این در حالی است که طبق قانون صادرات خاک به خارج ممنوع است. بر اساس اطلاعاتی که در سایت اتاق نیوز منتشر شده است این معدن 200 هزار تن خاک دارد و به ازای هر تن 300 هزار تومان به فروش می رود. یعنی اگر همه این خاک فروخته شود می شود 60 میلیارد تومان، یعنی یک پنجاهم اختلاس 3000 میلیاردی و یا پول یک مجتمع آپارتمانی در شمال تهران. تازه بیش از یک سوم آن هزینه استخراج می شود.
آخر کدام کشوری خاک با ارزش خودش را در زیباترین جزیره کشورش این گونه مفت می فروشد، تا هم هوا و دریا را آلوده کند و هم باعث فرسایش و کوچک شدن جزیره شود، آنهم در استراتژیک ترین نقطه کشورش! چرا سازمان محیط زیست که در چند قدمی این معدن دارای ایستگاه است نمی تواند جلوی فعالیت آنرا بگیرد؟ هرمز پتانسیلهای توریستی کم نظیری دارد که اگر به درستی مدیریت شود، شاید بتوان دهها برابر این مبلغ برای مردم آنجا درآمد سازی کرد. اما باید دقت کرد که هرمز با حفظ آنچه دارد برای توریست خارجی و داخلی ارزشمند است، نه آنکه به بهانه گردشگری برویم به گونه ای دیگر با هتل سازی، جاده سازی و زباله سازی چشم اندازهای آنرا تخریب کنیم.
اما جزیره هرمز تنها به خاطر برداشت معدن خاک نابود نمی شود. این جزیره توسط دهها هزار سرباز آمریکایی هم اشغال شده است!
حتما می پرسید چگونه است که ما از حضور این سربازان آمریکایی خبر نداریم، چرا آنها دیده نمی شوند؟ این سربازها خودشان را در پوشش سبز یک درخت مهاجم استتار کرده اند که نام آن سمر یا کهور آمریکایی (Prosopis juliflora) است. این مهمان ناخوانده سالهاست که از آمریکا به جنوب ایران و جزیره هرمز وارد شده است و تمامی ساکنان بومی جزیره را از خانه خود بیرون کرده است. کُنار از ساکنان بومی این جزیره بود که اغلب درختان آن در هرمز منقرض شده اند.
کهور آمریکایی مانند قهرمان فیلمهای هالیودی عمل می کند. به راحتی همه چیزه در سیطره خود می گیرد. در هر جایی، از صخره گرفته تا خاک شور و ماسه ای می روید، بطوریکه بقای چند صد گونه گیاهی جزیره در خطر حتمی است. بسیاری از آنها منقرض شده اند و بقیه هم اگر چاره ای فوری برای آن اندیشیده نشود، منقرض می شوند.
بانوی محیط زیست، این 21 مین درخواست من از شماست. از شما می خواهم هرمز را از تاراج خاکش و اشغال توسط بیگانگان رها کنید، اگر چه می دانم سرتان خیلی شلوغ است و قدرتتان اندک.
.
فرش طراحی شده با خاک رنگارنگ جزیره هرمز
نظر شما