در خبرها آمده است که شهردار تهران به دلیل آلودگی در بیمارستان بستری شده است. اگر چه این خبر از طرف روابط عمومی شهرداری تهران تکذیب شده است ولی اخباری از این دست که رئیس شورای شهر تلفنی جویای حال شهردار شده است، در این هوای به شدت آلوده به دود سیاست به شهروندان حق می‌دهد که خیلی به اطلاعیه‌های روابط عمومی‌ها اعتماد نداشته باشیم.

قطعا به عنوان یک انسان از اینکه آقای قالیباف و شهروند دیگری در اثر آلودگی و یا آنفلونزا پایش به بیمارستان باز شود برای ما خوشحال کننده نیست. اما واقعیت شهر جای خوش بینی برای ما ندارد. اگر چه خوشحال می شویم آقای شهردار در اثر آلودگی پایش به بیمارستان نرسیده باشد، ولی هستند صدها شهروند دیگر از کودک و جوان وپیر که قربانی هیولای کشنده آلودگی شده و می شوند. افزودن شیفتی بر فعالیت‌های بهشت زهرا خود موید این واقعیت تلخ است که آلودگی همچنان قربانی می‌گیرد.

همین یکی دو روز پیش بود که آقای حقانی عضو شورای شهر پرده از بی تدبیری و تقصیر شهردار تهران در آلودگی شهر برداشت. او که بیش از من و شما در جریان اطلاعات و اخبار مالی شهرداری است آشکارا از آقای شهردار می‌پرسد «چرا توانسته بودجه ساخت همه بزرگراه‌ها و اتوبان‌ها را تأمین کند و حتی درخواست دریافت بودجه اضافه‌تر برای شهر آفتاب هم به شورا ارائه داده، اما در تأمین هزینه حمل و نقل عمومی و مترو، کم کاری‌ها را به گردن دولت می‌اندازد». ایشان می پرسد «چرا شهرداری تهران برای دریافت بودجه بیشتر به شورا درخواست نمی‌دهد و چرا باید ساخت مترو تهران به جای 30 کیلومتر فقط 17 کیلومتر در سال گذشته پیشرفت داشته باشد؟ چرا باید 700 میلیارد تومان بودجه مترو صرف پیشرفت طرح‌های دیگر شود؟ درحالی‌که شورا بارها در این زمینه تذکر داده است.» آقای حقانی ادامه می دهد وی با بیان اینکه شهرداری تهران در طرح جامع حمل و نقل و ترافیک برنامه‌های خود را متوازن جلو نمی‌برد، گفت: هم‌اکنون هزینه ساخت اتوبان‌ها و بزرگراه طبق طرح جامع، بیش از 90 درصد پرداخت شده، درحالی‌که شهرداری در بخش مترو فقط 15 تا 20 درصد پرداختی داشته است و این یعنی شهرداری در انتشار آلودگی هوا کمک‌کننده است. ضمن اینکه ساخت این همه بزرگراه و اتوبان برای چیست، آیا غیر از این است که خودروها باید در این اتوبان‌ها تردد کنند؟

درست به خاطر می آورم زمانی که پل صدر افتتاح شد، آقای شهردار قول داد که اتوبان بعثت و همت را هم دو طبقه کند. در آن موقع نگارنده در همین درگاه یادداشتی نوشت که «آقای شهردار دست از دو طبقه سازی بردارید». روز بعد که در تاکسی نشسته بودم، خبرنگار رادیو انتقاد امثال من را در قالب سوال از شهردار پرسید که شما هر چه اتوبان و پل بسازید خودروی بیشتری به راه می‌افتد و شهر آلوده‌تر می شود، پاسخ شهردار به حدی سخیف بود که نه در قامت کاندیدای چند دوره ریاست جمهوری که هیچ، در حد یک رئیس اداره جزء هم نمی رسید. ایشان گفتند در هر حال کارخانه‌های خودروسازی به ساخت خودرو ادامه می‌دهند و ما هم چاره نداریم که برای آنها معابر جدیدی بسازیم. گو اینکه شهردار تهران کارمند سایپا و ایران خودرو است و نه تضمین کننده منافع شهر و شهروندان.

خلاصه آنکه جناب قالیباف: شاید این بار آلودگی شما را از پا در نیاورد، اما بدانید و آگاه باشید که سلامت و زندگی میلیونها شهروند تهرانی در دست تصمیمات شماست. اگر همچنان به سیاست اتوبان سازی، زیر گذر سازی و تونل سازی ادامه دهید و درآمدهای شهرداری را در آسمان آلوده منافع پیمانکاران صرف کنید، در تخت شفافیت تاریخ برای همیشه بستری می‌شوید. شما به عنوان یک جهادگر و مسلمان حتما به توبه معتقدید و می‌توانید همین امروز با توبه از سیاست‌های اشتباهتان، مسیر نویی در باقیمانده کرسی شهرداری انتخاب کنید و با هدایت درآمدهای شهرداری به پروژه‌های ساخت مترو و اتوبوسرانی، گذشته خود را پاک و نام نیکی از خود در تاریخ به جای بگذارید. اگر چنین شهامتی داشته باشید، بعید نیست که در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری، علیرغم فاصله‌ای که با شما از نظر فکری دارم، نامی که بر برگه ریاست جمهوری بعدی می‌نویسم، کسی نباشد جز «محمد باقر قالیباف».

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 492040

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 4 =