امید سلیمی بنی: محمدباقر قالیباف، شهردار تهران باوجود اینکه پیش از این گفته بود داوطلب حل مشکل آلودگی هوای تهران نیست، اما شب گذشته و در برنامه نگاه یک گفت حاضر است مسئولیت آلودگی هوای تهران را تماما بر عهده بگیرد، البته مشروط بر اینکه اختیارات آن را هم داشته باشد.
شهردار تهران، البته این تغییر در مواضع خود را محدود به بحث آلودگی تهران نکرد. او در برنامه نگاه یک از شبکه اول سیما اظهار کرد حاضر است روند صدور پروانه در کلانشهر تهران را متوقف کند. روندی که اصلی ترین شریان حیاتی بودجه در شهرداری است و در سال اخیر با کاهش تقریبا ۵۰ درصدی روبرو بوده و اگر قالیباف این حرف را هم نزند، باز هم بودجه ای که از طریق ساخت و ساز به حساب مدیران خیابان بهشت وارد می شد، نسبت به گذشته، نصف شده است.
هر چه هست، ترجیع بندی مشکلات تهران، این روزها از زبان اصلی ترین متولی آن، یعنی شهرداری، "دولت" عنوان می شود. کلمه ای جادویی که قالیباف ترجیح داده آن را بیش از گذشته به زبان بیاورد. هرچند که او در دیدار با خبرنگاران گفت که موضوع آلودگی هوا را نباید سیاسی کرد، اما عملا تمام تلاشش را می کند توپ آلودگی هوا را به زمین دولت بیندازد.
قالیباف باز هم درباره منشا آلودگی تهران، توپ را در زمین ۱۰ درصد از خودروهای تهران یعنی سواری های کاربراتوری انداخت. مسئله ای که باعث شده بود چند روز پیش رئیس پلیس راهور پایتخت به شدت از شهرداری انتقاد کند و بگوید این آمارها غیرعلمی و غیرقابل استناد است.
او پاسخ بسیاری از سئوالات مانند هزینه اتوبان صدر و مقایسه اش با ساخت مترو را با هوشمندی، تغییر داد و مثلا هزینه ساخت مترو را به نرخ سال ۹۴ حساب کرد و هزینه ساخت اتوبان صدر را به نرخ سالهای گذشته و در پایان هم گفت: ما ۶۰ درصد بودجه مان را به توسعه حمل و نقل گذاشتیم!
در ادامه به مشروح سخنان محمدباقر قالیباف، شهردار تهران توجه کنید که مسایل مختلفی را در پاسخ به سئوالات بیان کرد.
خبرهای زیادی درباره بستری شدن شما شنیدیم. امیدوارم به خیر گذشته باشد؟
(با خنده) من در محیط کار بودم و بعدازظهر شنیدم این اخبار آمده. خودم هم تعجب کردم که اخبار در شبکه های مجازی آمده! امیدوارم همه بیماران خوبمان شفا پیدا کند.
شما درباره چالش آلودگی هوا گفتید. آیا شهرداری آنالیز دقیقی از منشا آلودگی هوای تهران دارد؟
بحث چالشهای امروز اکثر قریب به اتفاق شهرهای بزرگ دنیا، با صنعتی شدن موضوع آلودگی هوا و ترافیک است. برخی از این شهرها توانستند بر این چالش غلبه کنند ولی ما کمتر شهری را سراغ داریم که توانسته ترافیک را کاهش دهد. هر شهر بزرگ دنیا دارای ترافیک است و قابل حل هم نیست. اولین نکته در تهران، این است که اگر بگویند یک چالش را نام ببر، هیچ چالشی مهمتر از آلودگی هوا نیست. وقتی آلودگی هوا حل شود، آلودگی صوتی هم حل شده، حمل و نقل عمومی هم توسعه یافته و کیفیت زندگی در شهر ارتقا یافته. اولین نکته در بحث آلودگی این است که ببینیم منشا آلودگی کجاست. شناخت موضوع بحث قابل توجهی از حل موضوع است. دو نگاه در این باره می بینیم. برخی احساسشان این است که بحث آلودگی هوا قابل حل نیست و باید با آن کنار بیاییم. این نگاه غلطی است. اینکه موضوع خیلی جدی است و قابل حل نیست، درست نیست. برای حل این موضوع دو نگاه وجود دارد. یک نگاه این است که آلودگی تولید شود، بعد آن را از بین ببریم. می گویند چون ما به منافع مختلف نیاز داریم، باید با آلودگی آن کنار بیاییم. نگاه دیگر که ما با آن موافقیم است است که آلودگی را در منبع از بین ببریم. یعنی اصلا تولید نشود.
