اعتراض وزیر بهداشت به منتقدانش: یادمان نرفته مردم فرش شان را می فروختند ولی نمی توانستند دارو بخرند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین دکتر حسن قاضی زاده هاشمی در برنامه نگاه یک از شبکه اول سیما بار دیگر سیاستهای وزارت بهداشت و درمان را در حوزه های مختلف بازگو کرد.

در ادامه، مشروح این گفتگو را می خوانید:
همایش بین المللی سرمایه گذاری در حوزه سلامت با چه هدف تشکیل شد؟
سلامت در دولتهای مختلف و کشورهای پیشرفته با خدمت رسانی در این حوزه رقم می خورد. در انتخابات آمریکا، صرفا موضوع سلامت و بیمه و خدمات درمانی مطرح بود. سلامت یکی از شاخصهای مهم توسعه یافتگی است. در ایران مشکلات زیادی داشتیم که بخشی از آنها به عنوان زیرساختها، هنوز توسعه نیافته. عامل اصلی آن نیز این است که در نگاه دولتها به مقوله سلامت، اولویت اول شمرده نمی شود و از اولویتهای 10 به بعد است. کمبودها زیاد است و بدون رودربایستی دولت هم پول ندارد. پس باید سرمایه گذار به میان بیاید. اینجاست که تعرفه های واقعی باید تعریف شود که هرگز به آن توجه نشده. هنوز نیز در این بخش اشکالات زیادی داریم اگر بخواهیم با بقیه بخشها مقایسه کنیم. فشاری که همیشه دولت و مجلس به خدمات درمانی خصوصی می آورند باعث شده توسعه صورت نگیرد. در همایش امروز 200 نفر از 60 کشور مختلف حضور داشتند. از آمریکا و اروپا و آسیا و حتی از نیوزیلند حضور داشتند و بنا دارند فرصتهای پیشنهادی ما را بررسی کنند. امیدواریم دولت فرصتی ایجاد کند تا کاستی ما از جمله 100 هزار تخت بستری، مشکلات اورژانسها و درمان بخش دهان و دندان را رفع کنیم. وزارتهای نفت، نیرو و ارتباطات، تصدی گری را از وزارت خانه به بخش خصوصی داده اند. همین فرمول باید در وزارت بهداشت اتفاق می افتاد. عده ای در این وزارتخانه همه امور را دولتی و حاکمیتی دیدند و نقشی برای خصوصی و خیریه ها قائل نبودند. خصوصی سازی به معنی فشار به مردم نیست. منظورمان تصدی گری بخش خصوصی است. من در وزارت بهداشت فقط خرید خدمت می کنم و تمام اعتباراتمان را به بیمه ها می دهیم. امید است در آینده شاهد سرمایه گذاری کلان باشیم.

با توجه به رفت و آمد کشورها پس از برجام، کی می شود نتایج ملموس این همایشها را دید؟
امروز هنوز اولین روز همایش است و فردا روز پایانی است. معمولا سرمایه گذار ریسک و امنیت را حساب می کند. ثبات بازار و پایداری قوانین را رصد می کند. سرمایه اش را به جایی می برد که امنیت و برگشت داشته باشد. لذا ظرف 3-4 ماه آینده می شود نتیجه را دید. برخی کمپانی ها هم در زمینه ساخت دارو و انتقال فناوری و ساخت بیمارستان کار را شروع کردند. درباره برجام نباید بی انصافی کنیم. تحریم در چند سال، تمام زیرساختهای اقتصادی و مراودات بانکی را تخریب کرد. ساختنش نیز زمان می برد. نمی گوییم چند سال، نظام بانکی ما با اتفاقات روز دنیا بیگانه است. این طرف نیز خیلی ها بازنشست شدند و باید حوصله به خرج بدهیم و مردم را ناامید نکنیم. مطمئن باشید تغییر جدی است. هفته آینده می رویم ژنو. سالهای پیش ما تنها با برخی از همسایه ها می توانستیم مذاکره کنیم اما الان خیلی ها تمایل برای ملاقات داشتند. عجله نکنید. ولی باید کار را اجرایی دید. امروز در جلسه ای با روسای کمپانی های مختلف گفتم مردم از ما می پرسند آمد و شد اینها چه نتیجه ای دارد؟ بجنبید تا بقیه وزارتخانه ها سهم بیشتری نبرند. آنها نیز بررسی می کنند و مشاور اقتصادی دارند. هر چه سریعتر بهتر.

