از پوستر بلند‌بالای نصب‌شده در خیابان اصلی تا بوستان گفت‌وگو یک خیابان طولانی و چند کوچه فاصله است. انتهای خیابان کاج‌ها با قامت شاهانه نمایان میشود. گاه‌به‌گاه رفت‌و‌آمدی میشود. گروهی از خانم‌ها به سمت اتوبوس پارک‌شده سفید رنگ حرکت می‌کنند. صدای همهمه می‌آید، صدای آدم‌ها، تکه‌هایی از موسیقی نزدیک میشود. صدای خش‌دار پشت میکروفون جمعیت را به شرکت در مسابقه عکاسی دعوت می‌کند. عکاسی از نمایشگاه و ارسال آن به آدرس نمایشگاه مد و پوشش اسلامی تسنیم. آهنگ مرتضی پاشایی در فضا پخش میشود.
مرکز همایش‌های بوستان گفت‌وگو، میزبان جشنواره مد و پوشش اسلامی ایرانی «تسنیم» است که با رویکرد آموزشی و با موضوع بهترین‌ها از «دور ریختنی‌ها و منزل‌آرایی از ۱۶ تا ۲۳ دی در حال برگزاری است. این جشنواره با هدف حفظ امنیت و سلامت روانی زنان در اجتماع و الگوسازی پوشش مناسب اداری و اجتماعی بانوان شهر تهران برگزار شده و در قالب بخش خلاقیت‌های فرهنگی هنری چهارمین جشنواره تسنیم در دو بخش پوشش اجتماعی زنان شامل مانتو، شلوار، چادر و پوشش سر و چاپ و بافت پارچه برگزار میشود. نرگس معدنی‌پور مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران این جمله‌ها را می‌گوید.
طبقه همکف سالن مملو از غرفه‌های تودرتو در راسته‌های چندتایی است. ابتدای ورود، تابلوی هیئت چهار نفره داوران به چشم می‌خورد که قرار است در پایان کار این نمایشگاه به داوری آثار برتر بنشیند. آثاری مانند مانتو، روسری و چادرهای عربی، چادر نماز که بر سر مانکن‌های بی‌جان به نمایش گذاشته شده؛ چادرهایی گاه با طرح عربی و مناسب با مصادیق اسلامی و گاه با طرح‌های بته جقه و رنگارنگ متناسب با طراحی ایرانی. شعار «ایرانی هستیم پس ایرانی تولید می‌کنیم» بر دیوار یکی از غرفه‌های فروش مانتو نقش بسته است.
خانم میانسالی که لباس‌های یک‌دست مشکی به تن دارد در حال پرو روسری میان راهرو قیمت آن را از غرفه‌دار جویا میشود: «180هزارتومان». چشم‌های مشتری حالت تعجب به خود می‌گیرد: «قیمت‌ها با قیمت‌های بیرون هیچ فرقی ندارد. تخفیف‌ها هم تا 10هزار تومان است». خانم دیگری در آن سمت سالن با تعجب رو به مغازه‌دار قیمت چادر نمازی را می‌پرسد و یکه می‌خورد: این چادر نماز خیلی گرونه. درحالی‌که معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در افتتاحیه این نمایشگاه از تخفیف 30 تا 50 درصدی اجناس آن در بخش نمایشگاه مد و پوشش اسلامی ایرانی خبر داده بود.
چادر بنفش کودکانه، چادرهای طرح‌دار رنگی و با تزئینات مختلف در آستین و روی سر و رنگ‌های طیف قرمز و نارنجی به اعتقاد یکی از مراجعه‌کنندگان اصلا با عرف جامعه هماهنگ نیست: ما این چادرها را کجا باید سرمان کنیم، در خیابان؟ این طرح‌ها و رنگ‌ها در جامعه ما کاملا غیرمتعارف است. چه کسی چادر بنفش و گل گلی در خیابان به سر می‌کند؟ گاهی فروشنده‌ها خود در نقش مانکن جاندار تبلیغ محصول خود را به عهده می‌گیرند. به گفته اداره کل امور بانوان شهرداری تهران، شاخص‌های این جشنواره عبارتند از: تناسب طرح بر‌اساس ارزش‌های اسلامی ایرانی، استفاده از رنگ‌های وزین، شاد و متناسب در پوشش اجتماع، پرهیز از ارائه طرح‌های تقلیدی، استفاده‌نکردن از المان‌های غیرایرانی بر روی لباس، سهولت و راحتی در پوشیدن لباس، خودداری از ارائه آثاری که در جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های مشابه مد و پوشش داخل و خارج عرضه شده‌اند.