یعنی آلودگی شامل پیشگیری قبل از درمان می شود؟
ما باید به گونه ای عمل کنیم وسایل و تجهیزات آلاینده هوا از ابتدا جلوشان گرفته شود. آماری داریم که می گوید سالانه در تهران ۸۰۰ هزار تن آلاینده جوی داریم. شهرداری تهران در سالهای اخیر آخرین تکنولوژی را در شهر نصب کرده که دقیقا بتواند همه ابعاد آلودگی، نوع، میزان و اطلاعات دقیق را به دست بیاورد. در این بخش تنها دستگاه و تنها شهر کشور هستیم که شناخت دقیقی داریم. اینها بر اساس یک روند چندساله است. بر اساس تجزیه و تحلیل ۸۲ درصد مربوط به منابع متحرک هستند. یعنی ماشین ها، موتورسیکلتها، کامیون ها و هر وسیله نقلیه ای که در حال حرکت هستند.
یعنی ۱۸ درصد شامل بقیه منابع هستند؟
خودروها، صنعت، نیروگاه ها بالاترین منابع هستند و گرمایش خانگی فقط ۴ درصد سهم دارد. نکته بعدی لازم است بدانیم ذرات معلق ناشی از آلودگی چیست. بخشی از آلاینده ها طبیعی هستند مانند گرد و خاک که گاهی در تهران هم داریم. اینها نیز آثار سوء دارد ولی عمدتا ذرات معلق طبیعی خیلی اثرات سوء ذرات معلق زیر ۲.۵ میکرونی با منشا شیمیایی ندارد. سهم سوخت خودروهای کاربوراتوری و دیزل خیلی زیاد است. به نظر می رسد اولین کار ما در اولویت برنامه ریزی مان، متمرکز بر این موضوع است.
هفته گذشته مهندس نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت در این برنامه گفت سوخت مصرفی خودروها استاندارد است و کیفیت خودروها نیز خیلی در آلودگی هوا اثرگذار نیست. الان دقیقا این آمار چه می گوید؟
ما در شهرداری تهران کاملا این آلاینده ها را آنالیز کردیم. طبیعتا وقتی می گوید وسایل محرکه عامل آلایندگی است، حتما به صنعت برمی گردد. آیا همه ماشینهایی که امروز صنعت تولید می کند و وارد شهر می شوند، همه میزان آلودگی به خاطر اینهاست؟ یک بحث این است همه ماشینها در سطح شهر یورو۴ نیستند. در شهر تهران بیش از ۳.۵ میلیون خودرو داریم.آمار دقیق ما می گوید ۳۰۰ هزار خودرو، کاربوراتوری هستند. یعنی فقط ۳۰۰ هزار خودرو، ۵۰ درصد آلایندگی شهر را تولید می کنند. اینها ۱۰ درصد خودروهای شهر را تشکیل می دهند ولی ۵۰ درصد آلایندگی را تولید می کنند. در تهران، موتورسیکلتها ۸ برابر خودرو آلایندگی تولید می کنند. طبق آمار مصرف سوخت در تهران، روزانه بین ۱۲ تا ۱۴ میلیون لیتر بنزین و گازوئیل و مازوت می سوزانیم. اینها یا در نیروگاه ها می سوزد یا در موتورها و ماشینها. به هر حال آلایندگی وارد شهر می کنند. ذرات معلق مانند کربن سیاه، مشتقات کربن، سولفات و نیکل آسیب های جدی را به وجود می آورند.