انتظار در جامعه به این دلیل است که انتظارات مردم را از برجام بالابردیم. هنوز نتایج را نمی بینیم. با این حرف موافقید؟
با حرفتان موافقم ولی با حاشیه ای. عده ای از اول مخالف برجام بودند و الان به دنبال اثبات حرف خود هستند. می گویند برجام یعنی هیچ و ادامه وابستگی است. من با این بخش مخالفم. لجاجت نکنیم، ناامیدی را در کشور پمپاژ نکنیم. اتفاقی از مسیر قانونی از رهبری تا مجلس و شورای عالی امنیت ملی، مسیر قانونی را طی کرده. این که پیامهای ناامید کننده ای به دنیا بدهیم درست نیست. در دنیا، بخش خصوصی حرف می زند. این پیامها را مخابره نکنیم به بخش خصوصی دنیا.

در طرح تحول نظام سلامت در آستانه سال سوم هستیم. ارزیابی شما و نمره تان به این طرح چیست؟

منتقدان طرح تحول چقدر مبتنی بر حقایق موجود صحبت می کنند و چقدر هم فضاسازی است؟
ترجیح می دهم قضاوت نکنم. هر نقد در جای خودش باید پاسخ داده شود. قبل از شروع طرح مشکلات را می دانستید. خدمات دندانپزشکی و عدم عدالت در دسترسی به خدمات درمانی نیاز به بودجه و اعتبار دارد. سالهاست شهرها گسترش می یابند ولی خدمات به تناسب آنها زیاد نشده. 11 میلیون حاشیه نشین بدون خدمات درمانی آمده اند. این وزارتخانه در مقایسه با سایر وزارتخانه ها، حوزه ماموریت وسیعی از قبل تولد تا بعد از فوت در همه نقاط کشور و از روستا تا کلانشهرها و با طیف ارائه خدمات متنوعی خدمت می دهند. از روح و روان مردم، تا غذا و آب و هوا در این موضوع است و تقریبا هم 24 ساعت با مردم سروکار داریم. مردم موقعی با ما کار دارند که درد دارند و کم طاقتند. ماموریت سختی است.

منتقدان می گویند این طرح آنچنان که باید از جیب مردم هزینه ها را کم نکرد. چون طرح هزینه بر بود و اعتبارات خاص به آن اعطا شد، نمی شد گفت این طرح کاهش هزینه داشته. نظر شما چیست؟
این را از مردم بپرسیم که از بیمارستانها خدمت می گرفتند. آن موقع مردم برای ابتدایی ترین مسایل برای دارو و نخ بخیه و لباس به بیرون بیمارستان هدایت می شدند. امروز این کار تخلف است. پرداخت از جیب مردم از 37 درصد، در شهرها 3 درصد و روستاها 6 درصد کاهش یافته. حتما منتقدان اشتباه می کنند. کل پولی که به ما دادند 7800 میلیارد تومان بود که بابت بدهی 1800 میلیارد پرداختیم. 6هزار میلیارد باقی ماند و ریز هزینه ها توسط نهادهای نظارتی و مردم، دیده می شود. بزرگواری در مجلس گفت ما 58هزار میلیارد پول گرفتیم. این ارقام نجومی را گفتند تا مردم را تحریک کنند و طرح را خراب کنند.

منتقدان می گویند این اعتبارات مربوط به مردم است و هر جایی این اعتبارات را ببریم هزینه ها کاهش نیافته. باید پاسخ داده شود؟
من با صراحت و صادقانه مطلب را منتقل می کنم. اینها در جامعه نیست. بناست اینها در جامعه القا شود. این سوال جامعه نیست. جامعه اعتماد به دولتی که به او رای داده، دارد. این که مسئولان می گویند از روی راستی و درستی است. اگر خلاف این باشد دستگاه های نظارتی مانع می شود. شما حرف چند نفر را مبنا قرار می دهید و به جمع اشاعه می دهید. این حرف را یک نفر زده. ای کاش ایشان مسئولیت اجرایی در کشور نداشت. در همین وزارتخانه شرایطی ایجاد شده بود مردم حتی با فروش فرش زیرپایشان دارو گیرشان نمی آمد. اینها می گفتند همین پولی که در وزارت بهداشت است، اضافه است. الان که 6 هزار میلیارد سالانه اضافه شده، بر خلاف اعداد نجومی که امشب از شما شنیدم، کل عدد حدود 6 هزار میلیارد است که سال 94 این هم محقق نشد.

