زهرا تالانی: به دلیل تصادف قطار در ایستگاه دامغان، مدیرکل راه آهن شاهرود استعفا و سه مدیر هم برکنار شدند. شاید برای اولین بار باشد که در کشور ما پس از یک حادثه، مدیران خطای خود را پذیرفتند و استعفا دادند. (اینجا) اما چرا مسئولان ما روحیه پذیرش خطای خود را ندارند و تنها به گفتن عذرخواهی اکتفا می کنند؟ در همین زمینه با عبدالرضا عزیزی رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس گفت وگویی را انجام داده ایم که می خوانید:
برای اولین بار وقتی حادثه تصادف قطار در دامغان اتفاق افتاد، مدیرکل راه آهن شاهرود استعفا داد. چرا در ایران وقتی مدیری مقصر است، استعفا نمی دهد و در بهترین حالت با یک عذرخواهی کل قضیه را تمام می کند؟
برای اینکه هنوز مدیران ما فرهنگ استعفا ندارند. وقتی مدیری به سمتی منصوب می شود این شغل را دائمی تصور می کند و حاضر نیست به هیچ وجهی از آن دست بکشد مگر آنکه دولت تغییر کند یا رئیس بالادستی عوض شود و زیرمجموعه خود را تغییر دهد. برای همین در این چند وقت اتفافات زیادی افتاده که مقصر اصلی مشخص است اما او از خود دفاع می کند و کسی که مقصر نیست متهم می شود. متاسفانه مدیران ما روحیه پذیرش مسئولیت ندارند.
چرا شما در مجلس، مدیر مقصر را مجبور به استعفا نمی کنید؟
وظیفه ما نظارت است.ما می توانیم از مدیر خطاکار سوال کنیم، مثلا بعد از حادثه طوفان از مدیرکل هواشناسی در کمیسیون سوال کردیم. اما خود مدیر باید توان مدیریت داشته باشد و اگر اتفاقی افتاد شجاعانه استعفا دهد. اما ما این فرهنگ را نداریم و تنها با فشار افکار عمومی و نمایندگان همانطور که گفتید تنها عذر خواهی می کنند.
به نظر شما چگونه این موضوع را میان مدیران فرهنگ سازی کرد؟
استعفا وجه دیگر مدیریت است اما من نمی دانم چرا اینقدر برای مدیران ما سخت است که اشتباهات خود را بپذیرند. به نظر من حوادث قابل پیش بینی است و می توان مدیریت کرد اما به هرحال انسان جایزالخطاست و باید مسئولیت کار خود را بپذیرد. متأسفانه اکثر مدیران کشور ما در چند دهه ی اخیر نه تنها خود را در برابر اتفاقاتی که می افتد مسئول و پاسخگو نمی دانند که برخی از آن ها با فرار به جلو تقصیر را به گردن دیگران هم می اندازند. به عنوان مثال در بسیاری از این موارد رسانه ها یکی از قربانیان اصلی اینگونه فرافکنی ها هستند.
چقدر جامعه ما در این روحیه مدیران نقش دارد؟
افکار عمومی و رسانه ها معمولا فشار خود را وارد می کنند اما معمولا مدیران ما حاضرند یک مجموعه را به خطر بیندازند و استعفا ندهند و همانطور که گفتم شاید حتی رسانه ها هم مقصر شوند. من آماری ندارم که چقدر در کشورهای دیگر مدیران به خاطر اشتباهاتشان استعفا می دهند اما این را می دانم که در ژاپن، انگلستان و بسیاری دیگر از کشورها مدیران به راحتی و با شجاعت مسولیت کارشان را می پذیرند و کنار می روند.این فرهنگ در کشور آنها وجود دارد اما وقتی در کشور ما یک بار مدیری به خاطر قصوری که کرده استعفا می دهد همه تعجب می کنند و تیتر یک رسانه ها می شود.
شاید در این زمینه نیاز به قانون هم داریم.
نه،به نظر من روحیه و فرهنگ مسئولیت پذیری پیش نیاز نظم اجتماعی است. این کار با فرهنگ سازی انجام می شود نه با قانون و اجبار. اما وقتی مدیری در زمان بروز مشکلات تقصیر را به گردان دیگران می اندازد و خود را عقل کل می داند، هیچ گاه خطایش را نمی پذیرد چه رسد به اینکه چیزی به اسم فرهنگ استعفا برایش موضوعیت داشته باشد.
47232
نظر شما