اصولا یک ایرانی رو نباید هیچوقت تهدید کرد. حالا چه تهدید به اخراج باشه و چه تهدید به قبول اشتباه! چون ایرانی جای حق نشسته و اشتباه نمی کنه، پس لزومی هم نداره معذرت بخواد! البته این رو هم بگیم که اگه هم زبانمان لال، روزی روزگاری یک ایرانی اشتباه کرد نباید کم بیاره و عذرخواهی کنه چون اونوقت بقیه دور برمی دارند و پررو می شن و یک ایرانی نباید به دیگرون اونقدر رو بده که اونها آسترشو بخوان!
اما اینطوری هم نیست که یک ایرانی الا وبلا و تحت هیچ شرائطی معذرت خواهی نکنه اتفاقا ما در خیلی از مواقع عذرخواهی می کنیم اما با شرائط ذیل:
1- وقتی به درستی کارمون مطمئن باشیم! مثل خانمی که 12 نوع غذا پخته و بعد به مهموناش می گه: «ترو خدا می بخشید ها ... دیگه بیشتر از این نتونستم بپزم»!
2- وقتی اشتباهمون خیلی کوچک باشه و مطمئن باشیم که مجازات و یا عواقبی برامون نداره! مثل له کردن مورچه! که بعدش می گیم: «بله؛ خودم می دونم چه جنایتی در حق محیط زیست کردم کردم. به همین دلیل به نشانه عذرخواهی و شرمندگی در پیشگاهتان پیشانی به خاک می سایم!»
3- وقتی اشتباهمون متوسط باشه اما بجاش بدونیم با این معذرت خواهی(و مظلوم نمایی) محبوبیتمون بیشتر می شه و مردم ما رو بعنوان یک منصف و عادل می شناسند ومی گن: «وای ببین چقدر آدم شریف و پاکیه که شجاعانه عذر خواست! حق این بابا خیلی بیشتر از این حرفاست!» مثل معذرت خواهی یک قهرمان ورزشی از شکست و یا عذرخواهی یک مسئول بخاطر ده دقیقه قطعی برق!
4- وقتی بخواهیم با عذر خواهی بقیه رو خفه کنیم و یا بهشون کنایه بزنیم! مثل موقعی که می گیم: «آره جونم شما درست می گید و من غلط کردم! اصلا تو خوب، من بد! حالا راحت شدی؟!»
5- وقتی منافعی برامون داشته باشه: مثل بنری که بساز و بفروش ها می زنند روی ساختمونی که ساعت 2 نصفه شب جلوش تیرآهن خالی می کنند و توش می نویسند: «از اینکه آسایش شما را برای ساختمان سازی خودمان بهم زدیم معذرت می خواهیم !!»
6- بعضی از معذرت خواهی هامون هم زورکی است. یعنی بچه های بالا بهمون می گن: «اگه بخاطرعذر خواهی استفعا ندی ، استعفات می دیم!» مثل تصادف قطار
نظر شما