مجموعه بودجه وزارت بهداشت 58هزار میلیارد نیست؟
مگر این با عقل جور درمی آید؟ مگر قیمت نفت را ندیدیم؟ مگر می شود بودجه یک وزارتخانه 4 برابر شود. چیزی که دریافت می کنیم این است. چیزی که در مجلس تصویب می شود با بودجه عملی؛ خیلی فرق دارد. پارسال 240 هزار میلیارد بودجه نوشته بودند ولی زیر 200 هزار میلیارد محقق شد. در تخصیص کمتر است. سال 94 به ما 4800 میلیارد می دادند. به ما یک 2700 میلیارد و یک 2300 میلیارد دادند که حدود 5هزار میلیارد می شود. ما فقط 2میلیون متر مربع بیمارستان نوسازی کردیم. 1700 تخت آی سی یو و 30 هزار تخت بیمارستانی را نوسازی کردیم. پرداخت از جیب مردم از 37 درصد به 6 درصد تقلیل یافت. در همان دوره ادعای آقایان، مردمی که زیرخط فقر می افتادند 4 درصد بودند الان 4دهم درصد در شهری است و در روستایی 1.4 درصد است. هزینه های کمرشکن در دهه گذشته 4.5 درصد بوده الان 2.2 درصد در شهرهاست. در روستاها 9 درصد بوده که الان کمتر شده.
مردم قضاوت می کنند هزینه ها کمتر شده یا بیشتر.

اطلاعات حسابهای ملی سلامت برای محاسبه دقیق پرداختی مردم و دولت جایی منتشر شده؟ یا محرمانه است؟
هیچی محرمانه نیست. سال 92 حسابهای ملی سلامت سال 87 را با 5 سال تاخیر به ما دادند. ما برای هر 3 سال قرارداد با مرکز ملی آمار بستیم. آخرین گزارشها مربوط به سال 92 است.

دادن اطلاعات 5 سال پیش امر طبیعی است؟
نه، این طبیعی نیست. آمار باید به لحظه باشد. آمار ما تقریبا به روز است. باید در سال 93 این عدد نیز تایید شود. مرکز ملی آمار ایران کار آمارگیری را انجام داده و صبر می کنیم این مرکز گزارش دهد. ما جزء معدود کشورهایی بودیم که پرداخت از جیب مردم را نزدیک به 60 درصد کم کردیم. این آمار در اختیار همه به ویژه دستگاه های نظارتی است.

پولهای بلوکه شده به نظام سلامت برنمی گردد. حذف یارانه ها نیز باید و شاید نبود و با اما و اگر مواجه شده. از منابع مالی نگرانی داریم. با مشکلات موجود تامین منابع با مشکل مواجه نمی شود؟
چرا، به شرط اینکه آقایان تصمیم نگیرند و به اما و اگر واگذار نکنند و اعتبارات ما را به درآمد نفت گره نزنند. دولت و مجلس منظورم است. ما اعتقادی به بودجه نفتی نداریم. گرفتاری و عقب ماندگی مربوط به دستگاه تقنینی و اجرایی و همچنین قوه قضاییه است. اگر اجازه بدهند به کالاها و اقدامات آسیب رسان عوارض ببندیم نیازی به بودجه عمومی نداریم. از جمله شیرین کننده ها، شور کننده ها و دخانیات را عوارض ببندیم. ما سالانه می توانیم 11 هزار میلیارد تومان از طریق عوارض سیگار بودجه وارد کنیم. از نوشابه ها، شیرینی و شکلات و حتی سموم که وارد هوا می شود می توان عوارض گرفت. برخی نیز جوسازی درباره تعرفه ها می کنند که من خیلی مخالفم.