یعنی ۶۰ درصد آلایندگی های تهران مربوط به ۳۰۰ هزار خودروی کاربراتوری و موتورسیکلتها هستند؟
بله. وقتی صورت مسئله روشن می شود برای حل آن مشخص است چه باید کرد. باید اقداماتی سلبی و ایجابی انجام داد. اقدامات ایجابی ما باید اولویت داشته باشد. باید ۳۰۰ هزار خودرو که ۵۰ درصد آلایندگی را به وجود می آورد باید از رده خارج شود. مصوبه هیات دولت در سال ۹۰ به صورت مشخص می گوید عمر متوسط سواری ۲۰ سال است. یعنی هر ماشینی که بیش از ۲۰ سال سن دارد، خلاف قانون تردد می کند. چه کسی باید این را در مدار تردد خارج می کند، وانت ۱۵ سال و تاکسی ۱۰ سال عمر دارد. در تهران هنوز پیکان کاربوراتوری داریم که تاکسی است. چرا تعویض نمی شود؟
خب این که مربوط به شهرداری است؟
نه من مسئول تعویض تاکسی ها نیستم. من مسئول بهره برداری ام. ستاد خودرو باید اینها را تعویض کند که در حوزه حمل و نقل دولت است. مینی بوس سقف سنی اش ۱۲ سال است. ما مینی بوس ۳۰ ساله داریم. کامیون ها عمر ۲۰ ساله داریم. ولی در تهران شبها می بینیم کامیونهایی با عمر ۳۰ و ۴۰ ساله تردد می کند. برخی از اتوبوسهای دولتی را می بینیم که اجازه تردد در جاده ها را ندارند واینها در تهران، سرویس دولتی می شوند.
خیلی ها معتقدند شهرداری در آلایندگی سهم دارد. نظر شما چیست؟
موضوع آلایندگی هوا، بخشی نیست. این که بگوییم دولت یا شهرداری به تنهایی می توانند حل کند، درست نیست. اگر مردم همراهی نکنند باز هم اتفاقی نمی افتد. همکاری مردم و دولت را نیازمندیم. مهمترین و کلیدی ترین نقش شهرداری در توسعه حمل و نقل عمومی است. طبق قانون بخشی از حمل و نقل عمومی باید از امکانات ملی تامین شود و بخشی نیزاز بودجه مردمی باید تامین شود. قانون گفته بودجه اتوبوس در حمل و نقل عمومی ۸۲ درصد باید دولتی باشد و ۱۸ درصد را شهرداری بدهد. شهر تهران ۱۱ هزار اتوبوس نیاز دارد ولی ۶ هزار اتوبوس داریم. در ۶ سال گذشته یک دانه اتوبوس به شهرداری واگذار نشده. در حوزه مترو که یکی از بخشهای عمده است، سال ۸۴ که بنده توفیق خدمت در شهرداری یافتم، شهر تهران دارای ۳۵ ایستگاه مترو بود. امروز ۹۶ ایستگاه دارد. ۳۵ کیلومتر مترو در داخل شهر داشتیم. امروز از ۳۰ کیلومتر گذشته. آن در طول مدت ۲۴ سال ساخته شده.
الان سرعت متروسازی خوب است یا فکر می کنید باید اولویت بیشتری داد؟
الان ما ظرفیت سازی کردیم و می توانیم بیشتر و سریعتر متروسازی کنیم. مشکل اصلی ما اعتبارات است. بیش از ۹۵ درصد بودجه مترو را شهرداری می دهد و ۵ درصد را دولت می دهد. در شرایطی که ۵۰ درصد بودجه توسعه مترو به عهده دولت است.
می گویند اگر خودروی آلاینده داریم به دلیل جمعیت فراوانی است که تهران دارد و یکی از دلایل جمعیت زیاد، تراکم زیاد و اضافه کردن یک طبقه به تهران است. این نیز ناشی از تصمیمات شهرداری است؟
خواهش می کنم فنی تر نگاه کنیم. در یک مقیاس کلی شهر و دشت تهران، در طول زمان این کار اتفاق افتاده. یعنی ما ۲۳ درصد جمعیت کشور را در یک ۱.۵ درصد سرزمین مستقر کردیم. این یعنی بحران زیست محیطی. چرا این اتفاق افتاده؟ اگر همین الان رشد جمعیت در شهر تهران را ببینیم می بینیم کمتر از ۱.۵ درصد است. حتی با مهاجرت. ولی رشد جمعیت در دشت تهران چقدر است؟ اطراف تهران اسلامشهر، رباط کریم، ورامین، پاکدشت، قیام دشت، مرتضی گرد، شهرهای دو میلیونی داریم. آن طرف اتوبوس آزادگان که متعلق به تهران نیست چه ضوابطی دارد؟ در افق ۱۴۰۴ پیش بینی شده جمعیت تهران زیر ۱۰ میلیون نفر باشد. شهرداری تهران آماده است کلیه ساخت و سازها را تعطیل کنیم و پروانه صادر نکنیم. برخی صحبتها می شود که بر پایه منطق و کارشناسی نیست.