دختر جوانی حدودا 30ساله با سر و وضعی امروزی، اولین حضورش در این نمایشگاه را تجربه می‌کند. وقتی بیلبوردهای تبلیغاتی جشنواره را در سطح شهر دیده به دیدن راغب شده و گفت: بیشتر شبیه بازارچه دوره‌ای بود و اینکه هرکس با خود فکر کرده بود، چه کاری در خانه دارم برای عرضه به اینجا بیاورم. کاملا طرح‌های معمولی بود. ورود مدرنیته به جامعه شهری و توسعه مفاهیم جدید در حوزه مد و پوشش در جامعه از یک طرف و جایگاه ویژه پوشش به‌عنوان یکی از شاخص‌های سبک زندگی اسلامی- ایرانی در ابعاد زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی زنان از طرف دیگر، لزوم توجه ویژه به این حوزه را می‌طلبد که به گفته اداره‌کل امور بانوان شهرداری تهران ضرورت برگزاری این نمایشگاه را توجیه می‌کند. طبقه اول سالن طرح‌هایی با نظم خاصی پشت شیشه‌ها چیده شده‌اند. با برچسب‌هایی که نام طراح، کد کار و شماره سفارش در زیر آن قرار داده شده است. سطح طرح‌های پشت شیشه، گویی برتری خاصی نسبت به طرح‌های غرفه‌ها دارد، مانند مانتوهای اداری، مجلسی و خیابانی.
مراجعه‌کنندگان گوشی به دست، عکس طرح‌ها را ثبت می‌کنند. غرفه‌ای که به نظر محل رفت و آمد بیشتری است، توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. چند خانم محجبه چادرها را بر سر مشتری اندازه گرفته و آماده فروش می‌کنند. چادرها بسته به جنسشان قیمت‌های مختلف دارند. چادرهای عربی، ایرانی، کن، مصری و طرح‌های جدید شخصی در میان چادرها جا باز کرده‌اند. تعریف اخیر از Mode در فارسی و فرانسه، Fashion و Style در انگلیسی به معنای سبک روزآمد و مقبول پوشش، آرایش و زندگی تا حدی عام و مطلق و خنثی به نظر می‌رسد، بنابراین اگر چنین گستردگی معنایی را برای واژه‌های یاد‌شده در نظر بگیریم دشواری چندانی در اتصال قیدهایی مانند اسلامی، ایرانی، دانشجویی، شهری، روستایی و امثال آنها پدید نخواهد آمد. اصطلاح «مد اسلامی» یا «فشن اسلامیه» جهت فقدان تعریف و توضیح مشترک و اتفاق عموم، قابلیت آن را دارد که وضعیت پیچیده‌ای را در جامعه ایجاد کند و به سوءتفاهم میان بخش‌های مختلف جامعه یا میان دو نسل یا بخشی از جامعه و نهادهای مسئول دامن بزند.
برخی از طرح‌های ارائه‌شده در جشنواره مد و لباس نیز از این قاعده مستثنا نیستند و مخالف با عرف پوشش اسلامی در جامعه ایرانی است. مانتوهای جلو‌باز، مانتو‌دامن و مانتوهای بالای زانو از جمله طرح‌هایی هستند که پوشش آنها در سطح جامعه امکان‌پذیر نیست. نمایش مد و پوشش اسلامی ایرانی در قالب 73 اثر در بخش‌های پوشش اداری، نوجوانان، خانوادگی و اجتماعی است. در بخش ابتکارات جامعه‌محور نیز 22 غرفه به معرفی دستاوردهای گروه‌های محلی می‌پردازد. طبقه دوم این جشنواره به طرح‌هایی با وسایل دورریختنی اختصاص دارد. غرفه‌ها اتاق سیسمونی یا اتاق عروس قدیمی را تداعی می‌کنند با همان چینش و تزئینات. از هر وسیله دورریختنی وسیله‌ای مورد استفاده تولید شده است. غرفه‌هایی هم به آموزش اختصاص دارند. مانکن‌های بی‌جان لباس‌های مجلسی به تن کرده، ابزار آموزشی می‌شوند. خانم جوانی که به همراه مادر و فرزندش با اهالی محلشان به جشنواره آمده‌اند، سطح کارهای آموزشی را نمی‌پسندد، صدایش را صاف می‌کند و خمی به ابروها می‌دهد: اصلا از طراحی‌ها خوشم نیامد، به اینها که طراحی نمی‌گویند. برای خیاطی به‌‌ویژه چادر باید بدن هر شخص را در نظر گرفت. نمی‌شود چادر را تن مانکن کرد و فروخت. آموزش‌ها هم حتی درست نیست. دقت که کردم خیلی کارها را اشتباه انجام می‌دادند. هم‌محلی‌ها یکی‌یکی به جمعشان اضافه میشود. آنها که زودتر آمده بودند، غرولندی می‌کنند. جویای خرید یکدیگر می‌شوند همه دست‌های خالی‌شان را نشان همدیگر می‌دهند. به طرف اتوبوس حرکت می‌کنند، اتوبوسی که از سرای محله آنها را به سمت جشنواره آورده است.
47304
نظر شما