این اقدامات پیشگیرانه و عوارض چقدر قابل تحقق است؟ مثلا درباره قلیان بارها هشدار داده شده، ولی قریب به اتفاق سفره خانه ها و رستورانها، قلیان دارند. نمی شود بر این عوارض و جریمه بست؟
اگر مجلس تصمیم بگیرد که امسال برای سیگار تصمیم گرفت 1700 میلیارد عوارض بست. موضوع مالیات بر ارزش افزوده نیز بود. وقتی قیمت نفت کاهش یابد، سازمان مدیریت هم دستش خالی است. ما برای حقوق دادن گاهی دچار مشکل می شویم. ولی با تعریف منابع پایدار درآمدی می توان این مشکلات را حل کرد.

برخی مردم از این طرح رضایت دارند و برخی انتظار. نظر شما در این باره چیست؟
آنهایی که می گویند هزینه مردم کم نشده، در گزارش شما بود که هزینه 28 میلیونی شده 1 میلیون تومان. در حوزه دندانپزشکی مردم 90 درصد خدمات را می گیرند. البته برای دانش آموزان کار پیشگیری انجام شده و برخی دندانها اصلاح شدند و برخی کارها نیز در حال انجام است. درباره آموزش هم می گویند فضای آموزش نیست. حتما اینطور است. ما بیمارستان آموزشی نداریم و همه بیمارستانهای ما درمانی شده. بیش از 20 سال است این گرفتاری را داریم. این مشکلات به طرح مربوط نیست. مربوط به نگاه گذشته است.

برخی می گویند مردم بارها به بیمارستانها مراجعه می کنند. چرا فقط به بستری ها خدمات داده می شود تا فرصت از استادان گرفته می شود و فضای بیمارستانها اشغال می شود؟
اوایل هم می گفتند بخش خصوصی دارد ضرر می کند. آمار ما می گوید 4 درصد بیمارستانهای ما مراجعه بیشتری داشتند. دوستان می گفتند تقاضای القایی افزایش می یابد ولی آمار ما می گوید 4 درصد افزایش داریم که 1.3 درصد به خاطر جمعیت است. 1.3 هم به خاطر افزایش آموزش متخصصان و 1500 میلیارد تومان تجهیزات جدید است. 0.9 درصد هم مربوط به پیرشدن مردم است. ما 1 درصد افزایش بیمار داشتیم. هزینه ها نیز کاهش یافته. برخی دوستان مغلطه می کنند. می گویند تورم به حساب افزایش هزینه هاست. قیمت ثابت سال 90 و 93 را بگیرید، کل هزینه های ما برای سلامت مردم کاهش یافته. بخشی از این مربوط به مبارزه با فساد در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی بوده. در برخی موارد ما 100 درصد کاهش نرخ دارو داشتیم. فرض کنید دارویی 300 میلیارد در سال مصرف داشته و قیمت هر آمپول 100 یورو بوده الان 48 یورو می خریم. این را با مناقصه خریدیم و گفتیم صرف داشتن نمایندگی ملاک نیست. هر کسی قیمت پایین تری با اصالت دارو دارد، از او می خریم. اگر کاهش هزینه داریم به این دلیل است. با آمار ما می شود گفت تقاضای القایی نداریم. هزینه ها کمتر ازاین نیز می شود و البته کلیدش دست بیمه است. بیمه می تواند از آزمایش و اقدامات تشخیصی بیجا و عمل جراحی بدون دلیل و اجحاف به بیمار جلوگیری کند. بیمه کارشناس دارد و هر پرونده ای را کنکاش می کند.

اگر بیمه گزارش تخلف دهد، شما می پذیرید؟
فراتر از این، مهمترین جریمه پزشک یا بیمارستان، لغو قرارداد است. طبیعی است اگر گزارش کنند حتما برخورد می کنیم. ولی وقتی شما فرد یا موسسه ای که نادرست کار می کند را تحریم کنید، باعث ارتقای کیفیت خدمات می شوید. البته بیمه ای که درست است. بیمه به معنای صنعت و علم و یک تجربه 100 ساله است. ما با این بیمه بیگانه ایم و نمی خواهیم کار را از مسیر خودش انجام دهیم. ما در ایران فقط صندوق داریم. الان حدود 8 ماه پرداختها عقب است. این بیمه نمی تواند تغییر رفتار ایجاد کند. شما وقتی بدهکارید نمی توانید زور بگویید. البته به ما زور می گویند وقتی پرداختها به موقع باشد دفترچه و بیمه اعتبار می یابد. طبیعی است وقتی لغو قرارداد کند، من متضرر می شوم. الان اینطور نیست.