این میزان ظرف چه مدتی جمعیت جمع شده؟
در ۳۰-۴۰ سال گذشته. در ۶۰ سال اخیر رشد شهر از ۵۰۰ هزار نفر به ۱۰ میلیون رسیده.
در ۱۰ سال اخیر چطور بوده؟
همیشه رشد جمعیت در تهران نسبت به قبل کاهش یافته. این مربوط به سرشماری هاست. در دهه ۷۰، ۱.۵ میلیون در شهر افزایش می یافت. آخرین آمار می گوید ۶۰۰ هزار نفر. یعنی رشد جمعیت کندتر شده. حدود ۱.۵ است. ولی اطراف تهران و دشت تهران نه. وقتی مردم می آیند می خواهند به تهران تردد کنند. یعنی آب، هوا و خاک آسیب می بیند. شنیدم در صحبتها که بلندمرتبه سازی باعث آلودگی هوا شده. همه می دانند جریانات هوا در اقلیم و جغرافیای تهران، اینورژن و وارونگی دارد. یعنی درجه حرارت و فشار هر چه بالا می رویم، اضافه می شود. این اتفاق در ۲۰ روز گذشته افتاد. هوا در دشت تهران ساکن بود، نه در شهر تهران. وقتی هوا در دشت تهران ساکن باشد و حرکت نکند، به نظر شما ساختمانهای ۲۰ طبقه مانع حرکت هوا هستند. اگر منطقه ۲۲ مانع حرکت هواست، باد را که محدود نکردیم فقط از آنها حرکت کند! از پایین تر بیاید.
ولی می گویند منطقه ۲۲ کریدور حرکت هواست؟
نه، حرکت از غرب به شرق است. از دامنه البرز تا جاده قم حرکت می کند. یعنی هوا وقتی خواهد وارد تهران شود از نقطه منطقه ۲۲ وارد می شود؟ حالا بگوییم تهران مشکل دارد، مشکل اراک، اصفهان، مشهد و اهواز چه مشکلی دارند؟ آلودگی هوا سرمنشاش این است که روزانه ۱۲۰۰ خودرو وارد شهر می شود. این که ۳۰۰ هزار خودرو که ۵۰ درصد آلایندگی را تولید می کنند، حذف نمی شوند. ما در شهرداری تهران آماده ایم هر سیاست و تصمیمی که دولت محترم بگیرد و ابلاغ کند، در حضور ملت ایران می گویم، متعهدم و دقیقا اجرا می کنم. دولت اگر احساس می کند ساخت و ساز در تهران تعطیل شود، ابلاغ کند. بگوید ساختمان بالاتر از ۲۰۰ طبقه نسازید، ابلاغ کند. ما وظیفه مان اجراست. ولی اگر بخواهیم تصمیم اجرایی و علمی بگیریم باید مصوبات سال ۹۰ و ۹۳ دولت را اجرا کنیم. آخر چرا اجرا نمی کنیم؟
چرا وقتی می گوییم متصدی چه نهادی است، وظایف را گردن دیگری می اندازیم؟
دقیقا چالش اینجاست. مشخص کنند چه کسی دستور را اجرا نمی کند؟ آیا قبول دارید مسئولیت آلودگی هوا طبق قانون به دوش دولت است؟
چه کسی باید دستور بدهد؟
سازمان محیط زیست ستاد این کار در دولت است و باید مشخص کند. همین ابلاغیه سال ۹۰ که مصوب شده ماشین بالای ۲۰ سال نباید وارد شهر شود، این را ابلاغ کنند. من فردا صبح اقدام می کنم.ما گفتیم آماده ایم این کار را از آبانماه اجرا کنیم. چرا نگذاشتند؟ چرا باید در تهران خودروی کاربوراتوری تردد کند؟ هر روز در شهر تهران سوختی که مصرف می شود که قابل تشکر از وزارت نفت است، تقریبا استانداردهای ممکن را دارد و نسبت به قبل بسیار بهبود پیدا کرده. ولی وقتی این سوخت وارد کاربورات می شود، طبیعتا آلودگی تولید می کند.
