مائده محقق:وحید جلیلوند مجری، صدا پیشه، بازیگر تئاتر و تلویزیون فارغ التحصیل کارگردانی تئاتر از دانشگاه تهران است. او فعالیت هنری اش را از سن 15 سالگی و با بازی در تئاتر آغاز کرد. جلیلوند در سال 1373 با بازی در مجموعه (دام اعتیاد) به تلویزیون راه یافت. جلیلوند در زمینه های دیگری چون ساخت مستند، کارگردانی، تدوین و مجری گری نیز سابقه فعالیت دارد. او امسال با اولین فیلم بلند سینمایی خود به نام چهارشنبه 19 اردیبهشت در جشنواره حضور دارد.
به نظرتان درباره جشنواره امسال چطور بود؟
ما تقریبا همه چیزمان شبیه هم است. هر زمان که در این مملکت مسایل دیگر حل شد، طبیعتا نظم جشنواره هم بهتر می شود. البته من خیلی جشنواره را بی نظم نمی بینم ولی واقعیت این است چرا انتظار داریم، زمانی که در این مملکت هیچ چیز مرتب نیست، جشنواره به خوبی برگزار شود؟ این که شدنی نیست!
بسیاری از منتقدان معتقدند که امسال ما در جشنواره از مشکل یکنواختی فیلم نامه رنج می بریم. شما با این نظر موافق هستید؟
توجه کنید که یک بازیگر درجه 2 چه دستمزدی می گیرد و یک فیلم نامه نویس چه دستمزدی؟! مگر به یک فیلم نامه نویس چقدر پول می دهند؟ در حقیقت ما به فیلم نامه نویس ها بهایی نمی دهیم. با این حال من امسال چند فیلم خوب دیدم که سناریوهای بسیار خوبی داشت.
نیکی کریمی معمولا در انتخاب فیلم ها حساس است. به نظر شما چه چیز باعث شد که پیشنهاد شما را قبول کند؟
فارغ از اینکه من خودم یکی از فیلم نامه‌نویس‌ها هستم، به نظرم سناریو باعث شد تا او این پیشنهاد را بپذیرد. متاسفانه فیلمنامه خوب به بازیگران کم پیشنهاد می شود. برای بازیگری چون خانم کریمی، قطعا این موضوع حادتر است. احتمالا فیلم نامه‌هایی که به ایشان در طول سال پیشنهاد می شود، خیلی شبیه هم هستند و شاید تفاوتی که در فیلمنامه ما وجود داشت، باعث شد راحت‌تر برای حضور در فیلم تصمیم بگیرد. وقتی یک فیلمنامه به بازیگری پیشنهاد می شود و او احساس می کند که به بازی‌اش یا کاراکترپردازی اش اهمیت داده شده، طبیعتا آن را می‌پذیرد.
شما سابقه کارگردانی فیلم های مستند را دارید. همینطور سال‌ها بازیگر بوده‌اید، دغدغه خاصی داشتید که به فیلم سازی در سینما روی آوردید؟
مدیوم ها خیلی برایم فرقی ندارد. من بیشتر از 30 مستند ساخته‌ام، در آن دوران حرفم را به شکلی و در این مدیوم به شکل دیگری زدم. به نظرم اگر دغدغه‌ای وجود نداشته باشد، مردم شما را پس می‌زنند و این یعنی دغدغه من یک دروغ است.
شما در سینما فلطسین و در کنار مردم فیلم‌تان را دیدید. از استقبال آنها را راضی هستید؟
بله، خیلی خوب بود. من فیلم را با اولین اکران، در برج میلاد و با اهالی سینما و منتقدان دیدم. البته عکس العمل هایشان مثبت بود. خیلی ابراز لطف کردند. در حقیقت، دیدن فیلم با مردم لذت دیگری دارد چون متوجه می شوی که آیا تیرت به هدف خورده یا نه؟ وقتی مردم اینطور استقبال می کنند، آدم حالش خوب می شود.
فیلمسازی را ادامه می‌دهید؟
قطعا. نکته اینجاست که من تا امروز شغلی نداشتم و می می خواهم از این به بعد هم شغلی نداشته باشم چون وقتی یک شغل داشته باشی، ناخودآگاه حرفی برای گفتن نداری. از سویی، به دلیل معذروریت های شغلی ات باید بمانی و ادامه دهی. من فقط ترجیح می دهم جایی باشم که حرفی برای گفتن داشتم باشم، نه یک شغل خاص. هر جا که حرفی داشته باشم، من را آنجا خواهید دید.
فکر می‌کنید امسال سیمرغی نصیبت فیلم‌تان شود؟
در این سه بخش که نگاه نو داوری می شود، در هر سه بخش فیلم کاندیدا شده است. امیدوارم سیمرغ هم بگیرد.
۵۷۵۷
نظر شما