حضور پزشکان در مناطق محروم چقدر دستاورد داشته؟
کار زیاد شده ولی اینکه بگوییم مشکل نداریم، ادعای نادرستی است. مشکل دیگر جامعه این است که مردم از آنچه دارند راضی نیستند. مکرر در افتتاح بیمارستانهای 128 یا 200 تخت خوابه رفته ام. وقتی روبان را قیچی می کنید می گویند کی 400 تخت خواب می شود؟ در برخی شهرها پزشک عمومی نداشتیم الان 40 تا متخصص داریم ولی می گویند چرا فوق تخصص گوارش نداریم؟ من برای تربیت یک فوق تخصص 35 سال زمان نیاز دارم. در عین حال نیاز هم نیست. نباید همه خدمات همه جا باشد. اساس کار طب عمومی است. در غیر این صورت از پس هزینه های درمان برنمی آییم. درست است پرداخت برای دسترسی به متخصص را به 3 هزار تومان کاهش دادیم ولی این باید زیرنظر نظام ارجاع باشد. این کار را در روستاها انجام دادیم ولی سالها زمان نیاز داریم. در برخی رشته ها، نیرو تربیت شده و الان می پرسند چرا شغل ندارند. در برخی شغلها از جمله پزشکی، ظرفیتها 30 درصد افزایش یافته که باعث نکوهش ما شده. باید عرضه و تقاضا تناسب داشته باشد که الان ندارد. مردم می گویند ساعتها در صف ویزیت متخصص می مانند. این یعنی کمبود است. فضا برای آموزش کافی نیست. اتاق عمل نداریم. باید زیرساختها درست شود سرمایه گذار داخلی و خارجی بیاید و تعرفه ها نیز اقتصادی باشد. نمی توان در حوزه صنعت و سایر خدمات تعرفه ها واقعی بشود ولی در حوزه سلامت، تعرفه ها را سرکوب کنیم.

افزایش 300 تا 400 درصدی درباره تعرفه ها مطرح می شود. بهترین جراحان می گویند زیرمیزی حق پزشک است. آیا فساد حق است؟
این همکار ما اشتباه کرده و جا دارد از مردم عذرخواهی کند. هر کسی در کشور اینطور تصمیم بگیرد که کشور قابل اداره نیست. این اطمینان را به مردم می دهم جامعه پزشکی با این تعبیرات مخالف است. این حرفها مختص افرادی است که فقط برای پزشکان هزینه ایجاد می کنند و آسیب می زنند. اکثریت مطلق جامعه پزشکی این افراد و حرفشان را قبول ندارند و همیشه چوب این اظهارات نسنجیده را خورده اند. در هیات وزیران باعث شد به من نکاتی را بگویند. رسانه هم دنبال این حرفهاست. نمی گویند این حرف چقدر مقبولیت دارد. چنین چیزی نیست که کسی نامدار باشد. مجموعه رای های داده شده 450 رای است. چندین هزار نفر جراح داریم. اگر کسی اظهارنظری کرد باید این حرف را به پای کل جامعه پزشکی نوشت؟ متوجه نیستند چه می گویند. این که می گویند 300 یا 400 درصد است، حرف درستی است ولی نتیجه اشتباهی می گیرند. چندین خدمت از جمله زایمان طبیعی داریم که 300 درصد افزایش یافته و از 40 هزار تومان دستمزد جراح به 300 هزارتومان رسیده. برای برداشتن لوزه 18500 تومان دستمزد بوده الان شده 60 هزار تومان. برای آپاندیسیت الان دستمزد شده 90 هزار تومان. اتفاقی که افتاده اینها به بخش دولتی می روند. مقداری کم لطفی می کنند. دستگاه نظارتی می گویند هزینه تعرفه ها حدود 700 میلیارد تومان بود که با تذکر رهبری ما هزینه مردم را برای روستاییان به 6 درصد و برای شهرها به 3 درصد کاهش دادیم. این که برخی فکر می کنند به نفع مردم حرف می زنند، اشتباه است. گزارشهای این اعداد همه جا رفته. اگر می گویند تعرفه ها شده 400 درصد، چقدر بوده که شده 400 درصد؟ در استانها پدیده زیرمیزی وجود ندارد. قبلا در مجلس می رفتیم هیاهو بود. پزشکان باید زندگی خود را اداره می کردند. با 18هزار تومان کسی می رود لوزه عمل کند یا زایمان طبیعی انجام دهد؟ با رفتار دوستان، ما صدر کشورهایی برای سزارین شدیم. پزشک به جای زایمان طبیعی، با 5 تا 10 میلیون تومان سزارین می کرد. الان این اعداد را می شنوید؟ نمی گوییم تخلف است ولی راه باز است. در تهران نزدیک به 20 مطب به خاطر تخلفات تعطیل شد. در استانها خیلی موفق تر بودیم. در تهران، موضوع پیچیده تر و مشکلتر برای اصلاح است. از سوی دیگر نباید تصمیماتی بگیریم که بخش خصوصی ضرر کند. اگر بگوییم ما 1000 میلیارد می دهیم تا مردم 10 هزار میلیارد پرداخت نکنند، درست است. با این کار بیمارستانها طراز مثبت پیدا کردند. اگر بیمه ها به موقع پول بدهند بیمارستانها سودآور می شوند.