شما برنامه تان مشخص است؟
بله، این را اعلام کردیم. یا دولت باید مسئولیت را بپذیرد که قانونا بر دوشش است. انصافا وزارت نفت واقعا کیفیت سوخت خوبی دارد. ولی خودرویی که تولید می شود باید فیلتر دوده داشته باشد. چرا صنعت فیلتر دوده و کاتالیست نمی گذارند؟ بنزین هم وضعش خوب باشد ولی ماشینها کیفیت نداشته باشد باز هم مشکل وجود دارد. چرا محدودیت نمی گذارید؟ اینجا جان مردم است و اثر مستقیم دارد. حدود ۱۰ میلیون نفر در تهران رفت و آمد دارند. آلودگی هوا، کودکان، زنان، پیران و همه را اذیت می کند.
مردم حق دارند بگویند شما در دولت و شهرداری، مسئول هستید و پول و اختیار ما دست شماست. مردم بارها گفته اند وظیفه ما را مشخص کنید تا انجام بدهید. این حرف درستی است. بنده به عنوان شهردار تهران آماده ایم دولت هر تصمیمی گرفت حتی اگر از دید ما کارشناسی نباشد، اعلام نظر می کنیم و بدون شک اجرا می کنیم. این همکاری را داریم. بیش از هر چیز امروز، حل مشکل نیاز به مدیریت صحیح و محکم است. مگر ما کمبود قانون داریم؟ همین مصوبه هیات دولت در سال ۹۰ و ۹۳ یک نفر مسئولیت هماهنگی را بر عهده بگیرد و اجرا کند. حتما وزارتخانه های متعددی درگیر هستند، همه مدیریت کنند انجام شود. اگر دولت محترم به این تشخیص برسد این مسئولیت را با اختیاراتش به شهرداری تهران واگذار کند، بنده آماده ام این مسئولیت را بپذیرم و سال به سال این پروسه را تحویل دهم. یعنی بگویم هر سال چقدر کار کنیم تا به هوای سالم برسیم. از دو حال خارج نیست. یکی اینکه می توانم این کار را بکنم که باید پاسخگوی مردم باشم. یا اگر دولت احساس می کند این مدیریت را با اختیاراتش به ما واگذار کند.
اختیارات چیست؟
یعنی این که مثلا مصوب شده خودروی ۲۰ ساله در تهران تردد کند مسئولیت بدهد و نیروی انتظامی هم همکاری کند. یا فیلتر دوده را نصب کنیم یا کاتالیستها را در خودرو نصب کنیم. قانون داریم ولی کسی پای کار نیست اجرا کند.
شما گفتید سهم دولت از اتوبوسها پرداخت نشده. با فرض بر درست بودن این حرف، برخی از اعضای شورای شهر می گویند بودجه هایی که می تواند صرف ساخت مترو شود، جای دیگری هزینه شود. مثلا درباره شهر آفتاب گفته اند ۱۸۰ میلیارد تومان بودجه اضافه درخواست شده. پاسخ جنابعالی چیست؟
بنده به عنوان شهرداری تهران مجری مصوبات شورای شهر هستم. حتما مصوبات شورای شهر در این نهاد، موافق و مخالف دارد. مانند مجلس که در تصویب طرح، بعضا با ۵۰ درصد به اضافه ۱۰ نفر تصویب می شود. این اکثریت است. دیگر آیا اقلیت می توانند علیه قانون صحبت کنند؟ می خواهم شفاف کنم. اگر در شهر آفتاب ۱۸۰ میلیارد تومان بودجه تصویب شده، خب تصویب شده. ممکن است دو یا ۵ عضو شورا مخالف باشند و رای نداده باشند. خب وقتی مصوبه تصویب شد من مجری هستم. اگر شهرداری مصوبه ای را اجرا کرده، مصوبه شورا را اجرا کرده. برای ما قانون ملاک است. از قضا درباره شهر آفتاب شورا خوب تصمیم گرفت. در گذشته ۱۲-۱۳ سال قبل بحران درباره نمایشگاه بین المللی کتاب بود. ترافیک و آلودگی خاطرتان است. سالها می گفتند چه کسی مسئول جابجایی نمایشگاه است؟ دولت می گفت شهرداری شهرداری می گفت دولت. مانند آلودگی هوا! این مسئولیت را بنده بر عهده گرفتم و نمایشگاه شهر آفتاب را ساختیم و اردیبهشت ماه امسال (سال آینده) افتتاح می شود. از قضا بردن نمایشگاه به بیرون از شهر، نیاز شهر است.
