خروج دانشگاه‌ها به شرط برنامه‌ریزی و ایجاد زیرساخت از پایتخت عملی است

واقعیت آن است که در کشور امکانات تحصیلی عادلانه تقسیم نشده و عدالت جغرافیایی رعایت نشده است.

در حال حاضر سه دانشگاه علوم پزشکی وابسته به وزارت بهداشت، یک دانشگاه علوم پزشکی وابسته به ارتش، یک دانشگاه علوم پزشکی وابسته به دانشگاه شاهد، حدود 10 واحد دانشگاه آزاد، 12 دانشگاه وابسته به وزارت علوم در سطح شهر تهران حضور و علاوه بر آن، دفاتر برخی از دانشگاههای سایر شهرها در تهران قرار دارند.

چه ضرورتی دارد در بعضی از شهرها یا انبوه دانشجو مواجه باشیم و امکانات به آن شهر ها روان شود.

این مسئله پیش از انقلاب وجود داشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی اقدامات مناسبی شده و دانشگاه های زیادی در شهرهای کوچک راه اندازی شده است.

با توجه به جمعیت انبوه تهران و اشکالات گسترده ای که برای کشور ایجاد کرده انتقال دانشگاه ها به شهرهای دیگر کشور بسیار مناسب است.

می توان دوره لیسانس را به کلی از تهران خارج کرد و فقط اجازه تحصیل در دوره های تکمیلی را در تهران داد.

البته این مهم تنها زمانی امکان پذیر است که زیر ساخت های مناسب را با برنامه ریزی مناسب در استان ها فراهم کنیم. برای ترغیب اعضاء هیات علمی و ساخت آزمایشگاه ها چاره اندیشی کنیم.

می دانیم که بسیاری از شهرها در زمینه بهداشت، فاجعه مواجه هستند. اگر شرایط فراهم شود دانشگاه های پزشکی و پیراپزشکی کشور به این مناطق منتقل شود چه تحولی ایجاد خواهد شد.

خلاصه کنم. گسل های تهران در شرایط نامناسبی قرار دارد و هر لحظه امکان فعال شدن آنها می رود. مشکلات اجتماعی پایتخت هم دست اندرکاران نظام را مستاصل کرده و تمام امکانات کشور را می بلعد.

به نظر بنده، طرح خروج دانشگاه ها از پایتخت به شرط برنامه ریزی و ایجاد زیر ساخت ها مناسب و عملی است.