چرا تعرفه ها در بخش خصوصی افزایش بیشتری یافت؟
قبلا مردم از جیب خود به بخش خصوصی می دادند و ما می گفتیم همه چیز خوب است. در مطب می رفتند میلیونها پرداخت می کردند. الان هیچ کس حق ندارد در مطب پول بگیرد. الان باید در بیمارستان پول گرفته شود و در صورتحساب بیاید. دوستانی که تعرفه ها را سرکوب می کردند الان نمی خواهند واقعیت را بگیرند. این اتفاق در بخش خصوصی می افتاد ولی در دولتی نیز شایع بود. پولی که مردم مخفیانه می دادند، الان کمتر شده و در صورتحساب وارد می شود. کم کردن فاصله بین بخش دولتی و خصوصی، سرکوب بخش خصوصی نیست. ببینید چقدر بخش خصوصی ایجاد شده؟ تمام بیمارستانها با پول پزشکان ساخته شده. اگر سودآور بود دیگران نیز واردمی شدند. سرمایه گذاری در این حوزه اقتصادی نیست. نبایددریافتی بخش خصوصی را کمتر کنیم. باید بخش دولتی را به بخش خصوصی نزدیک کنیم. 5 سال بود تعرفه تغییری نکرده بود ولی 40 درصد تورم سالانه داشتیم. این ظلم بود. هنوز هم فاصله بین دولتی و خصوصی کم نشده چون دولت هنوز مقصر است. بیمه ها که خدمات دولتی می خرند، قیمت تعیین شده 40 درصد زیر هزینه تمام شده است. این باعث ورشکستگی می شود. برای طبیب عمومی حساب کردند برای هر ویزیت 18 هزار تومان منطقی است. رقمی که می دهند 9 هزار تومان است. خودشان ویزیت متخصص را 25 هزار تومان قیمت گذاشتند ولی 11 هزار تومان می گیرند.مگر در برق، گاز و نفت، ما قیمت واقعی با سود معقول نمی دهیم؟ درمان نیز کار اقتصادی است. قیمت تمام شده را باید حساب کنیم که ما حساب کرده ایم. سازمان مدیریت باید قبول کند و دولت نیز بودجه بدهد.مردم راضی ترند قیمت واقعی بدهند تا عوضش در بخش خصوصی مجبور به پرداخت بیشتر نباشند.

درباره دارو چه اتفاقی افتاده؟
متوسط مصرف داروی ما بیش از مصرف جهانی نیست ولی واقعیت این است که همه مردم دنیا دارند بیش از نیاز مصرف می کنند و ما هم این اشتباه را می کنیم.