البته می گویند ۱۸۰ میلیارد بودجه مازاد بوده.
این مربوط به تکمیل و تجهیز شهر آفتاب است.
ایراد به پل صدر گرفتند. چقدر به ترافیک شهر این پل کمک کرده؟
اگر به روند بودجه شهر تهران نگاه کنید، یک نکته را ۳-۴ سال است در شورا گفته ام. چون آلودگی هوا مهمترین مشکل ماست و مهمترین پارامتر ما توسعه حمل و نقل عمومی است. ۶۰ درصد بودجه عمرانی تهران متعلق به حمل و نقل است. اولویت از این بیشتر امکان پذیر است؟ وقتی می گوییم ایستگاه های مترو ۱۰۰ تا شده و دو برابر قبل است، در ۲۴ سال، ۳۵ کیلومتر ساخته شده. در مدت ۱۰ سال، ۸۰ کیلومتر ساخته شده. در شرایطی که دولت قبل و فعلی هم به تعهدات خود عمل نکرده. من که نمی توانم....
ولی درباره صدر می گویند با هزینه آن قریب ۱۰۰ کیلومتر مترو می توانستیم بسازیم؟
۱۰۰ کیلومتر مترو به نرخ مترو در سال ۹۴، هر کیلومتر حدود ۲۴۰ میلیارد تومان هزینه دارد. پل صدر حدود ۱۲۰۰ میلیارد تومان هزینه داشته. اینجا را ژورنالیستی حرف می زنیم. همه حرکتهای شرقی-غربی تهران در بزرگراه های شهید حکیم، انقلاب، همت را داریم. نیایش در میانه شهر قطع می شود. از شرق تهران، اتوبان شهید بابایی می آمد و قطع می شد. تونل نیایش، اتوبان نیایش را به صدر وصل کرد. در شورای شهر بحث زیادی شد. اتوبان صدر همین الان قفل است. باید این بار را به نیایش اضافه می کردیم. چطور؟ یه راه عریض کردن صدر بود. یک راه ادامه دادن تونل تا اتوبان بابایی بود. یک راه هم دو طبقه کردن صدر بود. بهترین گزینه این آخری شد. این در شورا مطرح، تصویب و اجرا شد و جزء برنامه های توسعه حمل و نقل است. اتوبان امام علی چقدر ترافیک شرق را نجات داده؟ ولی در کنار ایجاد تونل باید محدودیت برای خودروهای شخصی بگذاریم.
اختلاف حسابهایی که در عملکرد شهرداری وجود دارد و عزیزان شورای شهر از این بابت گلایه مند هستند؟
ما با شورای شهر همیشه رابطه خوبی داریم. انصافا این شهادت را بدهم چه در دوره دوم شورا، چه دوره سوم و مخصوصا در دوره چهارم، در عین این که سلایق مختلف سیاسی در شورای شهر هست، سلایق جدی ای در شورای چهارم است، این خوب است، واقعا شهادت می دهم هیچ کدام از جریانات سیاسی در شورا در موضوع مسایل شهرداری رفتار سیاسی نکردند. امکان نداشته موضوعی را به شورا منتقل کنم و گلایه های سیاسی بشود. برخی مواقع سلایق سیاسی در حوزه کارشناسی به شدت نظرات متفاوت دارند و آرای مختلف می دهند. این برکت خوبی است. از این باب مفتخرم با این شورا داریم کار می کنیم که موضوعات سیاسی را در حل مشکلات مردم دخیل نمی کند. در رابطه با مسایل مالی، در رسانه ها و خطبه های نماز جمعه گفتم. شفافترین دوره مالی در دوره الان شهرداری است. حسابرسی های الان اصلا در قبل از این دوره، اصلا حسابرسی نمی شده.
مگر می شود حسابرسی نباشد؟
اصلا به این صورتی که الان هست، نبوده. حتی سال ۸۴ آمدم تا سال ۸۶ هم به این شکل نبوده. در سال ۸۶ پیشنهاد دادم شرکتهای شهرداری به نصف تقلیل دهید. ۱۰۰ و خرده ای شرکت به ۴۸ شرکت تقلیل یافت. برای همه شرکتها حسابرسی گذاشتیم. حسابرس گزارش تهیه می کند. وقتی رسمیت می یابد که مجمع شرکت این را تصویب کند. همین که اظهار نظر کند آنجا کم شده و اینجا زیاد شده، یعنی حساب و کتاب حاکم است. زمانی این حسابرسی قانونی است که مجمع تایید کند. این هم مانند مصوبه شهر آفتاب است که یکی مخالف است و یکی موافق. تا حسابرسی به تصویب مجمع نرسیده هیچ اظهارنظری نمی شود کرد. ولی قاطعانه بگویم در شهرداری تهران، با وجودی که این روزها جرایم اقتصادی زیادی به دادگاه رفته، یکی بپرسد یکی از این جرایم متعلق به شهرداری بوده؟ نظارت و کنترل بسیار دقیق انجام می شود.
