۰ نفر
۱۲ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۳:۳۰

تهران همه ایران نیست. این ترجیع بند را بسیار شنیده ایم. به ویژه در این سال ها.

آن هم از سوی یک جریان و جناح خاص سیاسی که فکر می کند عموم طرفداران و هوادارانش در جایی غیر از تهران نفس می کشند. گروهی که گمان می کنند تهران محل تجمیع غربزده هاست و در آن کم تر نشانی از دین و دیندار یافت می شود و درست به همین دلیل در انتخابات اخیر چشم امیدشان به غیر تهرانی ها بود. جالب این که اغلب هم، سیستان و بلوچستان را مثال می زدند و صراحتا می گفتند به تهران نگاه نکنید مردم روستاهای سیستان و بلوچستان گرسنه اند و معیارهایشان با شما خیلی تفاوت دارد.

و دیدیم که از قضا مردمان گرسنه و پابرهنه روستاهای دورافتاده یکی از محروم ترین نقاط این سرزمین، کم ترین اقبال را به آن ها نشان دادند. البته آن ها که تصویرشان از سیستان و بلوچستان صرفا به محرومیت و گرسنگی ختم می شود هیچ درک درستی از آن منطقه ندارند و نمی دانند این موضوع کم ترین ارتباطی به رای مردم آن منطقه ندارد.اگر عقلی وجود داشته باشد و اراده ای برای تغییر باید این پیش فرض های من درآوردی را دور ریخت و دست کم یک بار دیگر در آن ها تامل کرد. به دلیل سیاست های پایتخت محورانه -تهران همه ایران نیست-خیلی هم حرف بی ربطی نیست اما تبدیل این حرف به یک شعار سیاسی آن هم با این نیت که از مردم دیگر نقاط ایران به عنوان اهرمی سیاسی استفاده کنیم نه تنها مردم را به حمایت ما برنمی انگیزد بلکه ممکن است آن ها را علیه ما بشوراند. تهران همه ایران نیست یعنی مطالبات مردم دیگر نقاط ایران همانند مردم تهران نیست. یعنی اگر دانشجویان در دانشگاه تهران برای آزادی مطبوعات تظاهرات راه می اندازند این فقط مشکل آن هاست.

یعنی اگر در تهران کسانی به لغو کنسرت ها معترض می شوند این فقط مشکل آن هاست. یعنی اگر عده ای از زنان خواستار حضور در ورزشگاه ها می شوند این فقط مشکل آن هاست. خلاصه کلام این که: آن ها که در تهران می زیند مشکلاتشان مختص خود آن هاست. صریح تر بگویم قائلان به این شعار معتقدند: ساکنان پایتخت اغلب مشتی شکم سیرند که مطالباتشان از حاکمیت فانتزی و انتزاعی است و هیچ ربطی به مطالبات دیگر نقاط این سرزمین ندارد. این تصور البته سویه های دیگر هم دارد. اول این که خود این فرضیه شعاردهندگان را در معرض این اتهام قرار می دهد که چرا پس از گذشت چهاردهه از پیروزی انقلاب این میزان از فاصله طبقاتی وجود دارد؟ بالاخره شعاردهندگان هم جزوی از حاکمیتند.

نمی شود که شعاردهندگان صرفا در پیروزی ها و جشن ها سهیم باشند و در هنگام بروز مشکلات در نقش اپوزسیون قرار بگیرند. دیگر این که در شعار تهران همه ایران نیست نوعی تحقیر و تخفیف غیرتهرانی ها وجود دارد. یعنی ساکنان پایتخت تافته جدا بافته ای هستند. اگرچه شعار دهندگان قصد و غرضشان تحقیر تهرانی هاست اما خواسته یا ناخواسته این مفهوم را به غیر تهرانی ها القا می کنند که این تهرانی ها هستند که به دنبال خواسته های متعالی تری هستند و فکر و ذکرشان منحصر به آب و نان نیست.

و کیست که دلش نخواهد با انداختن یک برگه در داخل صندوق رای درشمار مردمانی قرار بگیرد که تمناها و آروزهای متعالی تر از مردمان عادی دارند؟ درباره شعار تهران همه ایران نیست بیش از این ها می توان سخن گفت اما فعلا باید به دوستانی که با این شعار در پی جذب رای بیشترند توصیه کنیم این شعار دیگر کارآیی ندارد. برخلاف آن چه شما تصور می کنید با فراگیر شدن ماهواره و اینترنت و موبایل دیگر مرزی وجود ندارد.

حالا همه ایران تهران است. اگر قبلا مشکل شما صرفا تهران بود حالا مشکلتان همه ایران است. به جای ساختن این دوقطبی های کاذب و شعارهای به ظاهر جذاب کمی فکر کنید. به خدا ضرر ندارد.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 672064

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 4
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۶:۰۴ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۲
    2 6
    متاسفم که همیشه خودتونو بفهم میبینید و شونزده میلیون ادم رو نفهم.حالا که همیشه حکومت دست محبوبای شما بوده وضع علم و صنعت این بوده . پس دیگه کیو دارید مسخره میکنید. نکنه مشهدیا هم گرسنه و پا پرهنه بودن.
  • بی نام A1 ۰۷:۲۱ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۲
    2 1
    جالب بود افرین
  • بی نام IR ۰۷:۳۸ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۲
    0 1
    چقدر حرفات مثل عکست ترسناکه.
  • بی نام IT ۱۰:۰۳ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۲
    0 1
    تهران همه ایران نیست.