اخیرا اختلافاتی بین سازمان استاندارد و سازمان غذا و دارو داریم. رئیس این سازمان استعفا داده؟
خیر. دکتر دیناروند یکی از دانشمندان ارزشمند کشور هستند و از برترین دانشمندان جهان هستند و ما افتخار می کنیم. برخی می خواهند اختلاف ایجاد کنند. از دیرباز دعوا بین سازمان استاندارد و سازمان غذا و دارو بوده. در این دوره با رفاقت بین این دو سازمان، آتش بس است و مشکلی نیست. ما نیز تلاش می کنیم تولیدکنندگان آرامش بیشتری داشته باشند.

برخی می گویند چه نظارتی است که گوشت مورد تایید نیست. روغن ما غیراستاندارد است و اگر اینها صحت داشته باشد، باید فکر جدی برای این تیم جریان ساز کرد. مسئول تعیین سلامت غذای مردم کیست؟ این چیزها صحت دارد؟
مسئول، سازمان غذا و داروست و با وزارت بهداشت است. اختلاف نظرهایی با سازمان ملی استاندارد دارند. آنها نیز معتقدند باید ورود کنند. امیدواریم تعیین تکلیف کنیم چه بخشهایی را وارد شوند. درباره شایعه غذا نیزکشورهای آمریکایی و اروپایی نیز درگیرند. این بستگی به نظارت دارد که آن نیز عملکرد دستگاه قضایی را می طلبد. بسیاری از این مسایل، فضاسازی است و البته مردم نیز دارند متوجه می شوند چه بخشهایی قابل توجه است. نظارت کامل نیست، ناقص است ولی این چیزهایی که در فضای مجازی می نویسند درست نیست. اگر اینطور باشد که مردم نباید چیزی بخورند.

درباره اقلام آرایشی و بهداشتی نیز ادعاهایی می شود که مثلا این شامپو برای ریزش مو خوب است. اینها کجا تایید می شود؟
این مشخص می شود و سختگیریهای ما از دید تولیدکنندگان زیاد است. مردم به نشان وزارت بهداشت اعتماد کنند مشروط به اینکه دستگاه های متولی برخورد با قاچاق و تقلب خوب کار کنند. بخشی از اقلام بازار تقلبی است. این صرفا وظیفه ما نیست. دستگاه قضایی و انتظامی نیز باید برخورد کنند. بحث قاچاق که می شود به مرزهای پهناور ما اشاره می شود. بسیاری از اقلام از مسیر قاچاق وارد می شود. من نمی توانم قبول کنیم با کانتینرهای متعدد قاچاق وارد شود. این که کوله بری نیست که نتوانیم کنترل کنیم. نظارت بر واردات رسمی با ما است ولی کشف جرم با ما نیست.

شکاف درآمد بین پرستاران و پزشکان را قبول دارید؟
کاری که در این دولت برای پرستاران شد، دریافتی شان بود. حقوق را نمی توانیم تغییر دهیم. کارانه بین 2 تا 3 برابر و در برخی بیمارستانها تا 4 برابر افزایش یافت. متوسط دریافتی بین پزشک و پرستار را هر روز می بینیم. اولین دستگاهی که حسابداری تعهدی دارد و از قالب نقدی کار می کند، ما هستیم. پزشک عمومی 2.5 برابر پرستار دریافت می کند. جایی را سراغ دارم پرستار بیش از پزشک می گیرد. میزان این مقایسه درباره متخصصان 4.5 برابر است. برخی دریافتی من را با پرستاران مقایسه می کنند. مانند من در ایران کلا 100 نفر نیست. می گویند پولی که پزشک درمی آورد در مقایسه با پرستار چندصد برابر است. برخی از معلمان را داریم که ساعتی 1 و نیم میلیون درآمد دارند. این را اگر با سایر معلمان مقایسه کنیم شاید 1000 برابر بیشتر باشد. انصاف است این را تبلیغ کنیم؟ اخلاقی نیست. حرفهای ما با صداقت و روی آمار است. اگر دروغ بگوییم مسئولیم. درباره پرستاران کارهای بیشتری می شود انجام شود ولی این که جامعه پرستاری و پزشکی را مقابل همدیگر قرار دهیم، نه منصفانه است نه درست. گاهی نیز آلودگی و اغراض است.

47231