واگذاری های بدون مزایده و پاداشهای میلیاردی را تایید می کنید؟
مگر پاداش میلیاردی ممکن است؟ نداریم. اگر موردی باشد بنده مطلع شوم، بازرسی و نظارت داریم، دستگاه های نظارتی داریم و اگر مطلع شویم برخورد شدید می کنیم. بنده ۳ سال سفرهای خارجی را به حداقل ممکن رساندیم و هیچ حق ماموریتی به هیچ مدیری در سفر خارجی نمی دهیم. بر اساس اساسنامه، معاونان من ممکن است رئیس هیات مدیره ۴ شرکت هم باشند. طبق قانون اینها پرداختی و حقوق دارند. معاونان ما فقط از یک شرکت حق دارند حق هیات مدیره بگیرند. ولو اینکه ۴ تا شرکت رئیس هیات مدیره باشند. اینها شدید کنترل می شود.هیچ وقت منکر رشوه و تخلف نیستیم. ولی شهرداری تهران جزء سازمانهایی است که در حوزه مبارزه با فساد از دستگاه های متوالی، تایید شده ایم. امکان ندارد موردی از رشوه معلوم شود و برخورد شدید و اخراج و تنبیه نشود.
درباره حوزه شهرسازی و گلوگاه اقتصادی آن کار خاصی انجام شده؟
شهر طرح تفصیلی و جامع نداشته. الان داریم. ما یادمان نرفته در دهه ۷۰ طرح جامع تصویب شد و در شهرداری گذاشتند در میز و قفل کردند. در بین مردم اصطلاحی است به نام تراکم فروشی. در حوزه تراکم فروشی که بحث عامیانه است، طبق قانون یک تراکم پایه داریم. در شهر تهران قبلا ۱۲۰ درصد بود. یعنی گر کسی ۱۰۰ متر زمین داشته باشد ۱۲۰ متر بنا به او می دهند. قیمت این تراکم خیلی ارزان است. ما آمدیم در خیابان انقلاب، تراکم پایه جنوب این خیابان را ۱۸۰ درصد کردیم ولی شمال این خیابان را ۱۲۰ درصد کردیم. بعد از آن، تراکم مجاز داریم که منطبق بر طرح تفصیلی است. طرح تفصیلی الان مصوب شده و تراکم مجاز بر اساس برنامه جامع شهر تعیین می شود و می گویند اینجا ۴ طبقه، آنجا ۵ طبقه، برخی جاها می شود ۲۷۰ درصد برخی جاها ۳۴۰ درصد. تراکم فروشی در دهه ۷۰ رسم شد. می گفتند هر قدر پول بدهی آش می خوری، یعنی حد یقف نداشت. هر کس هر قدر پول داشت میی ساخت. ۲۰ طبقه، ۶۰ طبقه. نرخ را بالا می بردند. از سال ۸۹ که طرح تفصیلی تصویب شده، ما فقط تراکم مجاز را می دهیم و بیش از آن، در شهرداری تراکم فروخته نمی شود. اگر فروخته شود، خلاف است. برای کنترل این، بزرگترین سیستمهای نرم افزاری را در شهر تهران گذاشتیم و تمام مراحل صدور پروانه قابل رصد و کنترل است.
در هتل اسپیناس تخلفی نشده؟
معتقدیم این تخلفی انجام نشده. همان زمان در شورا این سئوال مطرح شد و ما توضیح دادیم و دوستان قانع شدند. ولی علاء الدین دارای تخلف است. ۱۶ سال ساخته شده و پایان کار ندارد. ۲ طبقه هم اضافه ساخت دارد. فشارهایی هم بود. قبلا تخلف شده بود. طبقه هشتم در دوره بنده بود. ما برخورد کردیم و شکایت کردیم در کمیسیون ماده ۱۰۰ و حکم تخریب گرفتیم. پاساژ علاالدین مشخص است و روشن. ما تخریب کردیم و آثار خوبی هم داشت.
چرا منطقه ۲۲ دارد گسترش می یابد؟ ادامه می یابد تا کرج؟
محدوده شهر تهران قبلا ۷۴۰ کیلومتر مربع بود. ما حریم را در طرح جامع کوچکتر کردیم و شد ۶۴۰ کیلومتر مربع. این افتخارات ماست که شهر بزرگتر نشود. محدوده ما وردآور است. آن طرف حریم دارد ساخته می شود، این مربوط به شهر تهران نیست. طرح منطقه ۲۲ در شورای عالی شهرسازی تصویب شده است. در طرح جامع جدید، اخیرا طرح تفصیلی منطقه ۲۲ را قرار شد در شورای عالی شهرسازی بازنگری شود. الان ساخت و ساز توقف شده تا طرح در کمیسیون ماده ۵ و شورای عالی شهرسازی تصویب شود. بر اساس کمیسیون ماده ۵، پیشنهادها برای بلندمرتبه سازی بیش از ۱۲ طبقه داده شده، قول شورای عالی شهرسازی این است که نقاطی از شهر که حق بلندمرتبه سازی دارند، تا پایان امسال ابلاغ شود. ما اجرا می کنیم. ولو اینکه شورای عالی شهرسازی تصمیم بگیرد بلندمرتبه سازی در تهران تعطیل شود.
کارگاه های تولید شن و ماسه چقدر در آلودگی تهران سهم دارند؟
آلاینده های طبیعی در آلودگی شهر بسیار ناچیز است. ولی به این معنی نیست کارگاه های شن و ماسه را تعطیل نکنیم، ولو اینکه سهمشان ۳ درصد باشد. این باعث نمی شود ۳۰۰ هزار خودروی کاربوراتوری را فراموش کنیم. یک پیکان کاربوراتوری در طول سال برابر وزن خود آلایندگی تولید می کند. از قضا مهمترین چالش آلودگی هوا نه پول است نه قانون، مدیریت و اراده است.
از نگاه بین المللی و تخصصی شما در حوزه خاورمیانه هم استفاده کنیم؟
بله چشم اتفاقا خیلی هم خوب است. ولی فعلا مدیریت اجرایی داریم. به ما می گویند شما کارتان چیست؟ می پرسند به ما سر نمی زنید. می گوییم هر شب زباله شما را می بریم و به شما سر می زنیم.
این که بحثی به نام تخریب بساط یک لبوفروش توسط عوامل شهرداری مطرح شده. شما وارد شدید و گفتید پیگیری کنید. برخوردهایی از این دست دور از شان انسانی است. نتیجه بررسی شما چیست؟
خوب شد شما اشاره کردید. گریزی به آسیبهای اجتماعی بزنم. ما موضوع آسیبها معتادان، کارتن خوابها را دنبال کردیم. چقدر در صدا و سیما و رسانه ها بحث شد و آن گفت این، این گفت آن. شهرداری مسئولیت مستقیم در این موضوعات نداردولی باید گفته شود مشکل ما تصمیم و اراده است. ما درگیر در این کار شدیم. به این معنی که دیدیم چاره ای نداریم خودمان مسئولیت بپذیریم. با وزیر کشور صحبت کردیم ایشان گفت خودتان کار را انجام دهید و مدیریت دست شما باشد. ما یک سال و نیم برنامه ریزی کردیم و بدون گفتن، دنبال کردیم. دیگر شما در اتوبانها دیگر کسی را نمی بینیم. در منطقه هرندی نیز دیگر نمی بینید. دستفروشان هم آدمهای محترمی هستند. واقعا بیکاری و اعتیاد در کشور جدی است. ما داریم دستفروشان را ساماندهی می کنیم. در خیابان ۱۵ خرداد دیگر دستفروش نیست. این مورد را هم دادم رسیدگی کنند و تا امشب نتیجه ای به من ندادند. اگر پیمانکاران شهرداری تخلفی کرده باشند، اطلاع می دهیم. مجموعه دستفروشان را ساماندهی می کنیم و تا اینور سال درست می کنیم. در مترو هم دستفروشان بودند. ما به سهم خودمان کار می کنیم هر چند بیکاری و اشتغال وظیفه دولت است.
۴۷۲۳۱
نظر شما